blogs

In de kantlijn van een andere discussie werd een interessant punt aangeroerd: hoe organiseren we het toetsen van de leerlingen. Laten we ons voor het gemak beperken tot het VO, wie weet komen we later aan andere onderwijsniveaus toe.

Mijn vraag hier is: kunnen we samen tot een samenhangend standpunt komen, met onderbouwing, over hoe het toetssysteem opgezet dient te worden? Dat zou mooi zijn, wie weet kunnen we het tot officieel BON-standpunt maken.

Korte samenvatting van wat reeds besproken is:

Het centraal examen (CE) heeft als voordeel dat het uniform is over de populaties leerlingen en scholen. (mcouzijn merkt terecht op dat het niet uniform is over de tijd.) Daarmee kan het dienen als vergelijkingsinstrument tussen leerlingen en (met de nodige kanttekeningen) tussen scholen.

Zojuist hoor ik iets interessants op BNR (Business News Radio / www.bnr.nl). Naar aanleiding van het voorstel van minister Dekker (Volkshuisvesting) om miljarden extra in achterstandswijken te investeren, verklaart architectuurhistoricus Wouter van Stiphout het volgende.

“Het blijkt dat een school waarin je kunt doorstromen van VMBO naar Mavo en van Mavo naar Havo en naar VWO, een enorme vestigingsfactor voor een wijk is.” En, als ik zijn mening correct weergeef, beweert hij ook dat je met zo’n school veel meer kunt bereiken dan met het afbreken van woningen van de mensen die zo’n wijk tot een achterstandswijk maken. Klinkt logisch. Alleen mogen de woningbouwverenigingen, die dit naar het schijnt al lang doorhebben, hun geld alleen uitgeven aan: woningbouw.

Een docent die op het BON-forum actief is, trok het in twijfel of er wel echt sprake was van tomeloze regelzucht op middelbare scholen. Hieronder mijn reactie daarop.

Als u voor mij een lijst kunt maken van scholen waar de docenten zoveel vrijheid hebben als u beschrijft, dan zou u me daar een groot plezier mee doen. Sowieso als andere docenten die informatie ook hier met mij zouden willen delen: heel graag! Ik ben namelijk nog op zoek naar een baan voor het komende schooljaar op een school zonder “ambitieuze, in onze ogen onomkeerbare onderwijsvernieuwingen”.

Mijn eigen ervaringen van vooral het afgelopen jaar lijken erg op die van Ralph Hanzen, zoals hij die in het NRC-artikel beschreven heeft. De regelzucht, of beter gezegd, de bemoeizucht, was misschien niet tomeloos veel, maar wel tomeloos irritant. Een paar voorbeelden.

Vandaag las ik op de BON website het artikel “De bureaucratische strijkstok” van Hans Waltman (oorspronkelijk geplaatst 2006-06-06 bij Regelzucht.nl).

In het stuk gebruikt hij het woord “regelnevelen”, dat ik nog niet kende.

Ik geef les op het MBO aan de niveaus 1 en 2. Een onderwerp dat volgens mij nadere discussie behoeft is de kreet: ‘Val mensen die goed zijn met hun handen niet lastig met algemeen vormend onderwijs’. Ik ben het er niet mee eens. Dat is niet alleen om mijn eigen baantje veilig te stellen (Ik geef Nederlands en Maatschappijleer), maar ook omdat ik vind dat taalvaardigheid (in de brede zin) en basiskennis van de samenleving noodzakelijk zijn om je overeind te houden in deze ingewikkelde maatschappij.
Ik zou zeggen: JUIST als leerlingen moeite hebben met dit soort vakken moeten ze hierin goed onderwijs krijgen en misschien zelfs langer onderwijs krijgen. Mijn belangrijkste onderwijsdoel is om binnen de beschikbare tijd het maximaalste uit leerlingen te krijgen. Heel vaak verbazen mijn leerlingen zichzelf door hun prestaties en cijfers. Okee, met spelling zal het nooit echt geweldig worden, al kun je het bewustzijn ervan blijven onderhouden, maar zo duidelijk mogelijk formuleren, handig omgaan met je medemensen, argumenteren en vergaderen (om maar eens een kleine greep te doen) zijn enorm belangrijk.

‘Ruimte voor professional is pure ideologische kitsch’ schreeuwt de voorpagina van Het Betoog (Volkskrant) vandaag. Het artikel zelf blijkt veel subtieler: ruimte voor de professional is inderdaad hoognodig, zo schrijft Kees Kraaijeveld, maar dan moet de professional wel de bijbehorende mentaliteit hebben. En die ontbreekt bij veel huidige professionals, door jarenlange onderwaardering, en door de simpele afwezigheid van een expliciete beroepscode.

Op deze site dringt Miriam Lavell al een tijdje aan op een beroepscode voor docenten – misschien moet dat er toch eens van komen. Wie doet een voorzet?

Vanochtend vanwege het mooie weer maar eens extra vroeg op gestaan, en daar las ik in de krant twee interessante berichten. In het eerste stond dat de meest invloedrijke groep van Nederland, bestaande uit topmanagers uit het bedrijfsleven, zich vooral zorgen maakt over de steeds verder verslechterende kwaliteit van ons onderwijs. Onze economie komt daardoor in rap tempo in gevaar en onze concurrentiepositie zal verslechteren. Het onderwijs is dus probleem nummer één.
Gelukkig stond een pagina verder dat onze staatssecretaris van onderwijs heeft besloten dat HBO’s zich onder bepaalde voorwaarden ook universiteit mogen noemen. Ze leveren dan Masters of Arts en Masters of Science af. Daarmee haal je ook de onlangs bekend gemaakte doelstelling dat in 2020 60% van de bevolking een HBO- of universitaire achtergrond dient te hebben. Dat universitaire deel gaat dus helemaal lukken. Hoe zit het dan met de HBO als die helemaal verdwenen is doordat men zich nu universiteit noemt?

Bij de opleiding Werktuigbouwkunde is het laatste jaar het aantal studenten toegenomen. Dit was met name te danken aan het solide onderwijs dat wij verzorgden, volgens de studenten en de recentelijke accreditatie.Helaas moeten wij nu een nieuw curriculum gaan invoeren. Dit is in theorie een leuk curriculum ware het niet dat de docenturen voor een goede begeleiding ontbreken. Een competentiegericht curriculum vereist veel directe begeleiding. Dat terwijl de contacturen terug gaan van ca. 25 naar 13 uur per week!!
Ik heb de contacturen over de laatste 5 jaar eens vergeleken. Wat blijkt als we het aantal contacturen van 5 jaar geleden op 100% zetten dat we vorig jaar op 85% zaten en bij het volledig invoeren van het nieuwe curriculum op ca. 60% gaat uitkomen. Als ik alleen naar vakspecifieke kennis kijk zakt het zelfs onder de 50% in vergelijking met ca. 5 jaar terug. Talen blijven gehandhaafd erbij komen vakken als “zelfverantwoordelijk leren” en “beroepsoriëntatie” , er komen meer mentoruren en zogenaamde “assesments”. Dit alles gaat ten koste van wiskunde, computerpractica, thermodynamica, regeltechniek etc.. Het bedrijfsleven klaagt nu al over de vakspecifieke kennis en vakspecifieke vaardigheden waarmee de studenten de school verlaten. Het nieuwe curriculum zet in op algemene vaardigheden die ook al in het studiehuis aan bod zijn gekomenIk vind het jammer dat iets dat goed draait weer totaal veranderd moet worden. Niemand kan of wil mij uitleggen waarom het concept verandert en er per jaar ca. 8% bezuinigd moet worden.

Zou er een school in Nederland zijn waar de sectie klassieke talen niet wordt betrokken bij de Rome-reis? Ik werk op een grote scholengemeenschap met een kleine gymnasiumafdeling. Vorig jaar was er voor het eerst een Romereis, georganiseerd door een CKV-docente, maar ik mocht niet mee. Het is te absurd voor woorden en ik kan het ook in korte tijd niet uitleggen. De school heeft ook periodisering, met als gevolg dat er veel te weinig uren klassieke talen overblijven om de leerlingen goed voor te bereiden op het eindexamen. Zelfs toen ik slechte eindexamencijfers van vorig jaar bij de unitdirectie op tafel legde, veranderde er niets. Het managersteam lijkt trouwens net een duiventil, de huidige directeur is nog geen jaar in dienst en nu vertrekt hij al weer. Ik weet het, ik moet hier niet te negatief zijn. Ik zal het positief formuleren: docente met vakkennis wil waardering!

Zaterdag 27 mei is na een gesprek met Maarten Huygen dit commentaar gepubliceerd in NRC.