Maand: september 2006

In de NVOX van september, nr 7, blz 321, staat bijgaand redactioneel artikel. De auteur vindt de standpunten van BON “waardeloos. Het is reactionaire taal, aantoonbaar slecht onderbouwd.”

Handig zo’n Blog. met twee tassen boodschappen aan de hand schiet er een gedachte door je heen en thuis meteen de mogelijkheid om het vast (en voor) te leggen.

Ik heb de indruk dat de sterkste kritiek op HNL komt van de meest ervaren en de hoogst opgeleide docenten. In elke professie zou er naar die mensen meer geluisterd worden dan naar de lager opgeleide minder ervaren mensen.

Als een 747 gezagvoerder met tig vlieguren zich uitspreekt over gevaren van een of ander nieuw systeem, dan legt dat meer gewicht in de schaal dan de mening van iemand die net zijn vliegbewijs voor lichte vleigtuigjes heeft en die zegt dat het vanaf nu allemaal beter wordt. Vul voor piloot arts/bestuurder/militair/politieman of zelfs wetenschapper in en steeds is de wijze hoog opgeleide professional in het voordeel. Enkel bij het onderwijs niet.

Behoefte aan structuur in opvoeding en onderwijs

Veel mensen, maar vooral jongeren leven in verwarring. De samenleving is enorm complex en biedt (schijnbaar) vreselijk veel keuzemogelijkheden. Veel jongeren weten niet wat ze moeten kiezen en zigzaggen ogenschijnlijk doelloos door het leven, op zoek naar het geluk. Ze proberen wisselende genotsmiddelen, scholen, banen, religies, vakantiedoelen en partners, maar blijven richtingloos. Soms komt er –erg laat- toch een situatie dat ze eieren kiezen voor hun geld, een opleiding afmaken, een baan te zoeken en (het voornemen om) bij een bepaalde partner ook maar te blijven. Anderen eindigen zonder dat alles; alleen de genotmiddelen willen nog wel eens blijven.

Kennis overdragen, daar gaat het om. En wat meer natuurlijk…

Bij het artikel over Straaijer versus Fontys en op andere plaatsen valt de term beroepsstatuut en op andere plaatsen wordt gesproken over certificering van docenten. Veelal verdwalen de schrijvers in negatieve gedachten over de haalbaarheid en wenselijkheid van deze certificeringgedachte. Ik wil hier het volgende over zeggen.
Waar een wil is is ook een weg. De wil is er maar de weg kennen we nog niet. Laten we dit Forum gebruiken om die weg met elkaar te ontdekken.
Mijn stelling:
Het beroepsstatuut is een instrument voor studenten en verzorgers van deze studenten om hun keuze tussen instellingen beter te kunnen maken. Later kan eventueel, bij erkenning van het statuut, ook de subsidieverstrekker er rekening mee gaan houden.

HET NIEUWE LEREN

Hiernavolgend geef ik u een aantal hyperlinks naar artikelen die Het Nieuwe Leren in een breder perspectief plaatsen. Er zit veel interessants (en lachwekkends) bij. Ik besteed eveneens aandacht aan het falen van bepaalde onderwijsvernieuwingen.

Inhoud:
A. Internationaal
1. Algemeen – theorieën; 2. Vergelijking tussen traditioneel en progressief onderwijs; 3. Progressief onderwijs – theorieën; 4. Historie; 5. Research; 6. Kernartikelen met verwijzingen naar research; 7. Belangwekkende artikelen

B. Europese Unie en Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling
1. Het Nieuwe Leren (EU en OESO); 2. De Nieuwe School

C. Nederland
1. Onderwijspraktijk; 2. Het Nieuwe Leren (onderzoek)

Ik heb nu een exemplaar gekregen van het vonnis van de rechter in het kort geding van Lex Straaijer tegen Fontys Hogescholen. Ik been geen jurist (IBGJ) maar dit is wat ik eruit opmaak:

1. Uit de ‘verplichting zich als een goed werknemer te gedragen’ volgt dat Straaijer in het algemeen positief moet ingaan op voorstellen van de werkgever, ‘verband houdende met gewijzigde omstandigheden op het werk’, en zulke voorstellen alleen mag afwijzen als aanvaarding ervan redelijkerwijs niet van hem gevraagd mag worden. Met andere woorden, Straaijer moet een positieve houing hebben ten opzichte van de nieuwe manier van werken. (Dat betekent in mijn ogen nog niet dat je voor het Nieuwe Leren hoeft te zijn: zie de discussie hieronder).

Waar YouTube al niet goed voor is: The Angry Professor.

Vanmorgen in “De Limburger”:

Onderwijspersoneel, werkzaam als bijvoorbeeld leerlingcoordinator, komt sneller in aanmerking voor extra premies.
Deze managers bedenken achter de bureaus extra taken voor de leerkrachten. Voor heel veel administratieve handelingen zijn deze krachten immers al te duur. Het aantal handelingsplannen, die op verzoek van de coordinatoren gemaakt moeten worden,
stijgt meer en meer. De taakverzwaring ligt dus bij de man/vrouw voor de klas, maar de regering vindt blijkbaar dat extraatjes
naar de managers moeten gaan.
Wat vinden wij hiervan?

Voor wie meent dat ik met de titel van dit stukje op het nu nog zittende kabinet Balkenende doel, wil ik snel vermelden dat ik mogelijke lezertjes niet met mijn politieke voor- of afkeuren willen ontmoedigen. Nee, dit stukje gaat gewoon over onderwijs in de ruimste zin des woords.