Berichten door redactie

In de Volkskrant (17 mei) pleit Harm Beertema voor het invoeren van landelijke examens in het hbo. De kop van artikel, waar niet Harm maar de redactie van de Volkskrant voor verantwoordelijk zal zijn: ‘Disciplineer het hbo met objectief landelijk examen’. Zo eenvoudig zal het natuurlijk niet gaan. De grote lijn van zijn betoog (moet ik dat samenvatten binnen 220 woorden?) is dat de enorme schaalvergroting in het hbo (en niet alleen daar) tot verval van kwaliteit heeft geleid, en wel een stuk erger dan in het vo waar aan het eind van de rit de landelijke eindexamens voor een zekere kwaliteitsborging zorgen.

In TROUW van vandaag klaagt de docent Jaap Versluis erover dat het niveau van het HBO wordt opgehangen aan de papieren versie van kwaliteit en dat de onderwijsinspectie nooit bij InHolland nooit in de les kwam. Een merkwaardig verwijt.

“BON beoogt een antwoord te bieden op de vraag waar het herstel van ons onderwijs werkelijk om vraagt” staat geschreven in het slotkapitttel “De oprichting en doelstelling van Beter Onderwijs Nederland” van haar Δ-plan voor het Onderwijs. Dat kan veel korter gezegd worden dan in de heldere uiteenzetting van het echtpaar Verbrugge-Breeuwsma aangegeven wordt. Namelijk “terug naar de tijd van vóór de grote onderwijsveranderingen; terug naar de HBS en de het Gymnasium van vóór de Mammoetwet”.

 
Een overzicht, na de eerste elf rekenblogs.

Het Erasmiaans Gymnasium experimenteert ermee, in een enkele brugklas, dat wel.

www.1op1onderwijs.nl/

Uitstekend dat een gymnasium hiermee experimenteert: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen, nietwaar? Toch jammer dat ze dan uitgerekend een brugklas nemen. Maar ik begrijp het wel: het gaat om die zware rugzak met boeken, daar ben je mooi van verlost, met alleen een iPad.

Zie ook de eerdere blog van Hals 7353

De rekentoetsen bij de eindexamens vo en mbo zijn volop in voorbereiding. Bij de beoordeling van de zin van deze operatie en van voorgestelde toetsen in het bijzonder is het goed om te weten dat de referentieniveaus en rekentoetsen sterk zijn gekleurd door één bepaalde opvatting over rekenonderwijs: het realistisch rekenen zoals door Hans Freudenthal en zijn groep voorgestaan. Dat die invloed er is mag niet verbazen: in 2006 is het realistisch rekenen in de kerndoelen van het rekenonderwijs geschreven, waarmee het realistisch rekenen tot staatsrekendidactiek is verheven (zie voorgaande blogs).

‘Handig rekenen’: geschiedenis, empirische ondersteuning, en receptie

conclusie

Hare excellentie Marja van Bijsterveldt heeft de onderwijswereld verrast met het handhaven van de proefvertaling voor de klassieke talen op het Centraal Eindexamen. Daarmee heeft zij haar verkondigd adagium (“mijn inzet”) “alles uit een kind halen” enige geloofwaardigheid verschaft. Ook haar uitspraak “uiteindelijk zijn jonge mensen gelukkiger als hun talent ten volle benut wordt” adstrueert dat. Ze rept echter niet over de uitgestelde behoeftebevrediging die nodig is om dat te bereiken: hard werken, soms dingen doen die je niet leuk vindt en teleurstellingen die je te boven moet komen.

“Het komt ongeveer vijf keer per jaar voor dat leerlingen worden geschorst. Een enkele keer worden ze verwijderd. “Alleen als de grenzen keer op keer worden overschreden,moet er een andere school gezocht worden. Maar dat gebeurt pas nadat de leerling alle herkansingen die hij heeft gekregen, heeft verpest” aldus volgens TROUW rector van Duivenvoorden van het Aloysius College in Den Haag. Volgens de bij BON weinig geliefde Sjoerd Slagter, nu voorzitter van de VO-raad, zijn scholen terughoudend in het schorsen van leerlingen, onder meer omdat ze bang zijn voor de negatieve publiciteit die ermee gepaard gaat.