Maand: december 2007

Wat jammer van Leo Prick, die over het algemeen het onderwijs een goed hart toedraagt. Op het punt van de Bapo verliest hij uit het oog, dat deze voor een derde door de “genieter” zelf wordt betaald en dat het een prachtige manier is om oudere werknemers voor het onderwijs te behouden. Bij afschaffing van Bapo gaat het afbranden/uitvallen van oudere werknemers nog veel harder en dat terwijl de Bapo-verstrekker (politiek, schoolbestuur) zo graag wil dat dezen behouden blijven voor hun werk.
Het is of het een of het ander: Behouden of afbranden, Bapo of geen Bapo!

Ik las een stukje over “gratis” schoolboeken.

Ik heb naast onderwijs ook nog ruime verkoopervaring in het bedrijfsleven en heb geleerd dat “gratis” niet bestaat, de klant betaalt meestal toch zelf dat wat hij “gratis” denkt te krijgen.

En dan komt het kabinet met het plan dat verkeersboetes gebruikt worden om schoolboeken te betalen………….

En dat durven ze dan nog “gratis” ook te noemen !!

Zie het volgende voor u, tweespraak tussen een agent en een bestuurder van een auto die te hard heeft gereden.

Agent : Mijnheer u reed 10 kilometer te hard

Het redactioneel van het “Nieuw Archief voor Wiskunde” (december 2007) geschreven door Derk Pik heeft de intrigerende titel “Evidence Based” En hij levert het bewijs ook nog (In onderwijsland kan een kreet als Evidence Based net als Competentie alle kanten op vloeien …) Derk maakt zich ernstige zorgen over het (wiskunde) onderwijs en hij komt ook met bewijzen zoals:

Meestal ben ik het helemaal eens met Leo Prick, de columnist van NRC Handelsblad en schrijver van ‘Drammen, dreigen, draaien’( Amsterdam, 2006)
Scherp ziet hij de machtsspelletjes van de managers, het buigen van de bondsbestuurders en het onbenul en opportunisme van politici en onderwijskundigen. Maar toen hij deze week schreef dat de leraren zich niet moeten inzetten voor behoud van de Bapo, de regeling waardoor oudere leraren minder hoeven te werken voor hetzelfde loon, was ik het niet met hem eens.

Marc Chavannes in NRC Handelsblad.
Een prachtig en scherp artikel over realistisch rekenen. Met een GEWELDIGE cartoon van Ruben L. Oppenheimer. Ik weet even niet wat ik knapper vind, Chavannes analyse of Oppenheimers illustratie. Die zegt alles. Dodelijk gewoon.

Overigens is de situatie van het schatten, zoals Chavannes dat zo prachtig voorstelt, echt eerlijk volledige werkelijkheid. Leerlingen schatten door het exact met de rekenmachine uit te rekenen en het dan naar een rond getal af te ronden. En de juf… de juf dacht dat het zo goed was.

Helaas niet geplaatst in kranten. Maar wellicht wel iets voor de BON-ers:

De mythe van het competentiegerichte leren

De kwaliteit van het Nederlandse onderwijs is tegenwoordig een hot item. Managers, studenten, ouders en docenten discussiëren over allerlei onderwijsproblematiek. Helaas wordt in deze discussie het competentiegerichte leren vermengt met vormen van Het Nieuwe Leren en het probleemgestuurde onderwijs, terwijl het gaat om respectievelijk een methodiek en een onderwijsideologie.

Zojuist op de televisie: de nationale rekentoets 2007. Met opgaven bedacht door het Freudenthal Instituut (en prijsuitreiking door Doekle Terpstra).
De opgaven waren een stuk lastiger dan regulier in groep 8 wordt behandeld, maar van hetzelfde type. Verhaaltjes met een puzzeltje er in. Allemaal uit het hoofd en onder tijdsdruk
Voorbeeldje:
4 controleurs kunnen in 4 minuten 4 autos controleren. Hoeveel auto’s kunnen 8 controleurs in zoveel minuten controleren.
Of: een slak zit in een pot van 28 cm hoog en klimt per minuut 2 cm omhoog en zakt er dan weer eentje. Hoe lang duurt het.

“Het wordt, in navolging van de brede erkenning van dyslexie en dyscalculie, hoog tijd voor een D-O-M label. Wie zegt immers dat D-O-Mme kinderen niet een heleboel wél kunnen? Waarom zouden D-O-Mme kinderen niet bijvoorbeeld ook naar de universiteit kunnen? Met de juiste begeleiding is heel veel mogelijk! Natuurlijk moeten er dan wel aparte examenprocedures, toetsen en normen voor D-O-Mme studenten komen. En speciale docenten die de stof binnen de belevingswereld der D-O-Mmen weten te brengen. En die docenten moeten dan door D-O-M-experts worden begeleid.”

Als ouder kijk ik pas in de tweede plaats naar het landsbelang. Voor mij en mijn medeouders wil ik in de eerste plaats vrije keuze, dus tolerantie. Ik ben tegen iederwijsleren omdat ik het niet in het belang van de kinderen en ook niet in het belang van het land vind. Maar liever “alles mag” dan dat het soort van onderwijs dat ik en veel andere (vooral hoogopgeleide) ouders voor hun kinderen wensen onmogelijk blijft. “Overheid, wij hoeven op onderwijsgebied niet allemaal naar het verleden terug.

Net de Vakwerk van december 2007 gelezen. Op 2 artikelen heb ik enig commentaar (de meeste andere artikelen waren voortreffelijk).

Pleidooi voor vakinspecteurs
Dit pleidooi van drs. D Woudhuysen komt op mij vreemd over (het zou overigens fijn zijn als vermeld was de relatie van deze persoon met het onderwijs is). Woudhuysen wil ‘vakinspecteurs’ instellen die
1) fungeren als steunpilaar voor (jonge) docenten; o.a. bij het maken van proefwerken en het gebruik maken van didactische hulpmiddelen,
2) toezicht houden op de voorgeschreven lesstof per leerjaar,