Maand: november 2009

En ze gaat maar door die Sharon.
Kun je het opvoeden en het krijgen van kinderen niet beter helemaal overlaten aan de staat?
Door een staatssecretaresse van kinderbaring?

Asscher, de onderwijswethouden van Amsterdam, heeft in NRC al eerder van zich laten horen toen hij vertelde een aantal oud onderwijsinspecteurs in de arm te hebben genomen om het basisonderwijs door te lichten. Nu wil hij de slechte scholen aanpakken. Lees hierover in Trouw.

De reactie van de besturen is verbluffend: Asscher gaat er niet over dat ze slecht zijn en mag zijn bevindingen dus helemaal niet publiceren..

Maffia

De Volkskrant heeft een speciale website geopend voor lezers die hun mening willen geven over de gang van zaken in het onderwijs. Een stortvloed van reacties is het gevolg, vooral van leraren. Eén van de meest treffende uitspraken vond ik deze: ‘Onder directeuren is de naam ‘schaal 12 – maffia’ een begrip. Dat zijn de kritische, vaak universitair opgeleide leraren, die zich durven opstellen tegen het almachtige management.’

Het weekblad van de NRC van 28 November 2009 bevat een uitgebreid artikel over het lerarentekort. Een verkort artikel met de titel Niet vijftig maar vijf ambtenaren nu leraar is te lezen op de website van de NRC.

In het blad Management Team van 27 november 2009 komt Carl Rohde, lector bij Fontys, aan het woord over de hedendaagse student. Zijn oordeel is niet mis verstaan:

“Natuurlijk is het niveau van de Nederlandse studenten gedaald de afgelopen decennia. Als je er heel veel toelaat, kan dat ook niet anders. Maar ik sta verbaasd over zoveel onvermogen om de basale dingen te doen (opschrijven!) om een opdracht tot een goed einde te brengen.”

26 november 2009
NB: In eenvoudig Frans legt de 1ste bijlage het programma uit van de algemene kennis van de ‘classes préparatoires’ in economische richting, ‘former l’esprit’ enz. en de 2e hoe het mondelinge deel van een ‘concours’ functioneert en hoe belangrijk dat is

Het is altijd interessant een instelling van Hoger Onderwijs te bezoeken zoals op de 14e november 2009 de campus van de ESSEC, in rangorde de 2e economische hogeschool van het land, in een grimmige betonwijk die men na lange metroreis bereikt. Het is een iets sjiekere versie van Utrechts oerlelijke noordelijke uitbouw. Niet echt een omgeving om de heersende banaliteit van je af te schudden. De hogeschool zelf was van binnen zeer fraai, ruime zalen, brede gangen, hoge plafonds, sanitair als in Zwitserland…

Au fonds is de toenemende belangstelling voor de ‘grandes écoles’ te danken aan feit dat de elite van de Republiek en de middenklasse niet het slachtoffer willen zijn van het systeem, waarvan zijzelf de dwalingen hebben bevorderd.

De herinvoering van de ambachtschool blijkt een groot succes.
Tineke zal wel baalen.

In een bericht in de NRC over de bezetting van het bestuursgebouw van de Rijksuniversiteit Groningen staat de volgende interessante alinea:

„Deze hele bsa-discussie is eigenlijk een symptoom van een veel groter probleem. Met het aantreden van de nieuwe collegevoorzitter is het Groningse medezeggenschapsmodel compleet op de schop gegaan. Het is niet te geloven dat één persoon de boel zo desastreus om kan draaien. Het bsa is ons opgelegd zonder dat we ook maar de kans hebben gekregen om er inhoudelijk over te spreken.”

L’ Horizon, c’est moi.

De centrale medezeggenschapsraad ven het Horizon college heeft een bom gelegd onder de fusie van het Horizon college met het Regiocollege. Een fusie die had moeten resulteren in een mega onderwijsinstelling met meer dan twintigduizend leerlingen en duizenden medewerkers. Er klonk geen gejuich en hoerageroep vanuit de docentengelederen. Binnensmonds werd een beetje gegniffeld, maar er was vooral boosheid. Heel veel boosheid over het verval van wat eens een goed presterende middelbare beroepsschool was. Een verval teweeggebracht door een raad van bestuur die, zoals zoveel raden, van het schooltje een winstgevend bedrijf gingen maken. De voorzitter van de raad van bestuur, regeerde als een Zonnekoning, vandaar de titel van dit stukje.

Plasterk wordt vaak aangewreven dat hij liever recepties bij cultuurevenementen bezoekt dan zich met het onderwijs bemoeien. Wel, de cultuur is natuurlijk ook heel belangrijk. Eén van de kanalen waarlangs de cultuur ons bereikt en kan verrijken is het elektromagnetische kanaal, de televisie en de radio. Meestal wordt er op een beeldscherm rondgehuppeld en dom gelachen en op de radio worden stompzinnige zaken medegedeeld alsof het om wereldschokkende gebeurtenissen gaat. Zonder te kort te doen aan al die afgestompte kijkers die op de vele commerciële zenders altijd wel iets kunnen vinden waar ze met een half oog of oor naar kijken resp. luisteren zou de overheid op de publieke zenders veel aan cultuur kunnen doen.