In de Volkskrant woedt een discussie over de rol van managers en ouders bij goed onderwijs. Managers, bestuurders, ouders, leerlingen hebben allen belang bij inspraak. Maar het laveren tussen hun gecombineerde eisen en wensen is voor een docent alleen mogelijk met groot politiek talent en veel stuurmanskunst.
Wordt het geen tijd om de dorpel van de ramen van schoolgebouwen weer tot boven ooghoogte op te trekken? Een chirurg duldt ook geen inspraak of aanwezigheid van onbevoegden in de operatiezaal. Misschien wat minder inspraak en openheid en wat meer vertrouwen? Wat minder eigenbelang en wat meer algemeen belang?
Reacties zijn gesloten.
ouderparticipatie
Terugkijkend op minstens 30 jaar participerende ouders, denk ik niet dat deze, zoals die officieel is voorgeschreven in een MZR, veel vruchten heeft afgeworpen.Het is een klein clubje ouders dat mee mag beslissen in een MZR: waarom zou zo’n klein clubje alle ouders vertegenwoordigen?
Daarbij hebben die ouders vaak dermate weinig kennis van zaken, dat de adviserende stem van de directie maar al te vaak de doorslag geeft.
Ik heb al die vergaderingen met de MZR, als lid, eigenlijk steeds beschouwd als pure tijdverspilling; weg was je hele avond en de opbrengst was nihil.
In het ideale geval stichten ouders een school, en benoemen leerkrachten die voldoen aan hun idealen. Een dagelijks bestuur regelt dan namens de leden (in het geval van een vereniging) de bestuurstaken, die, als de overheid zich er niet zo mee had bemoeid, niet al te ingewikkeld hoeven te zijn.
Ouders kunnen wel adviezen aandragen, maar die zijn altijd met het eigen kind in het achterhoofd. Vaak moet je als leerkracht gewoon je poot stijf houden, en waait de ‘commotie’ vanzelf weer over.
Soms zijn ouders handig bij bijzondere activiteiten, als hulp. Maar sommige ouders vonden de ‘hulp’status maar minnetjes, die hadden het liefst dagelijks een stevige vinger in de pap.
Dat is volledig onwerkbaar, als ouders denken de leerkracht te moeten gaan sturen.
Ouders waardevol!
Natuurlijk heb ook ik wel eens slechte ervaringen met ouders. In het algemeen ervaar ik de betrokkenheid van ouders met de opleiding van hun kinderen als waardevol. Samen met de ouders sta je als opleiding veel sterker.
Nu vind ik betrokkenheid niet hetzelfde als participatie, een in mijn ogen toch wat ouderwets begrip. Ik vind het wel positief als de deuren tussen wat er op school gebeurt en wat er thuis gebeurt open staan, zeker op de basisschool. Als ouders kunnen helpen is het een fijne bijdrage (meestal). En waarom zou je in sommige gevallen niet (ook) met ouders overleggen over wat een handige aanpak is. Als maar duidelijk is, wie eindverantwoordelijk is op school en wie thuis.