Een belangrijk artikel in de Volkskrant van chirurg en emeritus-hoogleraar Robert Kreis over de kosten van de Nederlandse gezondheidszorg in vergelijking met andere landen. Wat blijkt: de kosten lekken weg in de bureaucratie. De vergelijking met het onderwijs is gemakkelijk gemaakt.
Het electronische schoolbord.
Deze week wandelde er een marktkramer uit mijn jeugd door mijn geheugen. Scherp zag ik het beeld van de marktstal voor mijn geestesoog. Te midden van de houten planken die een tafel moesten voorstellen had hij een blauwe glimmende velourse doek uitgespreid en daarop lag in slagorde zijn waar, glassnijders. Tegen de rode bakstenen muur van het huis waar het kraampje een beetje tegen aan geleund stond, een houten staketsel onderverdeeld in acht vierkanten. In elk vierkant een juweeltje van glas-in-lood. Naast de velourse doek lagen de verkooptrucjes van de marktkramer. De meest olijke en kleurrijke vormpjes in glas. Een eendje, een vogel, een boom, een hondje, huisjes, hij sneed het op een kunstige manier uit grote stukken glas onderwijl zijn waar aanprijzend. Hij hoefde niet te roepen ‘wie maakt mij los’, mensen stonden met het geld in de hand te wachten tot hij klaar was met het huisje, boompje of beestje snijden. De koopwaar ging als zoete broodjes over de toonbank, en telkens hij er eentje verkocht knikte hij vriendelijk en liet het kleinood pas los als hij had gezegd “En als hij niet goed is, volgende week sta ik hier weer en mag u hem terugbrengen. U krijgt onmiddellijk uw geld terug.
Hoewel ik een enkele keer ook wel eens domme fouten maak in de mooie Nederlandse taal, denk ik bij het formuleren van toetsvragen nog een extra keer na of de vraag geen misverstanden kan oproepen.
Vandaag weer een mooi voorbeeldje bij Standpunt NL op de radio.
De stelling was: Het is begrijpelijk dat de FIFA geen arbitrage wil toestaan op grond van videobeelden.
De bedoeling was dat de mening gegeven werd over de juistheid van het standpunt van de FIFA. Dat werd helaas niet gevraagd. Bijna zonder uitzondering waren de mensen die reageerden van mening dat scheidsrechters (misschien met beperkingen) gebruik zouden moeten maken van beelden. Ze vonden het echter vaak wél begrijpelijk dat het niet gedaan werd.
‘Dan kunnen ze niet meer sjoemelen’
Met “I want my money back” zou de Iron lady van Groot Brittennië een groot deel van de contributie die haar land aan de EEG moest betalen teruggeëist hebben. GB kreeg volgens haar in vergelijking met andere EEG-landen voor die contributie te weinig voordelen terug. Deze woorden zou menig belastingbetaler met schoolgaande kinderen ook vol overtuiging kunnen uitschreeuwen. En die behoefte zal nog wel enige tijd blijven. De kans dat we de PvdA en bovendien Plasterk terugkrijgen is groot. Plasterk wil als echt PvdA-man de getalenteerde kinderen afremmen. Ze zouden langer met ongetalenteerde leerlingen les moeten krijgen en omdat goede eerstegraads leraren zo duur zijn met mindere leraren genoegen moeten nemen.
Zolang ik in het onderwijs werk (zo’n tien jaar) krijg ik te maken met grote aantallen leerlingen die geen schriftelijke zin kunnen maken. De meest gemaakte fout is dat ze alles, zonder punten of komma’s, achter elkaar zetten. ‘Zinnen’ van een regel of 10 zijn heel gewoon. Zelfs als je er als docent bij de correctie hoofdletters en punten in zet blijven er (zeer) incorrecte zinnen over: onderwerp en PV sluiten niet bij elkaar aan, zinnen worden half afgemaakt, PV ontbreekt enz. enz. Een andere storende fout is dat men elke zin op een nieuwe regel plaatst. Misschien is dit ooit foutief aangeleerd in een poging om de zinnen kort te houden, maar het ziet er uitermate dom uit en het leest ook zeer onplezierig.
25 juni 2010
NB Dit artikel is geschreven met de dominante optiek van ‘gelijke kansen voor iedereen’ (= sociale mobiliteit naar boven en naar beneden, liberaal standpunt), en niet in de optiek van ‘gelijke plaatsen voor iedereen’ (= vermindering van de verschillen van inkomens, levensomstandigheden enz. de sociale mobiliteit niet prioritair, meer een links standpunt) en waar veel voor zou pleiten (1). Meritocratie en gelijke kansen, gaan hand in hand, men zou het als een twee-eenheid moeten beschouwen. De meritocratie is de moraal van de winnaar, die er van uitgaat dat de verliezers hun lot verdienen als de wedstrijd eerlijk en rechtvaardig is verlopen.
——-
Regelmatig komt men in de pers een commentaar tegen in de trant van ‘Meneer X is een puur product van ‘la méritocratie républicaine’. Het zijn de arbeiderszoons die in de Hoofdstad terecht waren gekomen in een stimulerende omgeving; de velen wier ouders uit de Oost-Europese shetls waren gestegen; de enkele Maghrebijn (2). Het is het equivalent van wat in de VS de ‘American dream’ is ‘from rags to riches’ van de ‘self-made-man’. Er klinkt wat afgunst in door, maar vooral een bewondering. En het heeft in Frankrijk ook een intellectuele/sentimentele dimensie “Mijn hele leven lang heb ik een bepaald idee over Frankrijk gekoesterd… Instinctief heb ik het gevoel dat de Voorzienigheid het land gevormd heeft voor volmaakte hoogten of voor de diepste afgronden. Als het soms voorkomt dat de middelmatigheid de overhand krijgt, dan geeft me dat een gevoel van een absurde anomalie die de schuld is van de Fransen, maar niet van het genie van het Vaderland” (De Gaulle in ‘Mémoires de Guerre’) (3).
Ouders woedend na wegsturen leraren
Woede, verdriet en verbazing op de Brederoschool in Groningen. Bijna een kwart van het lerarenkorps op de basisschool wordt na de vakantie gedwongen overgeplaatst.
Ouders zijn verontwaardigd dat de veilige omgeving van hun kinderen plotseling zo ingrijpend verandert. De Algemene Onderwijsbond bemoeit zich met de zaak en eist opheldering van de school.
Lees hiervoor de Volkskrant. Opmerkelijk is zijn beschrijving van de manier waarop deze examens tot stand zijn komen: de slager keurt opnieuw zijn eigen vlees.
De door studenten georganiseerde docent- van -het -jaarverkiezing bij de Hogeschool van Amsterdam is gewonnen door Klaas Kalkwiek. Klaas is lerarenopleider geschiedenis bij Domein Onderwijs en Opvoeding van de Hogeschool van Amsterdam. Belangrijk voor BON is dat Klaas BON-lid en tevens lerarenopleider is.
Wij kennen Klaas als een erudiete en aimabele collega die hart heeft voor geschiedenis en voor de studenten. Uit het juryrapport: De jury prees hem om zijn vakinhoudelijke kwaliteit, zijn vakdidactische excellentie, de interactiviteit van zijn onderwijs en zijn betrokkenheid bij zijn studenten
Scheiding der geesten
In NRC Handelsblad van 19 juni staat een een interessant artikel met bovenstaande titel. De auteur, Dirk Vlasblom, is van mening dat het stemgedrag van de Nederlandse kiezer niet meer verklaard kan worden door zijn afkomst of levensbeschouwing, maar vooral door zijn opleiding.
De uitslag van de verkiezingen ‘was deels een stemmingsbeeld, gekleurd door de sympathieën en aversies van het moment, deels de afspiegeling van een trend: de toenemende vervreemding tussen hoog en laag geschoolde Nederlanders’.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes