Maand: februari 2008

Maar nu?

Ik kan mij voorstellen dat sommige onderwijsmensen met grimmige voldoening kennis genomen hebben van de conclusies van de commissie Dijsselbloem. Eindelijk wordt er afgerekend met degenen die zo veel kwaad hebben aangericht in het onderwijs. Maar dan? De meeste aanbevelingen van de commissie zijn tamelijk vaag en straks weer een prooi voor onderwijskundigen en politici. Ik noem bijvoorbeeld deze: ‘Onderwijsvernieuwingen mogen alleen worden ingevoerd als er wetenschappelijk bewijs is dat ze werken’.

Wel een aardige discussie gisteren over de rol van de vakbonden. Niet onnozel, wel af en toe een beetje naief in mijn ogen. Een partij voor de leraren; een nieuwe beroepsvereniging ?

Het is voor mij nog steeds verbazingwekkend dat de minister van Onderwijs accepteert dat schoolbesturen die bestonden toen de politiek de macht en de verantwoordelijkheid aan”het veld” afstond een feitelijk monopolie gekregen hebben dat ze ook konden doorgeven aan hun opvolgers.

Ajax krijgt een nieuwe leiding. Samengevat: er komen nu capabele mensen met verstand van zaken aan de macht. “Logisch, toch?”

Als we nou ook zo “logisch” gaan handelen in het onderwijs kan het allemaal weer goed komen. Weg met de incapable managers die zich enkel bezighouden met leraartje pesten!

Het volgende stukje kreeg ik van een collega en mede slachtoffer van de Lumpsum toegezonden, het is een beetje melodramatisch en zou zo het script voor een film kunnen zijn !!

“Meester dat wilde worden. Het was mijn passie………………”

Leest u zelf wat er van deze gepassioneerde leraar is geworden, misschien komt u hem op vakantie nog eens tegen, hij heet Jan de Groot, dus deze naam onthouden !!!

Op verzoek van de BONner van de week: Hinke Douma.

Zie bijlage.

Autonomie, hoezo?

Wat mij uitermate verbaasd heeft in de afgelopen weken is de houding van de schoolleiders en bestuurderen in het voortgezet onderwijs. De inkt van het rapport Dijsselbloem was nog niet opgedroogd of de hoofdhotemetoot van de VO raad spoedde zich met aanzienlijke snelheid naar de staatsecretaresse om zijn grote gelijk te halen over de urennorm. Trillend van opwinding en arrogantie had hij eerst de pers te woord gestaan en duidelijk gemaakt dat de staatssecretaresse niet alleen de urennorm moest bijstellen maar, dat had het rapport uitgewezen, er moest geld bij.
Ik val niet om van verbazing bij zoveel kortzichtigheid, inhaligheid en ontkenning van de werkelijkheid, ik zie en hoor dit elke dag bij ons op school. Wat mij wel benauwt is de verbetenheid, en ergens begrijp ik het niet.

“Alleen de leraar die verzet bood krijgt, nu de revolutie is mislukt , een pluim”. Citaat uit het stukje van Aleid Truijens in De Volkskrant van vandaag. Maar die pluim kreeg hij/zij uiteraard niet van zijn directie of bestuur. Truijens schrijft: “die overheid moet zich nu niet nederig terugtrekken, maar driest optreden. Zij moet de leraren beschermen tegen “de scholen”.

Uit “De Telegraaf” van 16 februari 2008, de column Prof. Dr. Bob Smalhout

“Op het scherp van de SNEDE”

“De bende van vijf”

Jeroen Dijsselbloem, de voorzitter van de Parlementaire Onderzoekscommissie naar Onderwijsvernieuwingen, heeft Nederland geconfronteerd met een schokkend rapport over de kwaliteit van ons onderwijs.

Alle media brachten dit als groot nieuws. Het dagblad Het Parool had de allerbeste kop daarboven staan, namelijk: ’Onderwijs onherstelbaar verbeterd’. Die drie ironische woorden zeggen eigenlijk alles.

Het onderwijs hoort niet in het partij-politieke domein thuis.
In het gebied van het culture leven gaat het om de behoefte aan vrije ontwikkeling van datgene wat in de mens als aanleg leeft. Het is het domein van onderwijs, wetenschap, kunst, religie. In dit gebied zou vrijheid het heersende principe moeten zijn.