Berichten door redactie

De controverse tussen Rietdijk en Heertje enerzijds en het bestuur van BON anderzijds kan waarschijnlijk opgeheven worden door een leerling pas het VWO-diploma uit te reiken als hij zowel voor het schoolexamen als voor het Centraal Schriftelijke deel van het eindexamen geslaagd is. Voor gewogen inloting bij een numerus clausus vak gelden dan de cijfers van het CSE. Men kan overwegen toe te staan dat bij zeer goede resultaten van het CSE onvoldoendes uit het schoolexamen door de CSE-resultaten gecompenseerd kunnen worden.

De Nederlanders zijn er afgelopen week in de media gewezen op de ouderwetse degelijkheid van het Vlaamse onderwijs.. Uit het artikel “Masochistische septemberverklaringen over sociale discriminatie & pleidooien voor terugkeer naar jaren vijftig en voor grootschaligheid” van Raf Feys en Pieter Van Biervliet in de (Vlaamse) Onderwijskrant 135 (oktober-november-december 2005) blijkt dat ook het Vlaamse onderwijs met verniewlingen wordt bedreigd.

In het HBO zou de invoering van een centraal schriftelijke propaedeuse na het eerste studiejaar voor verwante studierichtingen een stap in de richting van goed BON-onderwijs kunnen zijn. Studenten die daarvoor slagen hebben dan laten zien dat zij voor die studie geschikt zijn en genoeg zelfdiscipline hebben om de betreffende studie op voldoende niveau te voltooien. De onderwijsoligarchen willen dat natuurlijk niet maar BON zou hen in een ongemakkelijke positie kunnen brengen door zelf propaedeutische examens voor een aantal vakgebieden in elkaar te zetten.

In de vroegere HBS-A leerden de leerlingen handelscorrespondentie Duits, Frans en Engels. In die tijd stond informatie in de trein in het Nederlands, Frans en Duits en maar soms in het Engels. Nederlandse treinstellen kwamen immers nooit vanuit Nederland in England terecht. Frans was nog de taal van het diplomatieke verkeer en maar weinigen realiseerden zich dat Duitsland niet meer het centrum van de Natuurwetenschappen was. Nu, aan het begin van de 21-ste eeuw is Engels de facto de taal van de internationale communicatie geworden, ook binnen Europa.

De Nederlandse politici zijn nu al jaren bezig met het leven van intelligente kinderen die willen leren te verzuren. Het begon al met de invoering van de Mammoetwet waarmee de zo succesvolle HBS de nek werd omgedraaid. Toen moeten ze meedoen met het programma voor middelmatigen van de basisvorming. Vervolgens nam de klassengrootte en het aantal onbevoegde of onderbevoegde leraren enorm toe en werd de scholieren de weinig efficiënte methode van studeren van het studiehuis opgedrongen.

Als ouder kijk ik pas in de tweede plaats naar het landsbelang. Voor mij en mijn medeouders wil ik in de eerste plaats vrije keuze, dus tolerantie. Ik ben tegen iederwijsleren omdat ik het niet in het belang van de kinderen en ook niet in het belang van het land vind. Maar liever “alles mag” dan dat het soort van onderwijs dat ik en veel andere (vooral hoogopgeleide) ouders voor hun kinderen wensen onmogelijk blijft. “Overheid, wij hoeven op onderwijsgebied niet allemaal naar het verleden terug.

In 1985, toen de HOS werd ingevoerd was Nederland in een recessie en was het voor hoogopgeleiden moeilijk aan een baan te komen. De overheid kon probleemloos de salarissen voor nieuwe docenten verlagen en de onderbouw HAVO en VWO tot tweedegraadsgebied verklaren. De leraren hielden zich gedeisd. De zittende om hun voorrechten te behouden en de nieuwe omdat ze blij waren een baan te hebben.

portland.indymedia.org/en/2007/11/369237.shtml

Twee opvallende kenmerken van de Commissie Dijsselbloem zijn dat zij geen getuigen onder ede kan verhoren en dat zij niet moet onderzoeken waarom er zo veel slechte onderwijsvernieuwingen zijn ingevoerd maar waarom het met de invoering daarvan misgelopen is. Maar gelukkig kun je het laatste niet onderzoeken zonder dat het eerste ter sprake moet komen of op zijn minst zichtbaar wordt. Eén aspect van de invoeringen is de selectieve manier waarop veel onderwijsministers met de door hen verzamelde informatie zijn omgegaan als deze hen niet beviel. De bureaula in en die op slot.

In “Meester Staal moet niet te veel worden verheerlijkt”een krantenartikel door Emeritus Professor René Appel in “De Volkskrant” van 05-11-07 schrijft zij te willen dat de vóór en tegen-standers van “onderwijsvernieuwing” uit hun loopgraven komen en gaan overleggen. Zij vraagt nogal wat . De voorstanders van het nieuwe leren hebben het oude onderwijs volledig proberen op te ruimen en wilden nooit ruimte laten voor hun tegenstanders. Nu ze onder zwaar vuur liggen moet hen de mogelijkheid geboden worden om met hun tegenstanders te praten. Dat is geen fair voorstel.