In de discussie over Bram Roth’s POE, elders op dit forum, komt Bram met een opmerking die mijn aandacht trekt. Zie www.beteronderwijsnederland.nl/?q=node/1573#comment-10390

Hij zegt dat het begrip functie een organisatorische abstractie is, die bij eenvoudige functies wellicht terecht is, maar bij complexere functies, die gerelateerd zijn een de persoonskenmerken, geen goed beeld oplevert.

Concreet: doet elke docent hetzelfde werk? In functietermen wel, maar in de praktijk zijn er evenveel verschillende docenten als er mensen zijn die die functie uitoefenen.

Ik denk dat hij daarin gelijk heeft. Het is precies de reden waarom er voor directeuren en bestuursvoorzitters en dergelijke nooit CAO-lonen zijn. De uitoefening van de functie is zeer afhankelijk van de persoon. Hetzelfde geldt voor voetbaltrainers. Doet Ronald Koeman hetzelfde als Foeke Booij?

Waarde mede-BONners,

Gisteren is opgericht de Protestgroep Ondergewaardeerde Eerstegraders (POE).

Doel van POE is het vergroten van de waardering voor eerstegraads docenten in termen van salaris en professionele zelfstandigheid. Concreet wil POE publieke aandacht vragen voor
(1) de beloningsstructuur die beginnende eerstegraders afscheept met een zelfde salaris als tweedegraders;
(2) de betutteling van eerstegraders die averechts want demotiverend werkt;
(3) de mede als gevolg van (1) en (2) uitgeholde professionele status van het eerstegraads leraarschap.

Concreet zal er een petitie met deze 3 punten worden aangeboden aan de minister van Onderwijs, prof. Ronald Plasterk. Voor deze petitie wordt geprobeerd zo veel mogelijk namen van ondergewaardeerde eerstegraders te verzamelen, alsook namen van collega’s die zich wel voldoende gewaardeerd weten maar hun solidariteit willen betuigen. Er wordt gestreefd naar een zo compleet mogelijke lijst, en een zo volledig mogelijke vertegenwoordiging uit alle delen van het land.

56 Jaar, waarvan ongeveer 35 werkzaam in het BO. Nog ’n kleine tien te gaan dus. Zo’n 20 keer ’n zesde klas/groep 8 gehad, daarnaast groepen 7, 6 en ook lager. Dat alles op dezelfde school, die ik van wit naar donkergrijs heb zien veranderen. BAPO ondertussen en sinds ’n jaar of 7, 2 dagen op deze school en 2 dagen als vervanger binnen de scholen van dit bestuur. Hele grote, enigszins saaie stad, zegt men (misschien gaat er nu een lampje branden). Maar we worden wel weer kampioen. Lekker Puh. Als vervanger kom ik op alle 24 basisscholen. Ook veel groepen 8 dus.
Op deze scholen is nauwelijks sprake van specifieke CIT0 training en m.b.t. de zaakvakken, zoals dat daar heet, wisselt het sterk. Afhankelijk van methode, inzet/interesse leerkracht en vooral van de factor beschikbare tijd. Er moet soms zoveel gebeuren binnen ’n week, dat keuzes gemaakt moeten worden. Dus “Pruttelen en polderen”, als het ware. Met het steeds meer betuttelen van (niet door) de leerkracht en het prutsen (wel van) steeds meer omhooggevallen managers e.d. wordt de werkdruk steeds knellender. Gevolg, steeds meer parttimers, uitsluitend vrouwen en steeds minder mannen (groep 6/7/8), die daarnaast veelal boven de 50 zijn.

Jaren geleden heb ik op een pabo gewerkt waar HNL werd ingevoerd. Dat dat zo heette, wist ik niet, maar er was vollop ondersteuning van Alex van Emst van het APS.
En ik moet bekennen, het leek me niet eens een gek idee. U begrijpt waarde collega’s, dit is een biecht, ik moet met mn geweten in het reine komen. En alles gaat via internet, dus waarom de biecht niet?
Mijn referentiekader van Pabo’s was dat studenten met ordners vol met opdrachten naar de basisschool werden gestuurd. Ze moesten een breukenlesje geven aan groep 7 en een tekenlesje aan groep 4. Zo had elk vak een hele trits van opdrachten die soms wel, maar meestal niet goed pasten in de stage die de studenten op dat moment liepen.

I have a dream…
Ik heb een droom dat op een dag kennis weer wordt gewaardeerd.
I heb een droom dat op een dag de managers zich weer dienstbaar aan de kennis zullen opstellen.
Ik heb een droom dat op een dag mijn kleinkinderen niet eens meer weten wat een portfolio ooit was. Dat zij de ketenen van de onderdrukking hebben afgeworpen en vrijdenkers zijn, verspreid over onderwijsland. Ik heb een droom.

Uhum… terug in de werkelijke wereld, bevolkt door maatschappelijke middenvelden. Maar gelukkig is er de computer. Laten we een schooltje starten in Second Life. Geen droom, maar een waanzinnig en waarschijnlijk erg dom idee. Maar toch…Modern en degelijk tegelijk. Ik mijmer er nog wat over na.

Soms zit ik een beetje de surfen op de prachtige BON site. Zo kwam ik een op 3 oktober jongstleden door Mark Peletier aangedragen artikel uit de NRC tegen. Hierin werd beweerd dat het onderwijs juist meer managers nodig heeft. Hier een wat late reaktie.

Managers hebben in mijn beleving niet zo erg veel bijgedragen aan de verbetering van het onderwijs, de goede uitgezonderd. Ik ben zelf erg voor wat met een mooie term “zelfsturende teams” genoemd wordt. Uitgangspunt moet zijn dat managers zichzelf zo veel mogelijk overbodig maken. Geef onderwijsgevenden de ruimte, ja dwing ze er zelfs min of meer toe, hun zaakjes onderling te regelen.

Wat ’n opschudding. Amsterdam en ’t CITO. Daarbuiten, zijn er ook heel veel leerkrachten van groep 8, die behalve naar CITO, ook kijken naar werkhouding, sociale omstandigheden (inderdaad) en de 8 jarige geschiedenis van een leerling. Dat moeten ze wel, de hogere echelons hebben daar geen pasklare mal voor ontwikkeld, van achter hun schrijftafel. Directies en bestuur hebben andere belangrijke zaken te vergaderen, dus die leerkracht geeft het advies en wel degelijk zo verantwoord mogelijk. Dat is geen theorie, maar wat ik op de werkvloer ervaar. Bovendien zou ’n “prutsende” leerkracht, in groep 8, al snel door de mand vallen.

zoveel zegt ze niet, soms ’n geluid
dat me wakker schrikt en dan
rent ze voor me uit, tussen de bomen
als ik droom, is zij het die oplet en kijkt

eigenlijk hoeft het niet, dat ik roep
ze loopt rechtdoor, raakt
nooit verstrikt in dromen
blijft altijd bij ’n kruispunt wachten

met haar hand, tegen mijn boze gedachten
laat ze me struikelen
waarom we niet doorgaan met duikelen
als er niemand is, is zij het, die waakt

ze weet altijd wat er gaat komen
wacht op ’n deur die sluit
’n leven dat niet meer verder open gaat
maar dikwijls zie ik haar, heel ver vooruit

Gaat over ’n gehandicapt zusje van ’n meisje in mijn klas.

In een stapel oude knipsels vond ik nog deze parel van K.C. Overwijk uit De Gelderlander van 18 november 2006. Het is een open brief aan (toen nog) minister Maria van der Hoeven. Zijn stijl doet een beetje denken aan Wim Sterken’s optreden op de ALV. Eigenlijk is het natuurlijk diep triest, maar het blijft een mooi verhaal.
=========================================

Uw goeroes weten het natuurlijk beter

Zaterdag, 18 november 2006 – ‘U hebt goed ingezien dat vooral het hebben van zoveel mogelijk taken en het zo min mogelijk voor de klas staan van belang zijn.’ K. C. Overwijk schreef een open brief aan minister Van der Hoeven van Onderwijs.

Onderstaand bericht komt uit Het Algemeen Dagblad van 24 februari 2007.
===================================
Onderwijsassistent gaat zelden aan de slag op een school

Onderwijsassistenten stromen na hun mbo-opleiding zelden door naar een baan op school.
Slechts een paar procent van de afgestudeerden staat binnen anderhalf jaar als onderwijsassistent in de klas. Van de 3000 deelnemers die vorig schooljaar het mbo-diploma onderwijsassistent behaalden, stroomden nog geen 100 door naar het onderwijs. Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksinstituut ITS in Nijmegen.

Onderwijsassistenten ondersteunen de leraar, bijvoorbeeld bij toetsen afnemen, leerlingen begeleiden, aan- en uitkleden bij gym.