Kindcentrum
Zelfs tijdens mijn door mezelf, aan mezelf, opgelegd sabbatical blijven collega’s e-mailtjes sturen met al dan niet belangrijke berichten. Merendeels over wantoestanden die al jaren gaande zijn in het onderwijs en die niet meer of minder zijn dan een bevestiging van het in stand houden van de verdienmodellen die het Nederlandse onderwijs intussen rijk is. Soms zoals vandaag komt er dan toch een berichtje waarbij ook mijn nekharen recht overeind komen te staan.
“Met enthousiasme laten we weten dat Stichting Kinderopvang per juni 2017 het kinderdagverblijf, de peutergroep en de buitenschoolse opvang van kinderopvang ‘de bloemenkinderen’ overneemt”. Tot nu toe niks aan de hand, een wat handige ondernemer speelt in op de groeiende markt van kinderopvang en bijhorende subsidiepotten.
“Na de zomervakantie verhuizen we het kinderdagverblijf en de buitenschoolse opvang naar de Sint Hubertusschool en wordt per 1 september een kindcentrum gerealiseerd. SKO is met Stichting Fleurella ( waar basisschool Sint Hubertus deel van uitmaakt) een unieke en verregaande samenwerking aangegaan om hun gezamelijke ideaal, een gezamenlijk aanbod voor kinderen van 0 tot 12 jaar, op alle schoollocaties, op te richten. Op alle 12 Fleurellascholen gaan de organisaties een omgeving maken waar in gezamenlijkheid kinderen worden ondersteund in hun ontwikkeling, bij het vinden van hun plek in de wereld, een zogenaamd kindcentrum. In het kindcentrum zijn de grenzen tussen onderwijs en opvang, tussen spelen en leren, tussen de taken van de leraar en die van de pedagogisch medewerker vervaagd. Ouders en kinderen hebben te maken met één pedagogische missie en visie, één organisatie, één regie, één team.”
U zou kunnen denken dat een landelijke krant verslag maakte van het allernieuwste verdienmodel in het basisonderwijs, niets is minder waar. Dit artikel komt uit een plaatselijk sufferdje met het journalistieke dedain van ‘boer valt van paard’.
Met stijgende verbazing heb ik het ronkende blabla verhaaltje gelezen en mijn eerste gedachte was dat dit wel de natte droom is van vele ouders. Kinderopvang van de baarmoeder tot het voortgezet onderwijs, ook buiten school en werktijden. Dit alles dank zij een ondernemende ondernemer die wel een stukje onderwijsgeld wil binnen halen en een schoolbestuur met eurotekens in de ogen en onderwijs 2032 en passend onderwijs in het achterhoofd.
De moeite om de tekst nader te bekijken. “een unieke en verregaande samenwerking om een gezamenlijk ideaal, een gezamenlijk aanbod voor kinderen van 0 tot 12 jaar op alle schoollocaties op te richten.” Niet zo uniek als op het eerste gezicht wordt voorgesteld. Het concept van de ‘brede school’ ligt al jaren op de plank van vele schoolbestuurders en er is al heel lang nagedacht hoe dit concept handen en voeten te geven. Het belangrijkste in deze alinea is wel ‘een gezamenlijk aanbod’ en dit wordt een paar alinea s verder, heel summier, uit de doeken gedaan.
“de grenzen tussen onderwijs en opvang vervagen’ Anticiperen op het passend onderwijs dus, iets in de zin van ‘aangezien we die kinderen toch niet kunne weigeren en de poort naar speciaal onderwijs gesloten is kunnen we deze kinderen, dank zij de vervagende grens tussen onderwijs en opvang, een opvangplaatsje bieden.
“De grens tussen spelen en leren is vervaagd” Een duidelijke knieval naar onderwijs 2032 waarbij al spelend de nodige ‘burgerschapszin’ ontwikkeld kan worden zodat deze kinderen ‘ondersteund worden in hun ontwikkeling en het vinden van hun plekje in de wereld’, mag ik een teiltje asjeblief.
En wie moet dat allemaal en uitvoer gaan brengen tegen de laagst mogelijke kosten? Dat lezen we even verderop. “De grenzen tussen de taken van de leraar en die van de pedagogisch medewerker zijn vervaagd.” Anders gezegd, wij lossen het probleem van het lerarentekort in het basisonderwijs op zoals dat ook gebeurde in het voortgezet onderwijs, namelijk door het benoemen en aantrekken van onbevoegde, minder geschoolde, en vooral niet toegeruste pedagogische medewerkers ( wat zijn dat? Waar worden die opgeleid? Wat is het niveau? HBO? MBO? VMBO? Oppas? OLO? )
‘Ouders en kinderen hebben te maken met één pedagogische visie ( zucht),één organisatie, één regie, één team” en dat laatste is al een vingerwijzing voor mogelijke tegenstanders.
De bedenkers van deze onzin hebben hoegenaamd geen enkel idee van wat onderwijs kan betekenen voor de ontwikkeling van een kind, misschien ben ik te stellig en hebben ze toch een ‘vaag’ beeld over onderwijs, dat kan, wat ze zeker hebben is een duidelijk beeld over verdienmodellen.
Jesse Jeronimoon
