Ig Nobelprijs voor Vreugdenhil Instituut

Van de redactie Wetenschap & Samenleving

Het bekroonde onderzoek vloeit voort uit wat het instituut ziet als zijn hoofdtaak: cijferblinde leerlingen toch de rekenkunst bijbrengen zodat zij volwaardig in de samenleving mee kunnen draaien. Omdat het aantal cijferblinde leerlingen sinds de oprichting van het instituut sterk is gestegen lag de vraag naar de oorzaak van de toename voor de hand.

Uit de neurowetenschappen was al bekend dat de vele zenuwbanen in ons hoofd door kleine “rotondes” met elkaar zijn verbonden. Reeds een zeer kleine beschadiging van een rotonde kan een prikkel de verkeerde kant opsturen. Een visuele prikkel komt op die manier onverwacht terecht in het niescentrum. Dat verschijnsel kent iedereen: je kijkt in het licht en moet niezen.

De geleidelijke en onstuitbare opmars van de cijferblinde leerling kent wellicht een soortgelijke verklaring. Inderdaad heeft het nu bekroonde onderzoek aangetoond dat bij steeds meer jongeren cognitieve signalen de verkeerde kant op ketsen en niet langer in het kenniscentrum maar in het veel kleinere vaardighedencentrum en zelfs in het rudimentaire competentiecentrum belanden, met uiteraard niet bedoelde gevolgen.

Naar de oorzaak van de steeds vaker optredende rotondeschade wordt in samenwerking met Wageningen Universiteit nog gezocht. Men wijst daarbij op de grotere CO-2 uitstoot in rijke landen. Het verschijnsel doet zich immers niet voor in ontwikkelingslanden, niet op zee en ook niet in het dierenrijk. Het jaarlijks door het VI uitgebrachte boek “The Roundabout-Syndrom At a Glance” laat zien dat Nederland internationaal bij de top zit van landen die in hun buik zitten met personen die weinig weten en alles kunnen. De adviesraden schieten als paddestoelen uit de grond en bijgeloof tiert welig.

Bij de uitreiking van de prijs werd een grote feesttaart met de door het VI zelf ontwikkelde hap-rekenmethode onder de medewerkers verdeeld. De laatste twee visten achter het net maar dat mocht de pret niet drukken.