Berichten door Wilmont

Het Franse onderwijs begint met de ‘école maternelle’ van 3 tot 6 jaar, gevolgd door de ‘école primaire’ (5 jaar) van 6 tot 11, daarna komt het ‘collège’ (4 jaar) van 11 tot 15 met variatie mogelijkheden al is het in principe voor iedereen gelijk, en tenslotte het ‘lycée’ (3 jaar) van 15 tot 18 met algemene (‘L’, ‘ES’ en ‘S’) en ambachtelijke richtingen.

———————————————————–

De Heer Peillon (1960) de minister van Nationale Opvoeding (waar de Universiteit niet onder valt), had eigenlijk DE troefkaart van het socialistische regime moeten zijn, in zijn eentje een dijk van overtuiging en overredingskracht, die cynici en sceptici onverbiddelijk naar hun eigen modderbad van vooroordelen verwijst. Hij behoort tot de socialistische Gotha en intellectuele linkse bourgeoisie, aangenaam verrijkt met Joodse en Communistische elementen, niks geen proletarische afkomst. Een geletterd man, filosofische agrégé, specialist van Merleau-Ponti (1), eindelijk eens een minister voor wie het ministerie geen tussenstop was maar een bekroning van een loopbaan. En ook nog een hele mooie man die a priori vertrouwen inboezemt. Met 837.000 onderwijsambtenaren is hij de grootste werkgever van het land. Er moeten 60.000 man bijkomen. Hij is de man die alle overlappende en deels tegengestelde belangen in het gareel moet meppen en inhoud moet geven aan de sociaal democratische visie van de President: Het zijn de formele gelijke kansen niet die leiden tot een grote materiële ongelijkheid, maar de toegangshindernissen (pas d’égalité d’accès) vanaf het laagste niveau waarvan het cumulatieve effect remmend werkt op de sociale lift en die zelfs blokkeert. Vandaar het idee om het accent te leggen op het allereerste begin vanaf de kleuterschool waar kennis- en taalachterstanden in het vroegste stadium moeten worden gecorrigeerd. Hoe zoiets in de praktijk precies wordt uitgevoerd en vooral of de moeite bij de juiste doelgroep terecht komt, is een heel ander verhaal.

NB de volgende keer kom ik weer terug op de veranderingen op onderwijsgebied in Frankrijk.

Ik weet niet hoe in ons Koninkrijk de geschiedenis wordt onderwezen. Bestaat er nog een chronologische volgorde? Nog een beetje structurerende kennisoverdracht? Is de Vaderlandse geschiedenis opgegaan in de grisaille van iets oeverloos wereldwijds? Wordt er nog wat gedaan aan klassieke en nationale heldenlevens die vroeger impliciet aan ons nationaal karakter inhoud gaven en de bakens waren waar we trots op konden zijn en waar we ons op konden oriënteren? In Frankrijk werd de afschaffing van 2 uur/week ‘histoire/géo’ onder President Sarkozy in de edelfilière ‘S’ van het VWO gezien als een aanslag op de ‘Sinn, Form und Inhalt’ (1) van wat de beste leerlingen toekomt en de andere leerlingen niet mag uitsluiten. Het was de overwinning van la haine de la pensée non-rentable over het zoeken, tasten, wegen van de twijfelende en creatieve menselijke geest, want net als de literatuur wordt hier de geschiedenis beschouwd als een katalysator voor de ontdekking van de wereld en de vormgeving van een kritische geest. Die nivellering van beneden af was zelfs voor de socialisten ‘too much’… De maatregel wordt, terecht, weer teruggedraaid. Vindt zo’n discussie ooit in Nederland plaats waar een meningencultuur hoogtij viert ten koste van kennis, diepgang, afweging en eruditie? ‘Die Geschichte gilt [doch] mehr als die Meinung der Zeitgenossen? (1)

18 oct. 2012. Toevoeging voetnoot : Het verschil tussen de raison van de Verlichting en PISA’s compétences, oftewel hoe het systeem zich zelf uitholt.

Het Franse onderwijssysteem heeft 850.00 onderwijzers en leraren voor 12.125.300 leerlingen. Openbaar gratis onderwijs neemt 80% voor zijn rekening. De betalende privéscholen, meest Katholiek, de rest; het zijn vaak vluchtheuvels voor middenklasse die met de voeten zijn keuze maakt. Problemen spitsen zich toe aan de onderkant. Het systeem is heel pleizierig voor de knapperen, zegge, een kwart van de leerlingen. De overigen moeten maar zien dat ze aan hun trekken komen. In een sfeer van dreigend ‘déclassement’ wordt een onderwijsstrategie van de ouders steeds belangrijker. De schoolkeus en bijlessen en herkauwstages tijdens de laatste we(e)k/en van de zomervakantie waarvan de kosten fiscaal aftrekbaar zijn, kunnen determinerend zijn. Hoge cijfers op het eindexamen zijn bepalend voor de verdere opleiding. Betere opleidingen, ook de middelbare, zijn meestal selectief en betalend, maar de Universiteit is nog altijd gratis en voor allen met een eindexamen toegankelijk. Het eerste jaar is daar vaak een bloedbad.

19 juli 2012, eerder gepubliceerd door 'wsmitharmelen' onder dankzegging LA REPUBLIQUE DES PROFESSEURS. Het zal de BONners een troost zijn dat niet alleen 1/3 van […]

19 juli 2012, eerder gepubliceerd door 'wsmitharmelen' onder dankziegging LA REPUBLIQUE DES PROFESSEURS. Het zal de BONners een troost zijn dat niet alleen 1/3 van […]

20 april 2012 (eerder geplaatst – met dank – bij 'wsmitharmelen') Voor informatie: Education at a Glance, OCDE (sic, 497 bldz) www.oecd.org/dataoecd/61/2/48631582.pdfwaar men onder andere […]

22 maart 2012
Toevoeging 9 april 2012. De Heer Descoigns is dood…’die Götter droben vertragen nicht den allzu hellen Laut der Lust. So mußte er denn sterben’…. Zo heeft hij op zijn zenit zijn laatste adem uitgeblazen, net als Achilles, Samson, Willem de Zwijger, Siegfried, Annemarie Schwarzenbach***, Lady Di, de Heer Fortuyn enz., het is een valoriserend gezelschap. Naakt gevonden in zijn New Yorkse hotelkamer op 3 april j.l. Het komt regelmatig voor dat rijke Fransen dodelijke relaties met hotelkamers onderhouden en in dit geval denkt men meteen aan ‘escorts m/v’, ‘un giallo sotto la cintura’, zoals de Italianen dat plastisch zeggen…het Internet staat bol van ‘rumour mongering’. De vuile was verhuld in politiek correcte taal komt daar ook naar boven. Niet verwonderlijk voor een persoonlijkheid die boven het maaiveld uitkwam en aan wie men zo graag een hekel had… Het was iemand met visie die grenzen kon verleggen, hij laat een grote leegte achter.

—————————–

Men moet zijn pet af nemen voor wat de Heer Descoigns, een puur product van de Republikeinse meritocratie, sinds zijn benoeming als directeur van Sciences Po in 1996 tot stand heeft gebracht. Meer van alles en vaak beter. Hij was een visionair die zijn ideeën in de praktijk wist te brengen. Voor iedereen die een hekel had aan carrièregerichte gestipendieerde managers, was hij een held. Maar wat te denken van deze foto. Is het de steile ex-Calvinist die de laatste resten van de Goddelijke predestinatie uit wil roeien? Zou een Nederlandse rector magnificus zich ooit in zo’n hedonistische pose laten vereeuwigen en zich bovendien sieren met een flashy Nibelungenring?* Is het de mediagenieke sycophant die een geheimzinnig signaal geeft die niet bestemd is voor gewone stervelingen, zoals vroeger bij de Vrijmetselaren? Herkent men in de foto een ziener, een weergaloze communicator, een onstuitbare lobbyist? Zegt het iets over de mening van het linkse dagblad ‘Libération’ die de foto op 31 januari 2012 publiceerde, toch zo innig mee bevriend, dat je je geen slechtere vijand kan voorstellen? En die lugubere deur dan, zo dominant aanwezig? Is die er om het ongeduldige, en daarom gevaarlijke, volk er buiten te houden? Of komen door die deur de door hem gekozen gezalfden binnen om van de veel belovende graal te proeven? Het is veel van dat alles. Een beetje teveel, vooral sinds zijn 4e herbenoeming in april 2011.

Ik waag me niet aan een precieze omschrijving te geven van wat de Fransen onder ‘culture générale’ verstaan. Het is beduidend meer dan ‘algemene kennis’. Het is iets wat min of meer op zich zelf staat en een strevenswaardige dynamiek in zich bergt, een intellectuele ambitie, want het veronderstelt ‘openheid van geest, brede kennis, het vermogen feiten in hun historische context te plaatsen en intellectuele weetgierigheid’. Een goede ‘culture générale’ is noodzakelijk om een probleem juist in te schatten, het overbrugt disciplines en men wordt – in principe – minder afhankelijk van ‘experts’.