“Het wordt, in navolging van de brede erkenning van dyslexie en dyscalculie, hoog tijd voor een D-O-M label. Wie zegt immers dat D-O-Mme kinderen niet een heleboel wél kunnen? Waarom zouden D-O-Mme kinderen niet bijvoorbeeld ook naar de universiteit kunnen? Met de juiste begeleiding is heel veel mogelijk! Natuurlijk moeten er dan wel aparte examenprocedures, toetsen en normen voor D-O-Mme studenten komen. En speciale docenten die de stof binnen de belevingswereld der D-O-Mmen weten te brengen. En die docenten moeten dan door D-O-M-experts worden begeleid.”
… En toen we een keer met onze ogen knipperden bleek 90% van alle kinderen door D-O-M-experts tot D-O-Mme kinderen te worden bestempeld. “Hoera, ik ben D-O-M, ik hoef dus niets te kunnen want ik kan mijn diploma zó krijgen!”
Wanneer houden we eens op met die onzinnige labels?
Wanneer er niet aan ieder labeltje…
…een buideltje geld hangt, zal dat pas stoppen.