De Nederlanders zijn er afgelopen week in de media gewezen op de ouderwetse degelijkheid van het Vlaamse onderwijs.. Uit het artikel “Masochistische septemberverklaringen over sociale discriminatie & pleidooien voor terugkeer naar jaren vijftig en voor grootschaligheid” van Raf Feys en Pieter Van Biervliet in de (Vlaamse) Onderwijskrant 135 (oktober-november-december 2005) blijkt dat ook het Vlaamse onderwijs met verniewlingen wordt bedreigd. Ook in België wil een groep fanaten, de zo geheten GOKkers, coûte que coûte de successen van de democratisering van het onderwijs uit de vijftiger jaren herhalen (GOK staat voor Gelijke Onderwijs Kansen). Deze nemen daarbij, waar het hun uitkomt, het Finse onderwijs als voorbeeld. Het Finse onderwijs scoort hoog in de PISA-studieën en kent een ongedeeld secundair onderwijs, zeg maar middenschool.
In de vijftiger jaren zaten de arbeidersklasse en de handwerkersklasse vol ongebruikt jeugdig talent. Toen de Belgische regering het de getalenteerde jongeren uit die klassen financieel mogelijk maakte hoger onderwijs te volgen konden zij via het voortreffelijk middelbaar onderwijs en masse de universiteiten binnenstromen. Het was de tijd waarin in Nederland datzelfde vooral via de HBS (Hogere Burger School)gebeurde. Maar anders dan de voorstanders van democratisering van het onderwijs verwachtten leidde dit gebeuren niet tot een opheffing van sociale verschillen maar juist tot een steeds beter zichtbare sociale tweedeling van mensen met een goede opleiding en een grote groep van kanslozen. Om deze tweedeling ongedaan te maken willen de GOKkers dat het secundair onderwijs in België voortaan plaats vindt in grote scholen met ongedeeld onderwijs met veel overhead. (In een IVO-interview zegt un minister van Onderwijs vdP dat hij veel heil verwacht van schaalvergroting en (bedrijfs)management: van het oprichten van grotere scholengemeenschappen met één bestuur en een sterk bovenschools management. Aldus kan men ook beter een breed middenkader ontwikkelen, de expertise bundelen, de leerlingen naar een passende onderwijsvorm oriënteren). De GOKkers willen naar de Nederlandse situatie toe maar dan zonder verschotting in verschillende onderwijstypen. Feys en Van Biervliet wijzen er op dat opheffing van de tweedeling in de maatschappij en het secundair onderwijs zonder verlaging van het onderwijsniveau niet mogelijk is omdat er in de lagere klassen nauwelijks meer talent aanwezig is. Van goed onderwijs profiteren zowel de dommen als de slimmen maar de slimmen veel meer. Het niveau van het onderwijs in Vlaanderen is er in vergelijking met de roemvolle vijftiger jaren al op achteruit gegaan omdat men de definitieve keuze van onderwijsniveau en onderwijsrichting langer wilde uitstellen. Wat de GOKkers proberen te bereiken zou alleen maar tot een verdomming van heel Vlaanderen leiden. (Peter Vandermeersch, hoofdredacteur DS, schreef op 1 september dat de discriminatie ook een gevolg is van het feit dat we te veel belang hechten aan het cognitieve; dit was ook een van de stokpaardjes van minister Vanderpoorten. Maar uitgerekend in de vette jaren vijftig ging meer aandacht naar de cognitieve prestaties van de leerlingen en naar hun inzet; er was ook meer directe instructie. Waarom stelt minister Vdb niet dat we een aantal sterke kanten van het onderwijs uit de jaren vijftig in ere moeten herstellen)
De schrijvers van het artikel wijzen er op dat de onderwijsstructuur in Finland plat is, de scholen en de klassen klein zijn, de manier van onderwijs geven ouderwets is, de docent een grote vrijheid en daardoor meer gezag heeft, moeilijk lerende kinderen vaak apart onderwezen worden en de ouders zich als gevolg van de kleinschaligheid bij het onderwijs betrokken voelen. Van die kleinschaligheid en dat ouderwetse klassikale onderwijs willen de GOKkers niet weten. Laten wij hopen dat de Vlamingen niet dezelfde fouten gaan maken als wij.
Reacties zijn gesloten.
Er bestaan goede pedagogen!
Het door mij doorgespitte artikel is te vinden op: www.onderwijskrant.be/kranten/ok135.pdf#page=2
Uit Wikipedia:
De vereniging O-ZON (Onderwijs Zonder ONtscholing) streeft naar een herwaardering van de leraar in het Vlaamse onderwijs.
Initiatiefnemer is Marc Hullebus, een Brugse leraar informatica. Hij klaagde vooral het gebrek aan basiskennis aan bij de leerlingen van het secundair onderwijs. Inmiddels kreeg hij steun van Raf Feys, pedagoog en redacteur van het tijdschrift “Onderwijskrant” en lerarenopleider Pieter Van Biervliet. Samen richtten ze op 2 januari 2007 de vereniging O-ZON op.
Hun motto luidt: Meester, het mag weer! Kern van de zaak is dus dat de leraar weer de kans moet krijgen om inhoudelijk les te geven, dus met meer inhoud en minder vorm.
In Nederland bestaat een gelijkaardige trend; daar is de vereniging BON (Beter Onderwijs Nederland) actief.
De Onderwijskrant
Onderwijskrant is een tijdschrift dat 4x per jaar verschijnt. Het brengt beschrijvingen van – en kritische reflecties op onderwijs en onderwijsbeleid. Bepaalde bijdragen zijn doorwrochte werkstukken, andere geven opvattingen en ervaringen weer.
*Lees verder…*
Onderwijskrant 136
Dan is dit ook de moeite waard:
‘Het nieuwe leren’ in ‘de bedrijvige school’
‘Het Nieuwe Leren’ versus het ‘gewone leren’: deel 2
‘Het Nieuwe Leren’ heeft onderwijzend Nederland in zijn greep. Pas in 2004 kwam de term ‘Het Nieuwe Leren’ op de voorgrond; sindsdien kende het fenomeen een supersonische doorbraak – niet enkel in de literatuur, maar ook in de klaspraktijk.
*Lees verder…*
In gesprek met minister Frank Vandenbroucke
Aantasting belangrijkste GOK-hefbomen
Meer structuur voor zwakkere leerling
Taalaanpak allochtone leerlingen ondermaats?
Outputcontrole, peilingsproeven, rendement zorgverbreding
GOK-debat: utopische uitgangspunten leiden tot verkeerde keuzes
Wereldkampioen sociale discriminatie?
Comprehensief s.o., heterogene klassen en proeftuinen
Doorhollingsbeleid en hervormingen hoger onderwijs
Leerzorg en inclusief onderwijs
Hervorming lerarenopleidingen
*Lees verder…*
Ontscholen
Onderwijskrant 139:
Het Centrum voor Ervaringsgericht Onderwijs (CEGO) vierde 30 jaar EGO. Het zegebulletin dat Ferre Laevers in april j.l. voorlegde, klonk euforisch en strijdvaardig:
“De klaspraktijk in het basisonderwijs is totaal veranderd sinds de intrede van het EGO. Over vijf jaar moet ook het secundair voor de bijl gaan”. Zelf denken we daar anders over.
*Lees verder…*
Schleicher & Vandenbroucke manipuleren PISA
Onderwijskrant 138:
De Nederlandse prof. Jaap Dronkers schreef in 2005 dat de grootte van de achterstand van migrantenleerlingen in PISA-2003 sterk samenhangt met de regio waaruit zij of hun ouders afkomstig zijn en met de ermee samenhangende achtergrondskenmerken
op sociaal, intellectueel, cultureel en talig vlak. Uit PISA-studies die rekening houden met de input- en contextvariabelen blijkt dat Vlaanderen geenszins slecht presteert.
*Lees verder…*
Eeuwenoud klassikaal onderwijs
Onderwijskrant 134:
Eeuwenoud klassikaal onderwijs versus ‘het nieuwste leren’: deel 1
Het klassikaal onderwijs is eeuwenoud en nog steeds wereldwijd verspreid. De invoering van het jaarklassensysteem en van de klassikale instructie stond destijds in functie van de algemene volksverheffing.
De ontvoogding via klassikale cultuuroverdracht – die o.m. door Comenius werd bepleit –
leidde ook daadwerkelijk tot het bieden van meer kansen binnen onderwijs en maatschappij.
*Lees verder…*
Proeftuinen, ook in België
Onderwijskrant 133:
Ook in Nederland heeft men geen al te beste ervaringen met proeftuinen en recente schoolexperimenten leverden vaak nefaste resultaten op. Denk maar aan de ondoordachte invoering en veralgemeningvan het studiehuis.
Een ander voorbeeld: de EFA-lerarenopleiding (Amsterdam) kreeg enkele jaren geleden een experimenteel statuut en veel centen om een nieuwe aanpak in de lerarenopleiding (zelfsturing e.d.) uit te testen. Het experiment liep uit op een flop (zie bijdrage
hierover in dit nummer).
*Lees verder…*
En wij maar denken….
…dat België voorliep met hun ouderwetse onderwijs.
Blijken ze toch weer achter te lopen.
We hadden het kunnen weten.