“Geen les meer uit boeken maar leerlingen die vooral zelf de inhoud van hun onderwijs bepalen. Een groeiend aantal scholen omarmt deze nieuwe manier van lesgeven. ‘Leerstof uit een boek zegt veel leerlingen weinig.’ “
Zo begint een artikel op de site van De Gelderlander. Aan de hand van thema’s krijgen de kinderen les op basisschool De Veerezon..
“Feiten worden daarbij niet zomaar aangereikt, de leerlingen moeten er zelf in het kader van vragenlijsten en werkstukken naar op zoek”.
Geldt deze IPC-methode voor alle vakken? Nee hoor:
“Alleen rekenen en taal vallen buiten het curriculum en worden op de ‘ouderwetse’ manier gegeven.”
Ouderwets tussen aanhalingstekens, dat dan weer wel. De afsluiter spreekt overigens boekdelen:
“Aan het einde van de les wil Meijer nog één ding van haar klas weten: Een planeet, wat is dat eigenlijk? Op zoek naar het antwoord, struint Kristian het internet af. Echt wijs wordt hij niet uit de uitgebreide beschrijvingen op het web. Dan toch maar de laatste troef: een boek, een woordenboek.”
tegenstelling?
Dat is toch wel een merkwaardige tegenstelling die hier wordt opgeroepen. Boeken versus zelfstandig opzoeken.
Boeken an-sich zijn geen onderwijsmethode. Een leraar die alleen een boek op tafel laat leggen met de instructie dat daarna de vragen moeten worden beantwoord, is geen didacticus (behalve als het om begrijpend lezen gaat, maar zelfs dan ten dele).
Klassikale instructie en interactie gaan aan het boek vooraf. Maar dit negeert het artikel volledig. En daar vandaan zou dan het ‘zelf’ opzoeken ‘beter’ zijn? Maar het uitgangspunt voor deze propaganda klopt niet eens.
En zo trappen hele volksstammen weer eens in halve waarheden.
boeken/internet
Als ik mij een les over planeten zou voorstellen, zie ik mijzelf danig op het bord schrijven en vooral tekenen. De kinderen tekenen mee op hun kladblok.
Ik leg uit wat een zonnestelsel is. Ik ben enthousiast over het onderwerp. Ik leg uit wat een zon is en wat een planeet is.
Ik kan vertellen over de maan en de maanlandingen.
Ik kan afstanden in het zonnestelsel ‘verkleinen’ door voorbeelden te geven van de knikker in mijn hand die de zon voorstelt. Ik heb een globe en een lamp om de zonbewegingen duidelijk te maken.
De leerlingen hangen aan mijn lippen.
Daarna laat ik de leerlinen opzoeken wat de volgorde en de namen zijn van de planeten. Het boek gaat mee naar huis om de eenvoudigste feiten uit het hoofd te leren.
Dit is echt allemaal veel leuker, maar vooral ook effectiever, voor de leerkracht en als gevolg ook voor de leerling.
De kinderen van
De Veerezon zijn niet te benijden.
Enige lichtpuntje: hopelijk krijgen ze veel lesuren rekenen en taal.