Maand: oktober 2011

HANNE Obbink vermeldt in TROUW van vandaag dat “scholen” (schoolbesturen) er geen enkele behoefte aan hebben dat de minister aan daarvoor geselecteerde scholen “michelinsterren”, dwz het predicaat excellent, gaat uitreiken wanneer deze buitengewoon goede prestaties hebben geleverd. Bij de beoordeling van een school zouden de toetsresultaten van de leerlingen voor rekenen en taal zwaar en daardoor te zwaar meetellen. Volgens een ondervraagd lid van een schoolbestuur drijft het systeem van het uitreiken van sterren management en werkvloer nog verder uit elkaar. Dit is een verbazing wekkend argument. Waarom zouden onderwijzers en schoolbesturen niet samen willen werken om de toetsresultaten van de leerlingen te verbeteren? Of zich samen tegen de dominerende rol van willen verzetten?

 
Wilmad Kuiper, Monique van der Hoeven, Elvira Folmer, Marja van Graft & Jan van den Akker (2011). Leerplankundige analyse van PISA-trends. SLO. PDF Met inbreng van de volgende collega’s: Helge Bonset, Nelleke den Braber, Lucia Bruning, Kees Buijs, Tiddo Ekens, Harrie Eijkelhof (FISME), Marja van den Heuvel-Panhuizen (FISME), Els Leenders, Berenice Michels, Anneke Noteboom, Sylvia van Os, Harry Paus, Clary Ravesloot, Maaike Roodenboog, Wim Spek, Jos Tolboom.

Hierin o.a. een sectie over wiskunde (lees: rekenen), opmerkelijk realistisch (rekenen) gekleurd. Ik zal een aantal passages citeren. Maar eerst de door SLO zelf gegeven korte beschrijving:

Mammoettanker

In de hoogtijdagen van de onderwijsvernieuwing mocht toenmalig minister van Kemenade graag het beeld gebruiken van het onderwijs als mammoettanker: je kunt bij zo’n groot vaartuig niet zo gemakkelijk de koers verleggen als je zou willen, dat moet geleidelijk.
Niettemin, de koers werd , vanaf de jaren zeventig wel degelijk gewijzigd, in feite tot de dag van vandaag, met het gevolg dat de tanker nu vast gaat lopen op de zandbanken van verkeerde beslissingen. Schaalvergroting, niveauverlaging, afkalving van gezag, bureaucratisering, verspilling van tijd en geld – het is in wezen een voortgaand proces.

Nota Werken in het onderwijs Hier ophalen

De Rijksoverheid vermeldt erbij:

• In deze publicatie vindt u informatie over de meest recente ontwikkelingen op de onderwijsarbeidsmarkt. Daarnaast laat de nota zien hoe het staat met het beleid van het kabinet om de kwaliteit van het onderwijspersoneel en de lerarenopleidingen te verhogen.

De afgelopen tijd verbaas ik me steeds meer over de snelheid waarmee digitale schoolborden in het PO zijn binnengeslopen. Voor mij, als ICT-coördinator werd ik plots geconfronteerd met een product waar ik zelf aan moest wennen.
Als techneut zag ik de hoge ‘hebbeding’ factor als goede motivatie om deze borden in een school te plaatsen, maar iets in mij zei me voorzichtig te zijn met enthousiast met de directie mee juichen. Het besluit tot invoeren werd immers door hen met sneltreinvaart door de teamvergadering gedrukt maar hé, zij weten wat het beste is.
De invoering verliep niet vlot. Wat mij nu, twee jaar na dato, deed besluiten na te denken over de opbrengst van deze financiële investering.

Het team.

Taart vanmorgen op de lerarenkamer. Leerling komt binnen en vraagt wie er jarig is. ‘Het is de dag van de leraar’ krijgt hij van diverse kanten als antwoord. Oprecht verbaasd zegt hij ‘o ja, net als dierendag?’

 
Maandagavond: Presley Bergen legt prima uit dat ICT vooral een high-tech potlood is, geen doel van onderwijs, op zijn best een hulpmiddel.

Dinsdag brengt de post ongevraagd, voor abonnees van Didaktief, het boekje

• Kennisnet (2011). Vier in balans monitor 2011. Ict in het onderwijs: de stand van zaken. Stichting Kennisnet. hier als pdf

De tekst is geschreven door Alfons ten Brummelhuis en Melissa van Amerongen, werkzaam bij de Stichting Kennisnet. Zij staan dus niet als auteurs op de omslag, wat doet vermoeden dat dit boekje een bureauproduct van de Stichting is.

En nu… iets helemaal anders.

Zonde, zonde, zonde, eeuwige zonde. Onze bossen en oerwouden worden overspoeld door paddestoelengraaiers. De inktzwam, de satansboleet, de fallus impudicus worden vertrapt en de boschampignon, het eekhoorntjesbrood, de heksenboter en de niet te versmaden elfentroontjes moeten het ontgelden. Al op jonge leeftijd worden ze door grove klauwende handen ontrukt aan de zwarte voedzame bodem van ’s Nederlands loverparadijs om rauw, gekookt of drijvend in de soep te worden verorberd door de zogenaamde fijnproevers van de twee- en drie sterren restaurants. Dit alles heeft natuurlijk onoverzienbare en desastreuze gevolgen voor de huisvesting van de kabouter- en elfenpopulatie. Bij gebrek aan woonruimte vertrekken dan ook velen met hun hele hebben en houden naar de donkere oorden van Noordelijk Europa in de hoop om daar, ondanks de vijandelijke trollen en levensgevaarlijke groene kaboutervretertjes een nieuw bestaan op te bouwen.

De titel van het interview in NRCHandelsblad van 4 oktober luidt:
Dit gaan we doen. Structuur werkt.
Daarin komt Susanne Winnubst, een van de drie leraren van het jaar aan het woord. Zij is leraar aan het ROC in Ede.
Citaat: Ik volgende een module adolescentenpsychologie. Dat zou iedereen moeten doen. Hoe de hersenen van adolescenten zich ontwikkelen, waarom ze graag het gevaar opzoeken, dat ze niet kunnen plannen. En dan zitten wij er maar op te hameeren dat ze dat wel moeten doen. (…)

Aldus Ton Elias in nr. 16 van Cascade, het blad van de Stichting Cosmicus. De volledige tekst is te lezen in DIT PDF-BESTAND. Er staat nog meer lezenswaardigs in, zoals bijdragen van Rob Martens, Boris van der Ham en Pim Breebaart.