Als ouder kijk ik pas in de tweede plaats naar het landsbelang. Voor mij en mijn medeouders wil ik in de eerste plaats vrije keuze, dus tolerantie. Ik ben tegen iederwijsleren omdat ik het niet in het belang van de kinderen en ook niet in het belang van het land vind. Maar liever “alles mag” dan dat het soort van onderwijs dat ik en veel andere (vooral hoogopgeleide) ouders voor hun kinderen wensen onmogelijk blijft. “Overheid, wij hoeven op onderwijsgebied niet allemaal naar het verleden terug. Ouders die veel zien in het nieuwe leren mogen hun kinderen sturen naar scholen die daarmee dwepen. Bied echter ouders die een voorkeur hebben het ouderwetse frontaal gegeven en sterk gestuurde onderwijs een niche waar ze met hun kinderen terecht kunnen. Stel de eisen voor een succesvolle afsluiting van elk schooltype op correcte hoogte maar maak ze flexibel. Als ouders willen dat hun kinderen de mogelijkheid hebben om op het eindexamen een tekst in een vreemde taal in goed Nederlands te vertalen bied ze dan die mogelijkheid als het vervolgonderwijs daarmee kan instemmen. Bied (extra of vervangend) de mogelijkheid om op het eindexamen een authentiek wiskunde-examen af te leggen. Faciliteer voor ouders die daar om vragen de mogelijkheid voor hun kinderen om talen te leren m.b.v. een sterke grammaticale basis. Geef leerlingen in de brugklas met aanleg en/of belangstelling voor echte wiskunde de mogelijkheid om daar les in te krijgen. Geen eenheidsworst meer. Zoals in de relatief tolerante Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden eenieder op zijn eigen wijze mocht zalig worden laat ook zo nu eenieder op zijn eigen wijze wijzer worden”.
Reacties zijn gesloten.
Kersttoespraak
Dit is een heel ander soort verdraagzaamheid dan de Koningin in haar kersttoespraak bedoelde en staat ook haaks op de plannen van de wethouder van onderwijs in Nijmegen om ouders een vrije schoolkeuze te verhinderen. Want ouders in Nijmegen kunnen vanaf volgend jaar niet meer kiezen bij welke basisschool ze hun kinderen willen inschrijven.
Ze moeten hun kind inschrijven bij een centraal inschrijfpunt, dat vervolgens bepaalt naar welke school een kind mag gaan. De maatregel moet ervoor zorgen dat kinderen in hun eigen wijk naar school gaan en er een einde komt aan zwarte en witte scholen.
De verdraagzaamheid van hare majesteit gaat blijkbaar niet verder dan louter ‘aardig zijn voor elkaar’.
Maar Malmaison bedoelt heel wat anders.
qualms
De overheid moet controleren of er genoeg lesuren gegeven worden. Maar een Christelijk gymnasium in de Randstad werd, hoewel zijn leerlingen zeer goede resultaten behaalden, daarvoor beboet.
De verplichting om zo mogelijk alleen door echt bevoegde leraren te laten lesgeven (geen BIO’s) moet worden hersteld. Maar ik herinner mij uit mijn eigen Gymnasiumtijd onbevoegde leraren die goed of soms zelfs zeer goed les gaven.
Er zou goed gecontroleerd worden of leerlingen tijdens de lessen genoeg van het leervak opsteken. Proefwerkweken helpen daarbij maar beperken wel de flexibiliteit van de goede leraar bij zijn eigen controle op het leerproces.
Zo zijn er een aantal punten waar we heel streng moeten zijn omdat de huidige schoolbesturen er een potje van hebben gemaakt. Jammer maar het is niet anders.
Seger Weehuizen
Geen overreacties
Ik lees in deze draad steeds voorstellen voor enorme veranderingen. Schoolbussen of erg strikte examens op tussendoormomenten. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Het is fout, echt fout en het moet anders, echt anders. We rijden met 100 km/u met twee wielen in een zachte berm en als we niet corrigeren…..
Ik pleit tegen overreageren (uhum.. wie pleit er eigenlijk voor overreageren;-). We moeten bedachtzaam terugsturen naar het onderwijs dat we voorstaan. Dat kan met een versterkte rol van de onderwijsinspectie en het verplaatsen van de voedertroggen. Maak goed onderwijs aantrekkelijk (voor de bestuurders!) en controleer en handhaaf de regels en normen. Accepteer dat scholen dat niet in één jaar kunnen organiseren, maar eis plannen en implementatie van verbetertrajecten. Faciliteer dat met geld.
Probeer langzaamaan, ook met financiële prikkels, de schaalgrootte wat terug te draaien. Dat kan bij bedrijven, dus waarom niet bij scholen.
Maar stuur enkel naar de richting waar je werkelijk wilt zijn. Ga niet nu oversturen omdat een harde reactie nu eenmaal nodig is en we later de teugels wel weer wat kunnen laten vieren.
Die voorzichtigheid heeft bovenal inhoudelijke voordelen. Ik wil geen scholen waar alles tot op de minuut strak geregeld is, Ik wil geen bestuurs-aanbestedingen voor onderwijsconsessies, ik wil geen staatsscholen. Maar het is ook als proces te prefereren. Je krijgt veel meer mensen mee als je het bedachtzaam aanpakt. De zoveelste stoomwals wil niemand zien aankomen.
BON is bij uitstek een club van verstandige mensen. Laten we ons dan ook realiseren dat aansturen van onderwijsveranderingen waanzinnig moeilijk is. Laten we ons realisren dat we daarvoor mensen mee moeten krijgen en dat dat simpelweg niet lukt met radicale veranderingen die enkel overreacties zijn op de huidige ellende.
Re: Geen overreacties
Hier sluit ik me graag bij aan, maar daarnaast is het ook interessant om na te denken over dingen die wellicht wél snel verbeterd kunnen worden en waar in ieder geval kleinschalige scholen direct bij mee geholpen zijn.
Ik denk daarbij aan:
– het fors inkorten van de postdoctorale lerarenopleiding;
– het voorkomen van het dertig-halve-schalen en nu-mét-beoordelingssysteem salarisplan van Plasterk;
En wat verder ook snel kan om grootschalige scholen bij te sturen:
– verplichte verstrekking bevoegdheidsgegevens door scholen;
– schotten in de lumpsum;
– wat je al noemde: betere inspectie
En dat kan volgens mij zelfs allemaal zo goed als budgetneutraal of met weinig extra budget.
Wat ook snel kan maar wél extra geld kost:
– het verhogen van de salarissen (ook uitlegbaar als verlaging van de werkdruk);
– het verkleinen van de lestaak voor onervaren docenten;
Dat zijn dus allemaal dan ook weer geen overreacties, maar gewoon snel te realiseren verbeteringen die je dus vooral niet moet laten liggen en waar je, vooral wat het budgetneutrale deel betreft, de minister ook goed op kunt aanspreken.
Eens!
Het lijken voor een deel simpele maatregelen die eigenlijk ook nog eens op weinig weerstand behoeven te stuiten. Al zal Sjoers S. die schotten wel aanvechten. Maar als hij daarvoor financieel gecompenseerd wordt (docenten op declaratiebasis), dan heb je kans dat hij eieren voor z’n geld kiest.
Simpele maatregelen
“Het líjken simpele maatregelen”, maar… zíjn het volgens jou niet? Of wel? Want als déze het al niet zijn, wélke dan wel? En je moet natuurlijk af en toe ook met een wat meer gepeperde maatregel aankomen, zodat je die als wisselgeld af kunt zwakken zodat de rest wél onafgezwakt doorkan.
Kunnen we als BON niet eens een lijst maken met maatregelen die voor Plasterk op relatief korte termijn (één tot drie jaar) wél haalbaar moeten zijn? En dat we die dan in de vorm van een artikel proberen te publiceren?
Geen simpele maatregelen
Ik zal ze even langsgaan EM70.
– het fors inkorten van de postdoctorale lerarenopleiding;
Dit komt aan de baan van de lerarenopleiders. Die zullen zich met hand en tand verzetten. Binnen het onderwijs-politieke complex hebben de lerarenopleiders een veel sterkere positie dan de leraren (in opleiding).
– het voorkomen van het dertig-halve-schalen en nu-mét-beoordelingssysteem salarisplan van Plasterk;
Prestatiebeloning is de politieke mode, wordt dus heel lastig.
– verplichte verstrekking bevoegdheidsgegevens door scholen;
De VO raad heeft gezegt dit te gaan doen. Maar natuurlijk op hun wijze… Iets dat je niet wilt uit eigen beweging slecht invoeren is de beste manier om het om zeep te helpen.
– schotten in de lumpsum;
Daar zal Sjoerd Slagter heel erg tegen zijn.
– wat je al noemde: betere inspectie
Veel huidige inspecteurs zijn bij de inspectie gegaan om anderen voor te kunnen schrijven dat ze Het Nieuwe Leren in moeten voeren. Ook de inspectie zal zich waarschijnlijk verzetten tegen verandering (maar met geld zijn ze waarschijnlijk wel om te kopen).
Verder ben ik het overigens helemaal met je eens EM70. Mijn punt is dat geen enkele maatregel in het onderwijs simpel is.
Niet simpel, maar wel redelijk en haalbaar
Zowat elke maatregel die je als politicus neemt, heeft bepaalde negatieve gevolgen voor een bepaalde groep (bijv. hogere kosten, meer inspanning, lagere opbrengsten). Tegenstand kun je dus altijd verwachten, dus dan zijn sowieso weinig maatregelen echt simpel, binnen of buiten het onderwijs, daar kunnen we het over eens zijn. Maar ministers hebben de taak om zich daar doorheen te vechten; Plasterk heeft zelfs gezegd dat-ie liever minister is van een groot probleem, dan van een klein probleem.
Waar het me dus vooral om gaat, is:
– of het budgetneutraal kan (dan hoef je niet te bedelen om extra geld);
– of het snel genoeg kan (juridisch eenvoudig);
– of het uitvoerbaar is (is het redelijk en heb je er genoeg controle over).
Inkorten postdoctorale lerarenopleiding: sowieso hoeven ze er qua aantal fte’s niet eens veel op achteruit te gaan, omdat een kortere opleiding door meer studenten gekozen zal worden; andersom gebeurde dat ook toen-ie langer werd: minder mensen kozen ‘m toen. Het is dus ook redelijk; verzet hiertegen onredelijk.
Prestatiebeloning: ja, het is politieke mode, maar dan zeg je dus eigenlijk: Plasterk wil gewoon niet begrijpen dat dit niet gaat werken. De minister is dus onredelijk. Dat lijkt me dus óók iets om de minister op aan te spreken.
Verplichte gegevensverstrekking: “O, jullie zijn er al mee begonnen? Wat leuk, maar ik wil het op déze, goedkope, eenvoudige en heldere manier. Dat willen jullie niet? Hé, ik hoor geen argumenten? Nou, als je het niet doet, betekent dat een korting op je lumpsum en openlijke vermelding op de website van mijn ministerie”.
Schotten in de lumpsum: doe het zo (geleidelijk) dat de besturen de tijd krijgen deze maatregel te verwerken. Dan is de maatregel redelijk, en verzet ertegen onredelijk.
Je bent als minister ambitieus, slim en doortastend, of je bent het niet. Aan ons de taak om dat voor hem en de kiezers helder te maken.
dorre tak blijft
Een heldere analyse en samenvatting.
Als de postdoctorale lerarenopleiding er echt wat toe deed zou aan de studenten de mogelijkheid gegeven moeten worden die opleiding te doen onder het genot van een (binnenkort hopelijk aantrekkelijk) lerarensalaris. In jouw voorstel wordt maar een stuk van die dorre tak afgekapt maar je krijgt teminste de kans om het kapmes te gebruiken. Seger Weehuizen
Fris twijgje
De tak is weliswaar grotendeels, maar ook weer niet helemaal dor. Een paar voorbeelden uit m’n persoonlijke ervaring:
– constatering en verhelpen vakdeficiënties met grondig studeerwerk en mondeling tentamen door universitair vakdocent;
– logopedie;
– praktische, direct toepasbare aanwijzingen m.b.t. orde houden die ik collega’s en coaches op school nooit heb horen noemen.
Moet allemaal in korte tijd kunnen. Waarschijnlijk is het zelfs mogelijk om de opleiding vaker per jaar te laten starten. Bij het IVLOS is dat nu twee keer (augustus en januari), maar bij kortere slagen kan dat misschien wel vijf keer worden. Ook dat maakt de drempel weer lager.