En nu… iets helemaal anders.

En nu… iets helemaal anders.

Zonde, zonde, zonde, eeuwige zonde. Onze bossen en oerwouden worden overspoeld door paddestoelengraaiers. De inktzwam, de satansboleet, de fallus impudicus worden vertrapt en de boschampignon, het eekhoorntjesbrood, de heksenboter en de niet te versmaden elfentroontjes moeten het ontgelden. Al op jonge leeftijd worden ze door grove klauwende handen ontrukt aan de zwarte voedzame bodem van ’s Nederlands loverparadijs om rauw, gekookt of drijvend in de soep te worden verorberd door de zogenaamde fijnproevers van de twee- en drie sterren restaurants. Dit alles heeft natuurlijk onoverzienbare en desastreuze gevolgen voor de huisvesting van de kabouter- en elfenpopulatie. Bij gebrek aan woonruimte vertrekken dan ook velen met hun hele hebben en houden naar de donkere oorden van Noordelijk Europa in de hoop om daar, ondanks de vijandelijke trollen en levensgevaarlijke groene kaboutervretertjes een nieuw bestaan op te bouwen.

Wat dit te maken heeft met onderwijs? Hoegenaamd niets. Het kwam zomaar in mij op tijdens het kijken naar het nieuws waarin de paddenstoelenroof een prominente plaats innam. Geen haar op mijn hoofd dat er ook maar aan dacht om enige verbinding te zoeken met onderwijs en aanverwanten. Laten we het er maar op houden dat we de laatste week overspoeld werden met berichten uit het onderwijs. En dan is het toch niet zo verwonderlijk dat ook bij uw anders altijd zo alerte columnist de onderwijsberichtgevingsmoeheid een beetje toeslaat.

Het begon allemaal met Doekle Terpstra die twitterde dat hij de problemen bij InHolland meer dan bij de horens vat en onmiddellijk met de docenten om tafel gaat om het zinkende schip te redden. Aangezien Doekle vindt dat personen zoals Cruyff en Ard Schenk misschien wel goed zijn in hun sport maar geen kaas hebben gegeten van besturen en dat ook niet moeten willen, vroeg ik mij af of de tweet van Doekle misschien niet meer of minder was dan een show, een goed nieuwsshow. Mijn gedachten waren nog niet koud of een mailtje bevestigde het vermoeden. De docenten waar hij mee praatte waren door het lager management aangeduid om deze eervolle adviesbaan in te vullen. Anders gezegd, Doekle heeft zich omringd met ja-knikkers die volgens hem misschien wel iets weten van onderwijs maar niets van besturen. Wel zo makkelijk, zo kan Doekle zijn plannetjes met de hogeschool ten uitvoer brengen en als alles dan mislukt de schuld bij de docenten leggen want ‘zij hebben hem zo geadviseerd, ze wilden het zelf zo’. Dus nieuw spreekwoordje “Als Doekle twittert, docenten pas op jullie baantjes”.

Dan kwam het bericht dat de school ook maar een visvijver van de jeugdzorg moet worden want dat wordt het resultaat als de orthopedagoog en psycholoog een vast kantoortje of spreekuurtje moet krijgen in de school en dat het niet ten koste mag gaan van het onderwijsgeld. Dan komt er heel snel een externe reeds gesubsidieerde partij die maar al te graag zijn marktaandeel, lees subsidiedonatie, wil vergroten en wie staat er dan als eerste in de rij? Juist, de onovertroffen graaiers van de jeugdzorg. Wel ja, laten we het onderwijs bevolken met gogen, laten we drie uur per week ‘gelukslessen’ verzorgen door de zweefteef en de luchtfietservan dienst, laten we zorgen voor het aanbod dan komt de vraag vanzelf.

De oprichting van de onderwijscooperatie, de verkiezing van de leraar van het jaar, de krimpscholen, de besturenraad die alweer vindt dat er geld bij moet wanneer het passend onderwijs wordt ingevoerd, Thom Thom die de weg gaat wijzen aan het HBO, een tweede kamerlid van geenID66 die de portefeuille zeevaart van de HBO raad onder zijn hoede krijgt, de onderwijskwaliteit en basisvaardigheden-rapport, en als klap op de vuurpijl ‘de avond van het onderwijs’. En aan die avond begon ik met meer dan lange tanden. Een en ander was het gevolg van de zweef-lieger met vlinderdasje die vorig jaar zijn opwachting mocht maken. Een week lang vlekken, amechtig ademen en varissen waren mijn deel als ik ook maar één seconde aan dat wijverige vlinderdasje dacht. Al bij al viel het me dan nog mee gisgteren. Clairy deed haar journalistieke best, de minister bleef ministerieel en de niet-onderwijzers maar wel kundig vielen stuk voor stuk door de mand. Wat een gezwets.

Wat mij bij dit alles opviel, en voor diegene die het niet is opgevallen raad ik aan om nog maar eens naar de uitzending te kijken, je haalt de onderwijsmensen er zo tussen uit. Je kan zien en horen wie gewend is om lesvoorbereidingen te maken en om zijn ideeën, meningen en kennis voor het voetlicht te brengen. Accuraat, to the point, zonder aarzelen en didactisch prima voor elkaar Presley.

Wat er gezegd is? Dat is me niet bijgebleven, er liep een droevige kabouter door het beeld.

J. Jeronimoon