Maand: oktober 2011

In het ONDERWIJSBLAD nr 15 jaargang 2012 van de Algemene Onderwijs Bond (AOB) wordt staatssecretaris van Onderwijs Halbe Zijlstra geïnterviewd door Gaby van der Meer en Rob Niemantsverdriet. Zijlstra oefent kritiek uit op de slogan van de AOB “Geen Bonus maar Banen” en zegt dat bezuinigingen op speciaal onderwijs en prestatiebeloning voor leraren niets met elkaar te maken hebben. Dat is waar en juist daarom wil de AOB dat het bij de bezuiniging bespaarde geld gebruikt wordt om de negatieve gevolgen voor het gewone onderwijs als gevolg van het passend onderwijs dat die bezuiniging mogelijk moet maken te compenseren. En daarom wil Zijlstra dat juist niet. De AOB verwacht dat Passend Onderwijs de taak van de leraar zal verzwaren en de onderwijsresultaten zal verslechteren.

omdat we hen als voorbeeld genomen hebben. Presley Bergen van Beter Onderwijs Nederland formuleerde dit mooi, op de valreep weliswaar, ik hoop dat iedereen het gehoord heeft.

Rob Martens denkt daar anders over, met een wel heel erg zelfgenoegzaam lachje steeds: ICT is het voorbeeld.

Om op te reflecteren, de discussie:

Van een vader: computers maken kinderen dom.

Over ICT: niet een vervanging maar een ondersteuning.

Over ICT: dwing ons er niet toe.

Van een ICT-kindje: kinderfouten worden verbeterd.

Martens: ze hebben gelijk. Bergen heeft gelijk. Nieuw apparaat. Morgen…..

Bergen: organisatie? Waar gaat het om? In de klas? Lessen beter?
Nee, van buiten wordt het bepaald dat ICT moet.

Martens neemt afstand van CGO: eens met Presley!

Het begrip “tijd” is in het onderwijs een bijna onnavolgbaar begrip geworden.
Planningen volgen elkaar in rap tempo op en niet zelden haalt de ene planning welke op het punt staat uitgevoerd te worden, de andere alweer in.
Door het uitvinden van telkens, zichzelf zeer belangrijk vindende, nieuwe ballast is de “organisatie” onderwijs hard op weg zichzelf in te graven en daardoor wellicht onzichtbaar te worden voor wie het bedoeld is: de kinderen i.c. onze toekomst.
Mensenkinderen toerusten voor de toekomst is m.i. toch een heel ander verhaal dan koste wat kost kun vermeende vorming aan te bieden in de vorm van postpakketten waarbij dfe bezorger wel bepaalt op welke tijdstippen dit gebeurt.

Vanmorgen vond ik een helder artikel in Trouw met de kop: “Docenten bijscholen prachtig, maar niet zo”. De onderkop was nog duidelijker: “De droevige praktijk op hogescholen: nauwelijks les, veel stage en slechte docenten. Meer vakkennis doen studenten er niet op.”
Het stuk is geschreven door Willem Jan van Klinken die Nederlands geeft aan het Altena college in Sleeuwijk.

In verband met de De Avond van het Onderwijs (vanavond op TV) heeft de NTR een onderzoek laten doen. Zie het bericht in de volkskrant. Volgens de onderzoekers moet elke school een psycholoog of orthopedagoog aanstellen om de kloof tussen ouders en school te overbruggen. Ook moeten ouders (net als op de basisschool) de middelbare school in en uit kunnen lopen.

Het moet allemaal niet gekker worden….

 
BON heeft kennelijk onterechte kritiek op het ontbreken van empirische en theoretische onderbouwing van realistisch reken- en wiskundeonderwijs:

Jan de Lange, oud directeur van het Freudenthal Instituut, ontvangt de

2011 ISDDE Prize for Design in Education

Of hebben we niet hard genoeg geroepen?

Wat is deze ISDDE voor club? Zeker is dat het Freudenthal Instituut er actief in is betrokken, zie HIER (organisatie van de 2008 conferentie in Egmond aan Zee). Paul Black en Alan Schoenfeld zijn namen die ik langs heb zien komen als invited speakers in Egmond, naast Koeno Gravemeijer en Jan de Lange.

Van de redactie Wetenschap & Samenleving

Het bekroonde onderzoek vloeit voort uit wat het instituut ziet als zijn hoofdtaak: cijferblinde leerlingen toch de rekenkunst bijbrengen zodat zij volwaardig in de samenleving mee kunnen draaien. Omdat het aantal cijferblinde leerlingen sinds de oprichting van het instituut sterk is gestegen lag de vraag naar de oorzaak van de toename voor de hand.

Uit de neurowetenschappen was al bekend dat de vele zenuwbanen in ons hoofd door kleine “rotondes” met elkaar zijn verbonden. Reeds een zeer kleine beschadiging van een rotonde kan een prikkel de verkeerde kant opsturen. Een visuele prikkel komt op die manier onverwacht terecht in het niescentrum. Dat verschijnsel kent iedereen: je kijkt in het licht en moet niezen.