Structuur op MBO (van Forum)

Zojuist wilde ik een stukje gaan schrijven over de behoefte aan structuur in het MBO. Tot ik bedacht dat ik daar al eerder wat over heb geschreven. Ik kopieerde het van het forum.

Vandaag besteedde ook Netwerk aandacht aan de groeiende kritiek op het Nederlandse beroepsonderwijs. Veel jongeren in de grensstreek kiezen voor het Belgisch beroepsonderwijs. Uit het programma bleken dat er drie punten als voordeel gezien werden van het Belgisch onderwijs:
1 veel meer orde, discipline en respect voor docenten
2 meer aandacht voor de praktische beroepsvakken
3 veel meer uren onderwijs en geen lesuitval
Als we hieruit willen leren voor ons onderwijs, moeten we NIET alleen punt 2 eruit pakken.

Orde en discipline: Leerlingen in het beroepsonderwijs schreeuwen om duidelijkheid en regels, consequent en eerlijk, met concrete strenge sancties. Vooral dat laatste ontbreekt bij ons. De leerplichtige etters kunnen het jarenlang voor hun klasgenoten verpesten. Door de leerplicht kan de ultieme sanctie (verwijdering) niet toegepast worden én dat weten ze. Ook in het MBO wordt (gedachtig de verplichting om niemand zonder diploma te laten weggaan) vééél te vaak een laatste, laatste en allerlaatste kans geboden. Stom: ze lachen om die slappe zakken in het onderwijs.

Ook het aantal lesuren in het (V)MBO is natuurlijk bedroevend. Met 18 lesuren per week (MBO) wordt geen structuur in het leven aangebracht. Bovendien is op het MBO de studiefinanciering met de OV-jaarkaart in combinatie met (eerlijk waar) 20 tot 28 uur per week eenbijbaan, veel lucratiever dan gewoon gaan werken.

Waar naar mijn mening te weinig aandacht voor is, is de verandering van de arbeidsmarkt. Voor laaggeschoolde jongeren komt er steeds minder werk. De productie verdwijnt naar lage-lonenlanden en de dienstverlening (bouw, loodgieten, elektro) kan goedkoper door buitenlanders hierheen te halen. Laaggeschoolde jongeren voelen dat bliksems goed aan. Als er voor hen geen werk komt, creëren we een enorm maatschappelijk probleem. Hier moet door de overheid iets aan gedaan worden: het bedrijfsleven laat het, doordat ze alleen op winst letten, gewoon liggen (goede uitzonderingen daargelaten)

8 Reacties

  1. Draaiboek voor beter onderwijs
    Ik werk zelf niet in het MBO maar in het VO (MHV), maar ik denk dat de problemen sterk overeenkomen. Ik ben het volledig eens met Hinke’s conclusie: door de overheid moet iets gedaan worden. Maar hóe, hóe bewegen we de overheid daartoe? En wat moet er trouwens precies gedaan worden?

    In een andere discussie stelt mcouzijn voor om een duidelijk stuk in de krant te zetten, gepaard met oproepen aan leden van de vaste Kamercommissie voor Onderwijs. Dit lijkt me sowieso goed, maar niet genoeg. Zelf roep ik hier wel eens dat we actie moeten gaan voeren; ik ben ook al aan het nadenken over wat dat voor acties zouden kunnen zijn.

    Maar hebben we als vereniging BON eigenlijk een overzicht van middelen waar we ons op kunnen richten om ons doel te bereiken? Wat kunnen we, om de boel in beweging te krijgen, nog meer doen naast:
    – het plaatsen van stukken in de krant,
    – het aanspreken van politici en
    – het eventueel voeren van acties?

    En nog iets anders (ik houd van lijstjes):
    Stel nou dat wij als leden van BON vier, acht of twaalf jaar de tijd hadden om het onderwijs te verbeteren. Hoe zouden we dat concreet aanpakken? Welke maatregelen zouden we nemen? Welke wetten zouden we aangenomen en afgeschaft willen zien? Hoeveel zouden onze plannen kosten? Wat zouden de valkuilen kunnen zijn? Met andere woorden: kunnen we een draaiboek maken waarin we beschrijven welke veranderingen we doorgevoerd willen zien?

    Ik heb er zelf geen idee van hoe omvangrijk en complex zo’n draaiboek zou worden. Ook heb ik geen idee hoeveel regeringsjaren er eigenlijk voor nodig zijn om zo’n draaiboek uit te voeren. Zijn er overigens BON-leden die eventueel een persoon zouden weten die dit draaiboek als minister goed zou kunnen uitvoeren?

    • draaiboek
      Wij denken al een tijdje na over al de zaken die jij noemt. Zoals je weet, wil BON vooral aangeven hoe het wel moet. Jouw meedenken is daarbij onontbeerlijk. Bij dezen ondersteun ik de oproep je vooral te melden als je wilt meehelpen (denken).

      • koude sanereing
        Ik huiver bij het idee om over perioden van meerdere jaren van langzame aanpassingen vanuit de bestaande situatie het onderwijs gezond te maken. Een veel snellere weg lijkt mij om van de overheid te eisen dat ze geen half werk levert. Het onderwijs is half geliberaliseerd en daarom een monopolie geworden van de onderwijsmaffia die alle duidelijkheid verbergt onder lawines van verstikkende pseudo-informatie.
        De boodschap aan de overheid moet zijn: Maak het geven van onderwijs volledig vrij maar betaal alleen voor meetbare, door de overheid zelf gemeten zinnige resultaten. Particuliere instituten zullen zich misschien te veel op de exameneisen gaan richten maar dat kan opgevangen worden door ook stichtingen echte mogelijkheden te bieden om scholen op te richten. Je moet om de onderwijsmaffia heen kunnen. De bestaande scholen moeten dan kwaliteit gaan biedern, effectief gaan werken of failliet gaan. Zo hoort het op de vrije markt. (Ik zou liever teruggaan naar de tijd van vóór de Mammoetwet en de HOS maar dan zou je de bestaande onderwijsorganisaties moeten ontmantelen. Dat kost niet alleen veel tijd maar ook enorme afkoopsommen)

        • Draaiboeken voor beter onderwijs
          Hoi Seger,

          Jouw “snellere weg” klinkt zeker interessant en ook verfrissend in eenvoud; ik kan alleen zo snel niet overzien wat hier de (onoverkomelijke) nadelen van zouden kunnen zijn. Welke politieke partij zou hier om welke reden tegen kunnen zijn?

          Een voordeel van jouw weg lijkt me dat het in principe goed “verkoopbaar” is aan een regering waarbij het vrije marktdenken centraal staat, zoals bijvoorbeeld de huidige, of een eventuele toekomstige paarse regering. Overigens ben ik, ook voor jouw alternatief, benieuwd naar een concreet draaiboek. Ook als het geen jaren duurt moeten er toch maatregelen genomen worden en wetswijzigingen worden ingediend? Ook aan jouw alternatief zitten toch financiële consequenties? Even voor de goede orde: ik heb zelf totaal geen verstand van hoe de onderwijswet (of hoe dat ook heet) en de onderwijsbegroting in elkaar zitten.

          Ik kan me trouwens ook weer voorstellen dat jouw weg veel mensen weer veel te snel gaat en “de maatschappij” is nu eenmaal vaak niet zo snel met veranderen. Niet dat dat ons moet verhinderen om er vrij over na te denken, maar het is natuurlijk wel een probleem. Tegelijkertijd sluit het ene draaiboek het andere niet uit: wat houdt ons tegen om meerdere alternatieven te bedenken waar de verschillende coalities mee uit de voeten kunnen? Specifieke draaiboeken dus voor een linkse, centrumlinkse, paarse en rechtse coalitie, waarbij onze doelen dezelfde blijven, maar de weg erheen kan verschillen.

          Overigens: ik besef dat door het onvermogen van politieke partijen om fouten uit het verleden toe te geven, de boel waarschijnlijk flink afgeremd zal worden. Maar voordat wij weer ja of nee op verkiezingsprogramma’s moeten gaan zeggen, kunnen we denk ik beter zelf het e.e.a. gaan bedenken, voor zover dit ons onderwijs betreft.

          • geld, macht, aanzien en Sittard
            Geachte Em70,
            Uitvoering van mijn plan zou in elk geval het onderwijs weer op het cognitieve spoor brengen. Verworvenheden moeten immers examinabel zijn. Het leerplan zou in veel vakken grote gelijkenis (kunnen) vertonen met dat van vóór de Mammoetwet. Er is een precedent van verschillende VWO-diploma’s die tot grotendeels dezelfde studies toegang verlenen, nl het vroegere Gymnasium en, onbedoeld, de HBS. Verder erkennen de universiteiten veel buitenlandse VWO-diploma’s waaronder het Geneefse International Baccalaureat. Hier zouden eigenlijk geen moeilijkheden moeten liggen. Er zijn ramingen over het bedrag dat de overheid per leerling uitgeeft en dat zou dan, al dan niet via de betrokken ouders, naar de concurrentie overgeheveld moeten worden. In principe een kostenneutrale operatie. Maar sommige scholen of gemeenten hebben geïnvesteerd in huisvesting die soms alleen maar geschikt is voor brede scholengemeenschappen. Die kunnen in de problemen komen en zouden luid gaan schreeuwen. (Bij de schoolorganisaties schreeuwen ze natuurlijk ook omdat dan velen boven in de hiërarchie dan hun baan dreigen te verliezen).
            Het Sittardse model is een interessante optie. Zelfstandig opereren daar een HAVO, een Atheneum en een Gymnasium onder één bestuur. Na de brugklas kan nog geswitched worden. Het gymnasium wordt door de Vereniging van Onafhankelijke Gymnasia als gelijke erkend. Hogere eisen in het brugjaar van het Gymnasium zijn mogelijk als zij-instromers in het tweede leerjaar speciale vakken van de eerste klas gymnasium zouden kunnen inhalen, zoals b.v. Grieks (dat dan in het 2de studiejaar niet gegeven wordt) en Euklidische Meetkunde als extra vak. Brug-Gymnasiasten moeten voor de andere vakken met minder contacturen tot dezelfde resultaten kunnen komen. Het Sittardse model kan natuurlijk aangevuld worden met scholen voor verschillende VMBO-niveaux

    • Vergelijking internationaal
      Zou het ook nog helpen om eens over de grenzen te gaan kijken? Waar werken ze met welke didactiek en wat zijn de resultaten? Is daar onderzoek naar gedaan?
      Wat is sowieso het effect van wetenschappelijk onderzoek? Er is al ruimschoots bewezen dat veel leerlingen (mn in het lage niveau) slechter presteren bij de varianten van het nieuwe leren, dan in de klassieke situaties. Toch gaat alles gewoon door. In andere landen (VS) schijnt al ruimschoots geëxperimenteerd te zijn met nieuw leren en men is ervan teruggekomen. Waarom heeft dit geen effect op de ontwikkelingen hier?
      Ik liet ooit een Duitse vriendin een filmpje zien van mijn les (toen nog als beginner). Ze was woedend dat leerlingen dit gedrag op een school konden vertonen. De stevige discipline in Duitsland is misschien het andere uiterste, maar toch….. Op dat moment verlangde ik er hartstochtelijk naar om in Duitsland of Belgie les te mogen geven.

      • Waarom niet?
        Waarom zou je niet in Duitsland gaan werken? Na de HOS zijn de salarissen daar waarschijnlijk niet lager dan hier en de taakbelasting is veel lager. veel minder lesuren. Daar probeert men het lesgeven wel aantrekkelijker te maken en wordt Fachwissen gewaardeerd.
        Ook zijn de huizen in Duitsland goedkoper en worden theateruitvoeringen zwaar gesubsidieerd.

        “Schon in zwei Jahren würden in Nordrhein-Westfalen voraussichtlich 2.500 Pädagogen fehlen, sagte Schäfer am Dienstagabend (18.02.03) in Düsseldorf. Insbesondere in der Sekundarstufe I werde der Lehrermangel dramatisch sein. Ohne so genannte Quereinsteiger1 sei diese schwierige Lage nicht zu meistern”.

        Voel je vooral niet bezwaard. Laat de politici en de schoolbesturen in Nederland maar zien dat ze geen spelletjes met het gezond verstand van hun “produktiemedewerkers” kunnen spelen. Hoe sneller het de ruïne van onderwijs hier instort, des te sneller wordt er ook met nieuwbouw begonnen.

      • Rietdijk
        Hinke, je vraagt waarom ondanks zovele aanwijzingen dat het fout gaat, de trein toch nog doordendert? Lees het stuk van Wim Rietdjk dat eerder verscheen in Steeds Minder Leren. The bottom line: de discussie over onderwijs is een discussie van een klassiek type: de ‘machthebber’ legt de nadruk op gezamenlijkheid, op de groep, op vage, slecht meetbare aspecten, terwijl de ‘underdog’ inzet op rationaliteit, individuele ontplooiing, en helder meetbare prestaties.

        Daarom gaat alles gewoon door: het gaat niet om de inhoud, het gaat om het behouden van de huidige machtsposities.

Reacties zijn gesloten.