Maar nu?
Ik kan mij voorstellen dat sommige onderwijsmensen met grimmige voldoening kennis genomen hebben van de conclusies van de commissie Dijsselbloem. Eindelijk wordt er afgerekend met degenen die zo veel kwaad hebben aangericht in het onderwijs. Maar dan? De meeste aanbevelingen van de commissie zijn tamelijk vaag en straks weer een prooi voor onderwijskundigen en politici. Ik noem bijvoorbeeld deze: ‘Onderwijsvernieuwingen mogen alleen worden ingevoerd als er wetenschappelijk bewijs is dat ze werken’.
Als dat voetstoots wordt aanvaard gaat het weer mis want er zijn altijd onderwijskundigen die ‘wetenschappelijk’ bewijs hebben voor geslaagde vernieuwingen in Zweden, Canada of Venezuela die hier op korte termijn ingevoerd zouden kunnen of moeten worden. Hoe dat op de markt gebracht wordt is o.a. te zien bij de Pisa-resultaten.
Het zou beter zijn de inspectie te versterken, niet kwantitatief maar kwalitatief. Inspecteurs zouden ruime ervaring moeten hebben als leraar en als schoolleider en beter betaald moeten worden dan nu het geval is. De afgelopen periode heeft de inspectie maar al te vaak gedanst naar de pijpen van de machthebbers. Dat soort dansers kunnen we missen. Maar onafhankelijke inspecteurs met gezag, die zich niet laten intimideren door bonzen en bobo’s en hun mond opentrekken als het fout gaat zouden een belangrijke rol kunnen spelen bij de verbetering van het onderwijs. In zekere zin geldt hetzelfde voor de Onderwijsraad die in de afgelopen twintig jaar ook veel te vaak heeft zitten suffen. En het zou echt afgelopen moeten zijn met de politieke benoemingen in dergelijke organen.
De commissie Dijsselbloem heeft één belangrijke concrete aanbeveling: ‘De cijfers van het schoolexamen en het centraal examen mogen niet meer gemiddeld worden, en moeten beide voldoende zijn’.
Niemand kan hier bezwaar tegen maken. Scholen houden hun schoolonderzoek en als het goede scholen zijn stellen ze daar hoge eisen aan, zodanig dat leerlingen er ook voor kunnen zakken. Dat zou in wezen een aanbeveling kunnen zijn. Maar er komt een eind aan het compenseren, via het schoolonderzoek, van te verwachten lage cijfers voor het centraal examen. Voor de concurrentieverhoudingen is het ook een verbetering: tot nu toe werden degelijke scholen soms voorbij gestreefd door meer ‘creatieve’ scholen. Het zou zelfs een stap in de richting van meer solidariteit onder leraren kunnen betekenen.
Het onderwijsniveau zou hier stellig mee gebaat zijn mits het niveau van het centraal examen werkelijk gehandhaafd wordt en niet aangepast aan het niveau van de examenpopulatie van dat jaar. Dat is een fundamentele voorwaarde.
Tenslotte, het zou gewenst zijn, maar waarschijnlijk ijdele hoop, dat mensen als Rinnooy Kan en Dijsselbloem nog een tijdje konden functioneren als toezichthouders op het povere klasje van staatssecretarissen en onderwijsspecialisten die nu weer beslissingen moeten nemen.
Cornelis Verhage
VO-raad: geen verplichte toetsen; geen voldoende voor CSE en SO
Niemand kan hier bezwaar tegen maken ? Dan heb je geen rekening gehouden met de VO-raad: *VO-veld begrijpt ‘Dijsselbloem’. De politiek ook ?*
Zelfs Dijsselbloem begrijpt Dijsselbloem niet. De VO-raad snapt het wel allemaal:
“Ook blijft het rapport onduidelijk over wat nu precies onder ‘het wat’ en ‘het hoe’ moet worden verstaan. De commissie lijkt daarbij in de fout te trappen die ze anderen verwijt. Ook de commissie bemoeit zich met ‘het hoe’ door scholen te willen onderwerpen aan verplichte toetsen.
Ook stelt ze voor dat leerlingen voor zowel het school- als het centraal schriftelijke examen een voldoende moeten halen. De VO-raad vindt het niet in lijn met het eigen advies als de commissie met voorstellen komt die weinig tot geen ruimte laten aan de scholen zelf. En dat was toch het hoofdadvies van de commissie Dijsselbloem: overheid, beperk je tot de kerndoelen, zorg voor adequate financiering. Scholen, richt je eigen onderwijs in en laat aan ouders en overheid zien hoe je aan de resultaten komt.”
Of zoals Sjoerd vorig jaar vertelde: Overheid, kom op met die miljarden.
Verplichte toetsen
en een voldoende voor het centraal examen, geen verrekening meer met het schoolexamen is de dood in de pot voor het nieuwe leren. Nogal wiedes dat Sjoerd er tegen is. Ook de MBO raad heeft al de oorlog verklaard aan een centraal examen in het MBO. Als de staatsecretaris echt onsterfelijk wil worden, eerst meer geld ( niet te veel natuurlijk het is toch voor bestuurderszakken) en dan de val dicht laten klappen en toetsen verplichten en een voldoende op het centraal examen.
Afwachten wat de kamer beslist
Natuurlijk maakt de MBO-raad bezwaar tegen herinvoering van het Centraal Examen. We moeten nu afwachten wat de kamer hierover beslist. De zogenaamde ‘gestandaardiseerde examens’ (ideetje van de MBO-raad om toch de examenmacht te behouden) moet absoluut afgeschoten worden!
Leren moeten ze, zolang het nog kan!
marginalisatie van de ouders
De term ONDERWIJSINHOUD uit de eerste Abschnitt omvat zowel het HOE als het WAT. Het gebruik van dit woord geeft aan waar de VO-raad naar toe wil.
“Zich verantwoorden naar de ouders” betekent dat de scholen tonen dat ze bereikt hebben wat ze pretendeerden te willen bereiken; niet dat waar de ouders om zouden kunnen vragen. “Laat ouders zien HOE je aan de resultaten komt” is bevoogdend: Je legt de domme ouders uit hoe je het doet met een air alsof je het vanzelfsprekend ook goed doet en geen kritiek hoeft te verwachten en je negeert ook de mogelijkheid dat er andere mogelijke resultaten zijn die de ouders wel eens belangrijker zouden kunnen vinden. Volgens de VO mogen alleen de scholen bepalen hoe ze de leerlingen het beste kunnen leren wat de overheid bepaald heeft en de OV belooft geen pluriformiteit die voor de ouders wat te kiezen overlaat.
De seksuele moraal is nauw verbonden met levensbeschouwing en is geen taak van de overheid of de scholen maar van de ouders. Daarin heeft de VO gelijk.
Toetsen kunnen geen deel uit maken van het HOE omdat ze de enige betrouwbare meetmethode zijn om vast te stellen of met het HOE WAT bereikt is. De VO-raad wil vooral om die reden geen toetsen.
Seger Weehuizen
Raar idee van wat en hoe
De VO-raad heeft een raar idee van wat en hoe. Blijkbaar wil zij dat de overheid alleen vage kerndoelen formuleert en verder alles (inclusief examinering) aan de scholen en de VO-raad overlaat. Dat moeten we niet hebben. We moeten ervoor zorgen dat de kamer de scheiding tussen hoe en wat die Dijsselbloem wil niet zo interpreteert.
Hoe zorgen we daarvoor, dat
Hoe zorgen we daarvoor, dat de kamer het rapport Dijsselbloem zo niet interpreteert? Ik sprak nog met een vriendin, actief in de politiek en gedeputeerde, die over het rapport Dijsselbloem zei: denk je nou echt dat de kamer daar wat mee gaat doen? Dat lukt je alleen als je een sterke lobby hebt. En Plasterk kan alleen wat doen, als hij de kamer meeheeft!
Stem
Op de AOB-site kan men stemmen op de *stelling van de week*:
“De commissie-Dijsselbloem wil de kwaliteit van het onderwijs verhogen. Strengere eisen en een strengere toetsing. Wat is uw oordeel?”
Sjoerd beweert hierboven namens het VO-veld te spreken.
The choice is now up to you.
(Stand nu Prima: 82 %)
Niemand kan
“Niemand kan hier bezwaar tegen maken.”
Ik heb hier al eerder bezwaar tegen gemaakt.
Ik vind dat een onvoldoende schoolexamen met een beter centraal examen gecompenseerd moet kunnen worden. Maar niet andersom.
Titanenstrijd
Een kwalitatieve versterking van de onderwijsinspectie is een goed hulpmiddel om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren OP MIDDELLANGE DUUR. Maar we hebben nog maar zo weinig tijd voordat het onderwijs helemaal in elkaar stort. Het enige werkzame middel OP KORTE DUUR is het meten van de cognitieve verworvenheden die de leerlingen op de scholen hebben opgedaan: tweejaarlijks een uitgebreide examinering van de leerlingen om te meten wat zij op cognitief gebied hebben opgestoken en de scholen daar op afrekenen. Niet ideaal maar wel het beste wat we in de huidige omstandigheden kunnen doen. Daarnaast ook het onmiddellijk toelaten van nieuwkomers in het onderwijsveld die kunnen aantonen dat het mogelijk is om de exameneisen gerecht te worden.
Eer je een nieuw corps van deskundige inspecteurs bij elkaar hebt die overtuigend kunnen vaststellen welke scholen waar falen zijn we al weer vijf jaar verder. De eerste examens over kennis en inzicht zouden al komend jaar kunnen plaats vinden. Ook uit de felle reacties van de schoolbesturen blijkt duidelijk dat Plasterk hier een klinkende overwinning kan halen. Hoe we om moeten gaan met belangrijke slecht toetsbare meerwaarden zien we later wel.
Plasterk, hopelijk ook een titaan, is in een titanenstrijd gewikkeld met de titanen van het boze nieuwe leren. In deze fase moet de strijd om de controle van de resultaten gaan.
Men leze ook mijn BLOG “Zoals bij de Spoorwegen” en daarin de bijdragen “Meerwaarde” en “Op weg naar meerwaardijen”
Seger Weehuizen