19 augustus 2010
“The limits of my language,” wrote the philosopher Ludwig Wittgenstein, “mean the limits of my world.”… (1). Leest U ook de uitstekende bijlage over de plaats van het economisch universitaire onderwijs in Frankrijk.
Anders dan de Amerikaanse ‘business schools’, waarbij men zijn MBA haalt/koopt na een initiële loopbaan en daardoor ook inkomen derft, bij elkaar dus een forse investering die men zo snel mogelijk in kwantitatieve zin moet terug verdienen, il n’y a pas de place pour la pensée non-rentable, hechten de Fransen grote waarde aan een intellectuele bagage om de ingewikkeldheid van de Wereld te lijf te gaan, want alleen met een grote algemene kennis kan men de vaak nauwe specialisaties overbruggen, inzicht moet gestimuleerd worden met een brede ‘culture générale’. Ongeveer 30% van hun curriculum wordt aan humaniora besteed. In hun referentiekader van ‘business in society’ speelt dat een belangrijke rol, bij de Amerikanen nauwelijks, de MBAs zijn daar de hamers die in elk probleem een spijker zien. De baas is hier een echte intellectueel. Het is voor mij onbegrijpelijk dat mijn ex-NEH een cosmopoliete marketing expert in die functie heeft benoemd, hoe aimabel die ‘dean’ Georges S. Yip ook moge zijn.
Het studiejaar voor de 365 eerste jaars * dat op 9 september 2009 begon, werd op 25 juni 2010 afgesloten. De eerste 3 weken werden hoofdzakelijk gebruikt voor inleidende cursussen en daar zat ook een kennismakingsweekend in, het is allemaal nogal joyeus, al is niet duidelijk waar ze precies mee werden bezig gehouden. Initiële groepsvorming schijnt vooral plaats te vinden op basis van de gedeelde smart en glorie op de harde banken van de ‘classes préparatoires’. Wat dat betreft had dochterlief mini-pech omdat de TVI’s (très vénérés intégrés) van haar klas meest elders aan de bak zijn gekomen en maar weinig (20%) bij de 5 beste instellingen in Parijs (3), Rijsel en Lyon. De nieuwelingen worden aangemoedigd om aan één of meerdere culturele of sportieve onderverenigingen mee te doen. Dat gaat via coöptatie, wat het voor de provincialen soms moeilijk maakt. Na een initiële schifting op basis van intelligentie, ambitie, hard werken enz. moeten de nieuwelingen hun sociale plaats binnen de Hoge School vinden. Jongens en meisjes houden elkaar min of meer in evenwicht, al hoort men soms van een voorkeursbehandeling van het sterke geslacht… Ik zal geen wijsneuzige slecht gesubstantiveerde sociologische meningen geven van wat er allemaal aan de hand is. Ik constateer slechts dat ik nu in het bedrijfsleven af en toe (jonge) prachtdames tegenkom waar binnen mijn eigen generatie er zo weinig van waren..
