68 Studeren in Frankrijk: Hoe verder? Mee doen met ‘The War for Talent’?
23 juni 2011
Bijlage toegevoegd op 24 augustus 2011: Hoe een beursintroductie totaal mis kan gaan…
Dit moge ver afstaan van de meeste BON-lezers, maar de perverse tentakels van deze pseudo-oorlog dringen in alle geledingen van de samenleving door.
In extenso in de bijlagen: A) ‘The War for Talent’, het evangelie van McKinsey & Company, 1997-2001: ‘…Having great managerial talent has always been important, but now it is critical…In today’s competitive knowledge-based world, the caliber of a company’s talent increasingly determines success in the marketplace…The war for talent will persist for at least the next two decades…The forces that are causing it are deep and powerful. The war for talent is a business reality….At the same time, the supply of talent is constrained’.
En één repliek gepubliceerd in de Financial Times in 2009: B) ‘…The ideology’s popularity was not a result of its inherent rightness but because it served as a convenient justification (validated by McKinsey’s ‘War for Talent’) for high-flyers to elevate their self-image, embed their position and raise their pay… This is a culture devoid of self-criticism and self-analysis’…Valueless leadership is allowed to flourish..’
————-
Op een regenachtige dag heb ik een jonge man begeleid naar zijn grootbank in de zakenwijk van La Défense, ten westen van Parijs. Het was uit nieuwsgierigheid om mijn vroegere conditie van bankemployee te vergelijken met de zijne. Het ontmoetingspunt is het ondergrondse station van Les Halles, waar de regionale metrolijnen elkaar kruisen. De dagelijkse landverhuizing waar honderdduizenden aan meedoen vanuit de woonplaatsen vooral ten oosten van Parijs naar de werkplaatsen in het westen, komt hier langs. Op dit spitsuur volgen de treinen elkaar om de 3 minuten op, maar we moeten 3 uitpuilende ‘rames’ voorbij laten gaan, voordat er een trein langs kwam met wat ruimte. In Les Halles zijn er momenten, vooral ’s avonds laat, dat men zich in Afrika waant, als blanke behoor je dan niet tot de zichtbare minderheid, maar tot de enkelingen (1). In het spitsuurtransport zijn we weer helemaal onder ons en collectief jong, 50-plussers zijn er nauwelijks. In 10’ zijn we in La Défense waar de trein zich leegt als de stortbak van een toilet. En dan moet men weer in de queue staan voor de roltrappen om in de buitenlucht te worden uitgespuugd van de autoloze esplanade waar alle hoge gebouwen op uitkomen. Het is doodstil op de tienduizenden gedempte voetstappen na die zich in één of andere richting reppen. In de grote hal van zijn gebouw is het wéér wachten op de snellift die na de 25ste verdieping overal stopt… Hij doet er dagelijks 3 kwartier over om van zijn huis de 33ste verdieping te bereiken. Voor velen duurt dat dubbel zo lang… Ja, die hogere verdiepingen, er zijn er 37… wie daar werkt symboliseert via de interne hiërarchie het eigen belang van de bank. De afdelingen van de bank die het meeste verdienen, zitten het hoogst. ‘Puur toeval’, zegt men dan.