56 Jaar, waarvan ongeveer 35 werkzaam in het BO. Nog ’n kleine tien te gaan dus. Zo’n 20 keer ’n zesde klas/groep 8 gehad, daarnaast groepen 7, 6 en ook lager. Dat alles op dezelfde school, die ik van wit naar donkergrijs heb zien veranderen. BAPO ondertussen en sinds ’n jaar of 7, 2 dagen op deze school en 2 dagen als vervanger binnen de scholen van dit bestuur. Hele grote, enigszins saaie stad, zegt men (misschien gaat er nu een lampje branden). Maar we worden wel weer kampioen. Lekker Puh. Als vervanger kom ik op alle 24 basisscholen. Ook veel groepen 8 dus.
Op deze scholen is nauwelijks sprake van specifieke CIT0 training en m.b.t. de zaakvakken, zoals dat daar heet, wisselt het sterk. Afhankelijk van methode, inzet/interesse leerkracht en vooral van de factor beschikbare tijd. Er moet soms zoveel gebeuren binnen ’n week, dat keuzes gemaakt moeten worden. Dus “Pruttelen en polderen”, als het ware. Met het steeds meer betuttelen van (niet door) de leerkracht en het prutsen (wel van) steeds meer omhooggevallen managers e.d. wordt de werkdruk steeds knellender. Gevolg, steeds meer parttimers, uitsluitend vrouwen en steeds minder mannen (groep 6/7/8), die daarnaast veelal boven de 50 zijn.
Veel vrouwen staan niet te trappelen voor zo’n bovenbouwgroep, de laatste mannen, tja. Volhouden, is het enige devies. Dat er m.b.t. die werkdruk verschillen bestaan, tussen witte, grijze en zwarte scholen, beschouw ik als begrijpelijk voor “de lezer”, zo niet, ga links en rechts eens kijken. Overigens 2 petten af, voor veel leerkrachten op grijs/zwarte scholen.
Eigenlijk wilde ik het over het volgende hebben. Ik heb het geluk gehad, om menig keer dat hele proces door te maken. Starten met ’n groep 8, 5 dagen per week, lesgeven, spelen en soms vechten. CITO, schoolkamp, musical en afscheid. ’t Klinkt oubollig maar het was dikwijls ontspannen en gezellig. Menig, door pukkels geteisterd en onbekend gezicht grijnst regelmatig: “Hallo Leo” en kinderen van mijn kinderen, ben ik ook al ’n paar keer in ’n klas waar ik verving, tegengekomen. Deze “geschiedenis” en het feit, dat ik minder te maken heb met vergaderen, paperassen en nieuwe oekaze’s, zorgt ervoor, dat m’n werk best leuk blijft. Binnen het steeds verder versplinterende BO, krijgen steeds minder jonge leerkrachten de mogelijkheid om dat soort prettige ervaringen op te doen. Het is meteen, “vechten”en vergaderen. Jammer en fnuikend voor de komende generaties leerkrachten (vr.)
De lezer die zegt: Dat verhaal herken ik niet, zo is het niet op mijn school, of die van mijn kind. Die lezer boft.
Inclusief kind(eren). Hopelijk blijft dat zo.
5000 Verontwaardigde e-mails vandaag, omdat Maria V, ’n bontkraag omhad, op het bordes.
Een van ’n leerkracht, die net nog niet zat, wel ietsjes traag, nog wat schonk uit de fles.
Uw CV
Dank voor de toelichting. Als ik het zo doorlees staat het er met de zaakvakken maar slecht voor (‘wisselend’ klinkt niet erg enthousiast). Bij ‘er moet soms zoveel gebeuren binnen een week’ krijg ik de indruk dat het dan weer meer over verkleeddagen, uitstapjes naar het klederdrachtenmuseum en sportdagen gaat dan over de zaakvakken. Begrijp ik dat goed?
Nee en ’n beetje ja.
Ik kom op scholen (wit), in groepen, waar weinig te merken valt van ’n te vol programma. Plezierige sfeer en goede cognitieve resultaten. Gewoon erg leuke dagen. Ik moet dan altijd meteen terugdenken aan mijn jaren 70/80. (beetje nostalie mag, hoop ik)
Ook op dikwijls grijs/zwarte, waar het alleen “vechten” is.
En dan zijn er de scholen/groepen, waar het programma (rek/taal als kern) zo intensief is, dat de zaakvakken er misschien soms wat bekaaid afkomen. Crea en de door jou genoemde leuke dingen, komen er dan nauwelijks meer aan te pas.
Het intensieve zit in gedragsproblemen/rugzakjes/kinderen die eigenlijk op ’t SO thuishoren en nog veel meer. WSNS, is misschien wel de grootste onderwijskundige flater, die er ooit begaan is.
Dat zou nog eens ’n enquete waard zijn.
Ik geef 3 subjectieve foto’s, er zijn er veel meer.
Cynisch, ’n gezond beetje misschien,
maar net, kreeg Juliette ’n tien.
Benieuwd naar haar punt, de volgende keer.
Weer samen naar school
…was ook een ideetje van Luc Stevens.
Moet zo spoedig als mogelijk
verdwijnen. Het gaat ten koste van alle partijen. Ik heb van nabij meegemaakt hoe een ernstig autistische kleuter een klas behoorlijk op zijn kop kreeg en zelf twee jaar lang moest voortworstelen tot het kind eindelijk naar een passende school kon.
Leuk,
om iemand tegen te komen, die iets op ’n basisschool heeft meegemaakt. Eigenlijk heel benieuwd, wat die ervaringen inhielden. “De klas op zijn kop kreeg”.
Het bewuste kind kon
zich niet goed concentreren op eigen taken en had voortdurend de neiging andere kinderen lastig te vallen, maar kreeg ook snel conflicten met andere kinderen. Eigenlijk moest je hem steeds dicht bij je houden, maar ja, intussen moesten andere kinderen toch ook instructie krijgen ….
WSNS
Wie is Luc Stevens?
Lees je wel Leo?
Dit is Luc Stevens. Hij is naast de goeroe van WSNS ook de goeroe van Het Niet Leren (HNL).
Donald Duck en soms ’n gedicht.
Je aanbeveling ga ik niet aanklikken.
Ik ga lekker rikken en laat me mooi niet flikken.
Volgende keer beter mikken.
Leo.
Weinig mannen is een punt
Hoi Leo,
Als het gaat om te weinig mannen in het onderwijs geef ik toe dat je een goed punt hebt. Het is in ons aller belang ervoor te zorgen dat ook mannen het vak weer aantrekkelijk gaan vinden. Meer respect en meer status zou daarbij kunnen helpen.
Part-time werk verminderen is een minder goede optie, omdat ook voor mannen de mogelijkheid tot parttime werken interessant kan zijn. Naar mijn beste weten krijgen ook mannen kinderen en een beetje kerel neemt de helft van de verantwoordelijkheid voor een goede opvoeding op zich. We weten immers allemaal hoe belangrijk een goede opvoeding is. Meer mannen in het onderwijs, meer mannen die zorgen voor hun eigen kinderen zou onze leus moeten zijn.
Gelukkig 1 punt.
Dag Hinke,
Waarschijnlijk hebben wij het over 2 verschillende dingen.
Jij over gezin, parttime werken en opvoeden.
Ik over ervaringen binnen ’t basisonderwijs.