Maand: februari 2007

I have a dream…
Ik heb een droom dat op een dag kennis weer wordt gewaardeerd.
I heb een droom dat op een dag de managers zich weer dienstbaar aan de kennis zullen opstellen.
Ik heb een droom dat op een dag mijn kleinkinderen niet eens meer weten wat een portfolio ooit was. Dat zij de ketenen van de onderdrukking hebben afgeworpen en vrijdenkers zijn, verspreid over onderwijsland. Ik heb een droom.

Uhum… terug in de werkelijke wereld, bevolkt door maatschappelijke middenvelden. Maar gelukkig is er de computer. Laten we een schooltje starten in Second Life. Geen droom, maar een waanzinnig en waarschijnlijk erg dom idee. Maar toch…Modern en degelijk tegelijk. Ik mijmer er nog wat over na.

Soms zit ik een beetje de surfen op de prachtige BON site. Zo kwam ik een op 3 oktober jongstleden door Mark Peletier aangedragen artikel uit de NRC tegen. Hierin werd beweerd dat het onderwijs juist meer managers nodig heeft. Hier een wat late reaktie.

Managers hebben in mijn beleving niet zo erg veel bijgedragen aan de verbetering van het onderwijs, de goede uitgezonderd. Ik ben zelf erg voor wat met een mooie term “zelfsturende teams” genoemd wordt. Uitgangspunt moet zijn dat managers zichzelf zo veel mogelijk overbodig maken. Geef onderwijsgevenden de ruimte, ja dwing ze er zelfs min of meer toe, hun zaakjes onderling te regelen.

Wat ’n opschudding. Amsterdam en ’t CITO. Daarbuiten, zijn er ook heel veel leerkrachten van groep 8, die behalve naar CITO, ook kijken naar werkhouding, sociale omstandigheden (inderdaad) en de 8 jarige geschiedenis van een leerling. Dat moeten ze wel, de hogere echelons hebben daar geen pasklare mal voor ontwikkeld, van achter hun schrijftafel. Directies en bestuur hebben andere belangrijke zaken te vergaderen, dus die leerkracht geeft het advies en wel degelijk zo verantwoord mogelijk. Dat is geen theorie, maar wat ik op de werkvloer ervaar. Bovendien zou ’n “prutsende” leerkracht, in groep 8, al snel door de mand vallen.

zoveel zegt ze niet, soms ’n geluid
dat me wakker schrikt en dan
rent ze voor me uit, tussen de bomen
als ik droom, is zij het die oplet en kijkt

eigenlijk hoeft het niet, dat ik roep
ze loopt rechtdoor, raakt
nooit verstrikt in dromen
blijft altijd bij ’n kruispunt wachten

met haar hand, tegen mijn boze gedachten
laat ze me struikelen
waarom we niet doorgaan met duikelen
als er niemand is, is zij het, die waakt

ze weet altijd wat er gaat komen
wacht op ’n deur die sluit
’n leven dat niet meer verder open gaat
maar dikwijls zie ik haar, heel ver vooruit

Gaat over ’n gehandicapt zusje van ’n meisje in mijn klas.

In een stapel oude knipsels vond ik nog deze parel van K.C. Overwijk uit De Gelderlander van 18 november 2006. Het is een open brief aan (toen nog) minister Maria van der Hoeven. Zijn stijl doet een beetje denken aan Wim Sterken’s optreden op de ALV. Eigenlijk is het natuurlijk diep triest, maar het blijft een mooi verhaal.
=========================================

Uw goeroes weten het natuurlijk beter

Zaterdag, 18 november 2006 – ‘U hebt goed ingezien dat vooral het hebben van zoveel mogelijk taken en het zo min mogelijk voor de klas staan van belang zijn.’ K. C. Overwijk schreef een open brief aan minister Van der Hoeven van Onderwijs.

Onderstaand bericht komt uit Het Algemeen Dagblad van 24 februari 2007.
===================================
Onderwijsassistent gaat zelden aan de slag op een school

Onderwijsassistenten stromen na hun mbo-opleiding zelden door naar een baan op school.
Slechts een paar procent van de afgestudeerden staat binnen anderhalf jaar als onderwijsassistent in de klas. Van de 3000 deelnemers die vorig schooljaar het mbo-diploma onderwijsassistent behaalden, stroomden nog geen 100 door naar het onderwijs. Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksinstituut ITS in Nijmegen.

Onderwijsassistenten ondersteunen de leraar, bijvoorbeeld bij toetsen afnemen, leerlingen begeleiden, aan- en uitkleden bij gym.

Ik heb mij gruwelijk geergerd aan de berichtgeving over het rapport over de CITO uitslag en het schooladvies. Ten eerste een (onderwijs)wethouder die niet lijkt te begrijpen dat een test en een advies niet naadloos hoeven aan te sluiten. Ten tweede een onderwijsvakbondsman die huilerig klaagt over het volgende negatieve niews over onderwijsgevenden.
Die wethouder heeft duidelijk geen kinderen die oud genoeg zijn of hij bemoeit zich er niet mee: 1.de CITO toets is een momentopname met alle nadelen van dien: een aantal aspecten komt niet uit de test naar voren (bij b.v. examenvrees of begaafde onderpresteerders). 2. Het schooladvies bestaat uit de CITO-uitslag + het advies van de basisschool; dat laatste zou gebaseerd moeten zijn op acht jaar ervaring met het kind.

Tweede poging om ’n blog te beginnen. Digibeet neem ik aan. In het Forum is ook al onlangs mijn uitdrukking mierenge(dinges) verwijderd. Misschien ’t eerste blog ook wel. Zou Big brother.. Als bijna laatste Nederlander zonder mobieltje, vraag ik me af wat ’n blog eigenlijk is. Ik houd het op hetzelfde als wat wolven soms doen. Eenzaam huilen tegen de hemel. Lijkt me wel lekker. Deze tafel, met naast de laptop ’n biertje, is dan wel geen kale rots maar ik wil wel eens lekker huilen tegen allerlei gepruts.
Over pruttelen en polderen (en prutsen dus). Eigenlijk net ’n gedichtje: Polderen, prutsen en pruttelen. En dan rijmt ook nog betuttelen. Over de Moloch die Plasterkjes vermaalt, machtige managers en de laatste onderwijzers. Ik geniet BAPO en heb er wel wat tijd voor over. (lees verder)

Interessante lectuur: het blad “Bij de les” van februari 2007. Dit is het blad van de NVS-NVL, vereniging van schooldecanen en leerlingebegeleiders.
Dit themanummer gaat over, u raadt het al, Het Nieuwe Leren. Ik heb het nog lang niet uit maar er staan interessante verhandelingen in. Waaronder eentje waarin Frans Meijers het heeft over de argumenten van ‘de tegenkrachten vanuit de gevestigde orde.’

CITAAT: “En dan hun argumenten. Ze hebben nog niet eens de diepgang van een surfplank! Want wat verwijten Ad Verbrugge en de zijnen ons? Dat de onderwijsvernieuwers kennis niet belangrijk zouden vinden en dat er wordt geëxperimenteerd met kinderen. waar halen ze deze argumenten vandaan? Wat een onzin! Dat zo’n Verbrugge zich daarvoor leent. Het is op zijn vakgebied een heel intelligente man, maar in deze discussie is daar helemaal niets van te merken!”

Mijn vorige blogitem viel in goed aarde lijkt het, dus nog maar wat columns van Bart Tromp over Het Nieuwe Leren (ik hoop maar dat het knippen en plakken mag van Prof Tromp).
================================================
Het Parool 20 oktober 2005

Omgekeerde wereld ; Het onderwijs is een speelveld geworden voor nieuwlichters, bezeten van hun vaak bizarre theorietjes.

Lang geleden zag een universitaire studie er ongeveer als volgt uit. Hoogleraren gaven hoorcolleges. Die kon je bijwonen, maar dat hoefde je niet te doen. Als je een tentamen wilde afleggen in een bepaald vak, maakte je daarover een afspraak en kreeg je een lijst met de boeken die je daarvoor moest bestuderen.