Maand: november 2009

Vandaag in NCR Handelsblad: Scholen kunnen meer uitgeven.

Citaat:
“Scholen sparen te veel, doordat ze over te weinig financieel inzicht beschikken. Dat blijkt uit het eindrapport van de Commissie Vermogensbeheer Onderwijsinstellingen, dat vanmiddag is gepubliceerd.”

Duidelijke taal: er kan meer geld naar het onderwijs omdat de reserves te groot zijn. Teneur van het onderzoek: er is een constante subsidiestroom naar het onderwijs, dus scholen hoeven geen reserves aan te leggen zoals bedrijven dat doen.

Gelukkig is Sjoerd Slagter er weer als de kippen bij om tijd te rekken:

Zojuist heb ik via internet de vergadering van de Kamercommissie onderwijs over het MBO en mn over het CGO gevolgd. Er werd veel belangwekkends en zelfs hier en daar wat hoopgevends gezegd.
Jammer dat er maar vier kamerleden waren: Staf Depla, Biskop en de onvolprezen Jasper van Dijk.

Er werd bijvoorbeeld gewoon weer openlijk gesproken over de mogelijkheden van Centrale Examens. Mevrouw Bijsterveldt noemde bijvoorbeeld de centrale examens die door het kenniscentrum van de Bakkers werden afgenomen. Goed werk, volgens haar en zeer ontlastend voor scholen en leraren. Dat zouden meer kenniscentra moeten doen…………………

Er komt schot in de onderwijsdoelen die BON propageert.
Er kan weer ouderwets worden gerekend.
Dat wordt nog een hele kluif voor de lerarenopleidingen.

Minister Plasterk deed laatst de uitspraak dat er meer discipline op school gewenst was. En ik kan dat helemaal met hem eens zijn. Ik denk dat een klas waar chaos heerst, waar gerotzooid wordt, om het zo maar te zeggen, dat daar geen gezonde werksfeer hangt en dat dat de resultaten vakinhoudelijk en ook pedagogisch niet ten goede zal komen.

Toch proef ik uit de manier waarop Plasterk het formuleert, de ‘Nieuwe Discipline’, dat de nadruk wat eenzijdig op discipline ligt. Ik pleit met hem voor een gezonde werkhouding in de klas. Voor een prettige, doch zeer duidelijke sfeer waarin ook resultaten mogelijk zijn. De vraag is alleen: hoe bereik je die sfeer?

Decibel-subsidies

Staatssecretaresse ‘hé jij daar’ Dijksma stuurt de kamer een brief waarin ze uitleg geeft omtrent de nog-niet-invoering van het passend onderwijs. Het woedende geroeptoeter van verschillende belanghebbende instituten en instanties is niet van de lucht. Iedereen buitelt over iedereen want de stroom onophoudelijke subsidies dreigt zo maar op te drogen. De meest gigantische onderwijsrampen worden ons voorgeschoteld, wee ons gebeente als ‘de wraak van de kinderen’ zich over ons zal uitstorten. De juffen en meesters die met moeite weten wat ‘passend onderwijs’ voor hen inhoudt omdat de gesubsidieerde roeptoeteraars nooit de moeite hebben genomen om de uitvoerder bij de plannen te betrekken, trekken de schouders op en gaan gewoon door met hun dagelijkse werkzaamheden.

Staatssecretaresse Dijksma heeft een brief gestuurd aan de 2e kamer over Passend Onderwijs.

Ze schrijft keer op keer in de brief dat dit een grote koerswijziging is en dat er minder bureacratie moet komen en meer van dergelijke vrome voornemens. De enige echte koerswijziging die ik uit de brief op kan maken is echter dat ‘rugzakjes’ verdwijnen en dat het zo gespaarde bedrag direct naar de schoolbesturen gaat (maar de verdeelsleutel blijft onduidelijk). De Passend Onderwijs trein dendert dus gewoon door.

Het wordt al lange tijd bepleit, door mij en anderen, maar eindelijk wordt nu expliciet aandacht geëist voor het groeiende probleem van de on(der)bevoegde leraren. Al in 2004-2005 gaf (volgens cijfers van OCW, (Aandachtsgroepenmonitor 2007, hst. 6) een op de drie docenten onbevoegd of onderbevoegd les. Het laat zich raden welk aandeel on(der)bevoegdheid anno 2009-2010 heeft, want OCW loopt achter de feiten aan. Maar we komen de fifty-fifty zeer nabij.

Waar worden steeds meer kinderen de dupe van grote mensen? In het onderwijs.
Niet zozeer in de klas, daar zie ik over het algemeen gedreven mensen die voor minimale beloning, erkenning en carrieremogelijkheden maximale inspanning leveren om de lestijd effectief in te richten en ook de niet-lesgebonden uren vullen met opgelegde overleggen en activiteiten.
Ik zie dat schoolteams zich inzetten om kinderen van alle afkomsten en met alle mogelijkheden en alle beperkingen dát te bieden waar ze recht op hebben in onderwijstermen.

De afbraak vindt plaats op grotere hoogte, namelijk in de ontwikkelingen die door onderwijspolitici worden ingezet, veranderd, aangepast en in beweging gehouden.