75 STUDEREN IN FRANKRIJK : LE ROI EST MORT (48,4%), VIVE LE ROI (51,6%) !

19 juli 2012, eerder gepubliceerd door 'wsmitharmelen' onder dankzegging

LA REPUBLIQUE DES PROFESSEURS. Het zal de BONners een troost zijn dat niet alleen 1/3 van de leden nieuwe Franse regering een onderwijsachtergrond heeft, maar dat die leden ook zeer hoog zijn opgeleid. De nieuwe minister van de Nationale Opvoeding, zoals het ministerie van onderwijs hier genoemd wordt, het getuigt van een andere visie, is de Heer Vincent Peillon (52), grootburger en ‘agrégé de philosophie’, equivalent van ‘doctor’ )2. Hij wordt bij gestaan door een staatssecretaris die verantwoordelijk is voor de ‘réussite éducative’ wat dat ook moge zijn. Een lokkertje voor de jongens misschien? De nieuwe regering wil terecht het accent leggen bij het basisonderricht (lezen, schrijven, tellen en rekenen) om de school uitval van 150.000/jaar te beperken en de doorstroom te verbeteren. ‘De vormgeving en de onderdelen die de gemeenschappelijke zuil van kennis en vaardigheden structureren, zullen worden herzien’. Ja, een hooggegrepen sokkel van gemeenschappelijke kennis….dat is toch iets zeer positiefs, Claude Levi-Strauss klinkt er in door…. In de praktijk betekent dat de jeugd vanaf haar 3e naar school moet gaat; dat het aantal van 144 schooldagen/jaar beduidend omhoog moet gaan ten koste van de vrije zaterdagen cq woensdagen en ook ten koste van de vacanties; dat er in de komende 5 jaar 60.000 leraren en ondersteunend personeel er bij moeten komen en dat iedereen die met pensioen gaat moet worden vervangen. Wat (nog) goed loopt wordt gelukkig intact gehouden, hoofdzakelijk in het Hogere Onderwijs, maar de Heer Peillon is daar niet verantwoordelijk voor….

De Heer Peillon had de vrije zaterdag meteen in het nieuwe academische jaar willen afschaffen. Hij werd door de Eerste Minister teruggefloten. Uitgesloten zonder extra salaris voor de leraren, waar geen geld voor is. Kortere vacanties? ‘Chronobiologen’ die misschien gestipendiëerd worden door toerisme lobbies staan al klaar om wetenschappelijk aan te tonen hoe belangrijk lange tussenvacanties zijn in het zielige kinderbestaan… En de Parijse bobo’s staan ook niet te trappelen om hun weekeinden op te offeren ter wille van hun kinderen… Uiteindelijk zullen de Parijzenaars het laatste woord hebben…

Wat weggemoffeld wordt is de keerzijde dat er geen middelen beschikbaar zijn om leraren beter te betalen of beter op te leiden, iets waar ‘rechts’ zich nog wel voor inspande en dat het beroep om diverse redenen zo is uitgehold dat men nu al niet meer in staat is voldoende bevoegde leraren aan te trekken. Nu is het nog zo dat men liever vacatures open laat staan dan het niveau van het bevoegdheidsexamen (CAPES) te verlagen. Hoe lang houden ze dat vol? Het is uiteraard nobel zich in te spannen voor de opleiding en doorstroming uit de ‘milieux populaires’, maar de openbare school kan niet alles en zeker niet met het snel verwisselende leraren bestand (Bravo! vakbonden…) in de banlieues waar het om gaat. De werkelijkheid is taai, de vakbonden werken nauwelijks mee, de culturele assimilatie is traag en men stuit snel op incompressibele kennisverschillen. Het lijkt op een politiek van ‘meer van het oude’. Weggemoffeld wordt ook iets wat niet meer spoort met het ‘Dasein’ van mannelijke adolescenten. Uit eigen ervaring zie ik dit in alle milieus, het is minstens even schrijnend als de stokkende ‘doorstroom’. Veel potentieel talent verdwijnt daarmee in de prullenbak. Het lijkt me meer een probleem van visie en aanpak dan van middelen… Tenslotte wordt er niets gezegd over de sluipende financiarisering van het onderwijs dat met belastingaftrek voor betaalde bijlessen al in een zeer vroeg stadium begint.

LERAAR DUITS. De nieuwe Eerste Minister Jean-Marc Ayrault (62) was van origine leraar Duits in Nantes, een grote stad (350.000 inw.) in het westen van het land, waar hij sinds 1989 de gekozen burgemeester van is. Hij gaat/ging veel met zijn gezin op vacantie in Duitsland. Wat dat betreft is hij een buitenbeentje, hoewel eminente germanisten in Frankrijk altijd een plaats in de politiek hebben gehad. Het is voor de Fransen een zeer moeilijke taal. Soms hoor je van die of die politicus die goed Duits spreekt, zoals de hoopvolle candidaat Dominique Strauss-Kahn, daar gaat altijd een beetje ontzag vanuit. Bovendien heeft hij – heel bijzonder – in zijn glorietijd zich in Bayreuth laten fotograferen….

Om een mysterieuze reden is het westen van het land dynamischer dan het oosten en Nantes (de stad van het Edict van Nantes 1598) is daar het stralende voorbeeld van. De Heer Ayrault brengt het ‘socialisme de gestion’ in praktijk: inhoud geven aan de kracht en verdiensten van het (sociaal-democratische) gedachtengoed zonder te vervallen in een oeverloze ‘feel good’ retoriek. Hij is daarmee een tegenpool van de hoofdstedelijke bobo’s die meer praten dan doen. Zij zijn als vetringen in de soep over het hele land gespreid. Hoewel ze de reputatie hebben onaangenaam voor de oppositie te zijn, zijn het wel persoonlijkheden die boven het maaiveld uitkomen. Ik kan daar persoonlijk van getuigen. Het zijn ‘Heren’ om tegen op te kijken, men zou niet durven ze ooit te tutoyeren. Met een grote kennis van zaken identificeren zij zich met het welzijn van hun stad en ze zien de zakenwereld niet alleen als melkkoe voor ‘leuke linkse dingetjes’…

Het lijkt me dat de benoeming van een germanist ook een zeer positief gebaar is voor de Duitse partner.

FRANS CONSERVATISME. Het is alsof met de verkiezing van de Heer Hollande het typisch Franse conservatisme weer terug is van weg geweest : De monarch in zijn paleis een beetje afstandelijk, een beetje ongenaakbaar; met meteen al bizarre vrouwen perkara’s als tijdens het ‘ancien régime’ (1). De eerste minister is weer de grootvizier zoals vroeger de regisseur dat was bij de grootgrondbezitters. Geen ‘collaborateur’ zoals bij de Heer Sarkozy… De toon is anders, een nieuwe hypocrisie omringt de troon… Moesten de nieuwe ministers 30% van hun wedde inleveren? Dan kon mechanisch het aantal ministers met 30% worden uitgebreid tot 38, al was het voor de ‘Ausgewogenheit’ van de man/vrouw pariteit, minderheden, beloning van verdienstelijkheid en de inschakeling van de ‘onmisbaren’, de dames meestal in opvul-functies. En ja, zoals vroeger, hebben de ex-leerlingen van de Ecole Nationale d’Administration (ENA) op de 4 belangrijkste posten het heft weer ferm in handen, alle anderen zijn in wezen subaltern. Als men naar de fraaie opleidingen kijkt, dan lijkt het kabinet sterk doordesemd te zijn door een ‘culture humaniste’ met ‘agrégés’ (doctors) in de geschiedenis (2x), letteren, filosofie en bovendien een paar ‘normaliens’. Ook dat is een teken van behoudendheid. Voor de financiën en de economie zijn nu 7 ministers verantwoordelijk, terwijl vroeger 2 voldoende waren… Wat gelijk blijft is de nationale weerzin het pletorieke aantal ambtenaren te verminderen (negatief) en de voorliefde voor staatsbemoeienis ter meerdere glorie van het land (positief)….

AFWISSELING VAN DE WACHT. Men kan, zoals de meeste media, met dédain oordelen over de Heer Sarkozy, een intelligente jijjouwende kauwgummende proleet, wiens nodeloos volkse opgewonden stijl in de samenleving weerzin heeft gewekt, al was hij in zijn publieke optreden ongeëvenaard (blog 58). Maar was dat een voldoende reden de Heer Hollande te preferen die 15 kg is afgevallen en zijn haar verft om de volksgust te paaien en zo nodig, zij het zelf ongetrouwd en ontrouw met 4 kinderen en nog één ‘surnumerair’, het homohuwelijk propageert, zodat stellen zich officieel kunnen laten aanschrijven als ‘De Heer en Meneer Bosie Antinöos-van het Vere’ (ha, ha, op welke gronden staat men bovenaan?) en dus zo intens Christelijk-angehaucht voortaan de dragers zijn van de eeuwige echtelijke trouw? De Heer Hollande zelf doet niet aan dit soort achterhaalde en bekrompen burgerlijkheid… Ja, over en weer was er een grote mate van belachelijkheid en de verkiezingen zijn uiteindelijk ontaard in een plebisciet tegen de zittende president. Het is nog een wonder dat het in deze crisistijd geen aardverschuiving was, wat iets zegt dat het betalende deel van volk beu is van het sociale innuendo, waardoor 30% van het gemiddelde gezinsinkomen uit de herverdeling komt, de overheid 56% van alle uitgaven voor zijn rekening neemt, de verplichte afdrachten 45% van het nationale inkomen bedraagt, het jaarlijkse handelsdeficit € 70 miljard is, terwijl het primaire saldo van ’s lands begroting al jaren lang op rood staat. Italië doet het beter op één uitzondering na… Dat neemt niet weg dat de Republiek rijp was voor de afwisseling van de wacht. Die nieuwe wacht komt voor het gros uit hetzelfde burgerlijk, zelfs grootburgerlijk, milieu, kent de oude wacht sinds de schoolbanken, denkt grotendeels hetzelfde…oh! als ze zich maar niet hadden vastgebeten op de vermogensbelasting en 45% successierechten, waardoor één familie per dag het land met tranen in de ogen en bitterheid in het hart moet verlaten en een schop achterna krijgt in de vorm van een ‘exit tax’! Het is de moderne versie van de herroeping (1685) van het Edict van Nantes (1598), het is even dom, ideologisch en anti-economisch. Succesvolle familiebedrijven worden hiermee na de eerste generatie genadeloos afgestraft.

SYMBOOL POLITIEK. Symbolisch begon de Heer Hollande zijn eerste dag met een hommage aan Jules Ferry (1832-1893) die bij ‘Links’ voortleeft in de geur van heiligheid als stichter van het openbare onderwijs ‘laïque, gratuite, obligatoire, uniforme sur le territoire’ met het doel de gelijkheid tussen de burgers (= citoyens) te bevorderen. Het was meer gericht op instructie dan op volksemancipatie en werd gecompleteerd met een moraal waar de goede zeden en vaderlandsliefde de pijlers van waren. MAAR Jules Ferry was ook een fervent voorstander van het kolonialisme en ‘empire building’ in de vorm van een linkse beschavingsmissie : ‘Wij hebben het recht om naar de barbaren te gaan, omdat wij de plicht hebben hun beschaving bij te brengen…Wij moeten hen dus niet als gelijken behandelen, maar ons zien in de vorm van een superieur ras dat overwint..’ (dixit Jules Ferry, 1884). Het zal voor vele BONners een ontnuchterende ontdekking zijn dat in Frankrijk de kolonialisme vooral door ‘Links’ werd gedragen, vaak tot het bittere einde toe, en niet door ‘Rechts’ die vond dat Frankrijk zich op zich zelf moest concentreren na het debakel van de Frans-Pruisische Oorlog (1870/71). Dit symbolische gebaar moge dubbelzinnig zijn, maar gaf wel aan waar één van de prioriteiten komt te liggen, waar ‘méér middelen’ ten koste zal gaan van alle andere ministeries. Hier dringt een vergelijking met Jules Ferry zich op. De één wilde met een goed geïnstrueerd volk een betere machtsverhouding met het opkomende Duitsland, de ander wil door het accent te leggen op een goede opleiding vanaf de kleuterschool het potentieel van de Franse jeugd ontwikkelen, investeren in onderwijs en ook onderzoek om de afzakking van de relatieve positie van Frankrijk als industrieland een halt toe te roepen. Het is nog de vraag of dit inderdaad zal leiden tot een opbloei van de jeugd en minder schooluitval of dat de verschuiving (van een echt innoverende politiek kan men niet spreken) door de ‘invisible hand’ uitmondt in een wat nauwe formattering ter wille van de economische groei, waarbij men de lyrische doelstellingen waar het omging, uit het oog verliest. Wat was dat ook alweer? Veel minder schooluitval. Doorstroming uit de ‘milieux populaires’ (= hoofdzakelijk de zichtbare minderheden). Gelijke kansen met het ‘het recht om het hoogste te bereiken naar gelang van persoonlijk talent en vaardigheid’. Een kosten/baten analyse van dat politieke beleid is moeilijk uit te voeren.

(1) De fameuze dodelijke afrekening in de vorm van een ‘tweet’ van de huidige favoriete Mme Trierweiler (‘rotweiler’ in de volksmond) die overigens nog niet van haar 2e man gescheiden is, en die gericht was tegen de eerste favoriete Mme Royal, lijkt niet alleen op een kwaadaardige uitbarsting van een haremkift, maar lijkt ook op de wankelende moraal van het ‘ancien régime’ met de dubbel-overspelige Lodewijk XIV en de quasiharem van diens achterkleinkind Lodewijk XV en diens 28 opgebiechte extra-kinderen. Overigens zijn de dames elkaars kloon, ook fysiek. De pers en de blogosfeer stonden bol van pret en van serieuze verhandelingen over wat er psychologisch aan de hand was/is….

(2) 'L'agrégation' is in feite een 'concours' (afvalexamen) om in bepaalde disciplines als professor op een Universiteit aangesteld te kunnen worden. De 'agrégation' in filosofie is notoir moeilijk. Het equivalent voor leraren is de 'CAPES'