Maand: december 2010

Zes deelrapporten met resultaten plus enkele aangehangen technische rapporten en samenvattingen werden deze maand (december 2010) gepresenteerd. Ze baarden minder opzien dan gebruikelijk, zowel in Nederland als in andere landen. Nederland daalt iets in de ranglijsten, maar we zitten nog bij de top tien, dat klopt als je tiende bent. Straks zitten we toch mooi nog bij de top twintig, als we twintigste staan van de dan meer dan de huidige 65 deelnemende landen en stadstaten. Het is als vanouds allemaal zeer quasi-informatief. Men krijgt de indruk dat het nieuws er af is en alleen de allerdirectst betrokken beleidsmakers en bestuurders deze scorebordpublikaties nog volgen, via de summaries uiteraard.

DePers publiceerde afgelopen maandag een interessant artikel waarin een politicoloog aan het woord komt. De kern van zijn betoog:
– zonder partijkaart kom je niet in aanmerking voor een bestuurlijk baantje aan de top
– voor dit soort baantjes wordt op politieke kleur geselecteerd in plaats van op kwaliteiten
– t.g.v. dit mechanisme zijn er te veel incompetente bestuurders die geen verstand hebben van hetgeen zij moeten besturen

Ik citeer een stukje van de tekst.
“Aan de ene kant, legt hij uit, zetten politici partijgenoten op cruciale posten om te helpen hun ideeën te verwezenlijken. Aan de andere kant moeten partijen vaak uitgerangeerde politici kwijt, die zich voor de partij hebben ingezet.

(TROUW: 16 dec 2010: geef Schoolleiders een bonus, niet de leraren; Schoolleiders die zorgen voor verandering, helpen het onderwijs vooruit. Die prestatie verdient beloning. Door Jan Fasen)
Maar weinig leraren die hun onderwijsbevoegdheid gehaald hebben via een universitaire master in het vak dat zij (gaan) doceren zullen bereid zijn om zich door hun schoolleider die in het HBO een boekhoudkundig diploma behaald heeft laten vertellen hoe ze les moeten geven. Als de plannen van Jan Faser zouden worden uitgevoerd heeft het VWO van een scholengemeenschap straks alleen nog maar onderbevoegde of onderbekwame leraren.

zonder inhouding op het salaris is in Duitsland wel mogelijk.

Via de onvolprezen bloemlezing van JL terecht gekomen bij deze BRON. Hierin schetst Rob Martens (Ruud de Moor instituut) onder meer dit:

“Door alle kritiek van onder andere BON (Beter Onderwijs Nederland) wordt vooral gefocust op dingen die we kunnen meten, de basisvaardigheden, de kortetermijn prestaties. Als we niet oppassen gaan we steeds meer op het Japanse onderwijs lijken: toetsen, toetsen, toetsen. Meten, meten, meten. Dat is een enorme verschraling. Uiteindelijk gaat het er toch om dat mensen goed terechtkomen, gelukkig worden.”

Er moet GEEN geld bij.

Als uit de radio het woordje onderwijs klinkt kan je er donder op zeggen dat er binnen het kwartier een reactie komt met als boodschap ‘er moet geld bij’. Een fenomeen dat zich niet alleen voordoet met onderwijs maar ook met de zorg, politie, openbaar vervoer en meer van dat soort geprivatiseerde aan de markt overgelaten instellingen. Telkens moet ik dan denken aan mezelf als jonge knaap. Ik moest in mijn jonge noden voorzien met vijf gulden zakgeld per week. Wat natuurlijk nooit genoeg was om te voldoen aan de wekelijkse behoeften en al zeker niet als ik op de leeftijd was gekomen om daar ook nog een vriendinnetje van te scoren. Stoute schoenen genoeg om aan te trekken, en zelfbewust ging ik moeder duidelijk maken dat er meer geld bij moest. Mijn moeder was te allen tijde bereid om mij, haar oogappel, bij te staan in financieel barre tijden en vroeg dan als eerste ‘ vertel eerst even waar heb je die vijf gulden zakgeld dan al aan uit gegeven’. Het gevolg was een acute aanval van stotteritis en stamelziekte waarbij de tong en kaken rare bewegingen beginnen te maken waardoor er een stroom van onsamenhangende zinnen die niemand meer begrijpt uit de mondholte stromen.

Vandaag viel het onderwijsblad van de AOB op de mat. Na jaren te hebben meegelopen in de hoera-rij voor het nieuwe leren, zijn er gelukkig vele kritische geluiden te horen.
Opvallend was het artikel over het ‘onderzoek’ dat is verricht over het MBO. Vorige week met grote koppen in het Nieuws: herstructurering megafusiescholen is niet nodig…… (Hoe kun je daar eigenlijk ‘onderzoek’ naar doen?)
Een veel interessanter onderwerp, dat dit rapport kennelijk heeft opgeleverd stond op blz. 6 van het onderwijsblad onder de kop: Zet moeilijke leerlingen in het MBO apart.

Van Bijsterveld wil meer en beter β en terug naar slechts een α- en een β-richting bij de profielen. Nu de mening van BON in de politiek serieus genomen wordt kan BON er baat bij hebben om met aanbevelingen voor een wiskundeprogramma te komen voordat er een of andere hiertoe in het leven geroepen commissie met voorstellen komt.

Gooi de poorten open!

Er zijn van die dagen dat s’ochtends bij het lezen van de krant het nieuws op de radio mijn aandacht opeist. Aangezien ik geen multitasker ben is het onmogelijk om te lezen en te luisteren tegelijk en meestal ontgaat mij het ochtendnieuws op de radio omdat het oude krantennieuws toch meer mijn aandacht trekt. Mijn hersenen schakelen echter over van krant op radio bij het horen van Bijsterveldt, onderwijs, Inholland, Ad Verbruggen, Presley Bergen, Jasper van Dijk en sinds kort ook bij Ton Elias, Harm en Zijlstra. Plassterk, Dijksma en Sjoerd Slagter zijn reeds gedelete wegens oninteressant, het gekende geraaskal en luchtballonnetjes. Dus toen de naam van Bijsterveldt uit de luidsprekers klonk gingen ongewild de oren open en vertroebelden de lettertjes uit de krant.

“Geen les meer uit boeken maar leerlingen die vooral zelf de inhoud van hun onderwijs bepalen. Een groeiend aantal scholen omarmt deze nieuwe manier van lesgeven. ‘Leerstof uit een boek zegt veel leerlingen weinig.’ “

Zo begint een artikel op de site van De Gelderlander. Aan de hand van thema’s krijgen de kinderen les op basisschool De Veerezon..

“Feiten worden daarbij niet zomaar aangereikt, de leerlingen moeten er zelf in het kader van vragenlijsten en werkstukken naar op zoek”.

Geldt deze IPC-methode voor alle vakken? Nee hoor: