Maand: november 2007

Een constructivistische staking.

Al een paar dagen beent onze manager rond als een kip zonder kop. Zweet parelt constant op zijn voorhoofd, en de zinnen komen staccato en in telex-vorm uit zijn mond. “scholieren staken,… in bedwang houden,… poorten dicht,… iedereen in de klas,… geen zelfstandig werken meer,… toezicht houden.”
In de koffiekamer blijft het opvallend stil, niemand ventileert zijn mening over de gebeurtenissen die zich de afgelopen dagen voor onze ogen hebben afgespeeld.
Op de gezichten van het kleine aantal “lesboeren” die nog rondlopen bij ons op school staat “eigen schuld, dikke bult” te lezen. De zweef-liegers, vernieuwers, constructivisten, luchtfietsers en nieuwe- leren- adepten zitten als dooie vogeltjes zwijgend bij elkaar rond de tafel. De staking is hard aangekomen.

In NRC van vandaag een voorspelling over de reacties van de door de Cie Dijsslebloem ondervraagde politici.

WAT: Vanaf 1993 krijgen mavo-, havo- en vwo-leerlingen de eerste drie jaar de-zelfde vakken om hun meer tijd te gunnen voor het maken van hun schoolkeuze. Een ander beoogd doel is dat slechter presterende leerlingen worden ‘opgetild’ door beter presterende klasgenoten. Het tegenovergestelde wordt bereikt: vwo-leerlingen missen diepgang en mavo-leerlingen klagen over te veel vakken. In 2006 wordt de basisvorming afgeschaft.;

Na lange tijd hier weer een bericht betreffende het P(articipatie)fonds. Dat komt deels doordat ik voortdurend aan het werk ben als invaller, deels omdat er steeds nieuwe ontwikkelingen zijn met dit P-fonds.

Ik ontving van het P-fonds o.a. een voorbedrukt kaartje, waarop ik mijn wensen kenbaar kon maken. Ik vulde in voor een reintegratiebedrijf te kiezen in de plaats H. of P., en schreef mijn tel. nummer/ emailadres niet op, omdat ik dacht dat alles op schrift zou moeten staan. Uiteraard werd ik dus GEBELD door een bedrijf uit A……..!

Ik heb in de afgelopen jaren twee HBO studies gevolgt. Waarbij de eerste opleiding (bijna) geen structtur aanbood.
De docenten hadden een kantoortje waar je maar even langs moest lopen als je iets niet snapte. En als ik dan kwam dan was het altijd nog maar de vraag of de docent dan toevallig tijd had om je les te geven. Zelfs de toetsen moesten we met de klas zelf inplannen en mochten klassikaal worden gemaakt.

Nu mogen jullie mij vertellen wat heeft dat voor nut????
De goede worden belemmerd door de mindere leerlingen en de mindere leerlingen liften mee met de goede.

Zojuist op éénvandaag een item over het gebrek aan jongens op de pabo.
De directeur, een vrouw, van Pabo Groenewoud werd geinterviewd. Ze begreep de kritiek op dat vele praten over en reflecteren helemaal niet. Dat kon toch ook de reden niet zijn dat jongens wegliepen. Eerst werd er te veel geknipt en geplakt en nu gaan we juist meer praten, want dat leert het sociaal constructivisme ons, dat we daardoor onze gedachten scherpen ….bla bla…

Wat een wereldvreemde mensen zijn er toch.

Een aardig item de lieve meisjessfeer druipt er van af.

Vandaag schreef Hals Inhoudelijk hebben we straks ons steentje wel bijgedragen, maar we moeten er rekening mee houden dat anderen met de eer zullen gaan strijken. Dit is wel een goed moment om wat opmerkingen te maken, en een paar suggesties te doen.

In de diverse Wegenerkranten (Tubantia, PZC, Gelderlander etc.) stond afgelopen donderdag een verhaal onder de kop “Nieuw taboe: onderwijsvernieuwing”. Wederom een bewijs dat het BON-geluid steeds verder doordringt in het onderwijs. Het is haast aandoenlijk om te zien hoe vernieuwers zich nu weer in allerlei bochten wringen om degenen die het met al die vernieuwingen voorlopig wel even gehad hebben in een kwaad daglicht te stellen.

Hoe kunnen wij (klaarblijkelijk van de oude garde, anders zaten we wel bij het nieuwe leren) de nieuwste ontwikkelingen volgen?
Van buitenaf schermen experimentele scholen zich af met kleurige brochures die door een handjevol kapitaalkrachtige sponsors betaald worden. Die folders zijn prachtig, maar je krijgt er geen betrouwbaar beeld door. Ook de sites van de scholen als Slash21 en DNS vallen op door een oogverblindende layout. DNS laat ook niet zien wat er tijdens de uren op school concreet gebeurt.

Zo af en toe denk ik terug aan de periode dat ik zelf op een HNL school werkte. Wat leek zo aantrekkelijk aan HNL? Ik herinner me één uitgangspunt dat me aansprak. Iets waar ik nog steeds warm voor loop. Het uitgangspunt dat mensen van nature leermachientjes zijn. Dat ze willen leren.
Ik heb dat zo vaak gezien in het basisonderwijs. Alle kinderen die zich uitrekken om hun vinger nog hoger de lucht in te steken om de juf te antwoorden, maar ik heb het ook bij mijn eigen kinderen en bij HBO studenten meegemaakt. Mensen willen leren (of ze nu willen of niet;-).

De kranten staan vandaag weer vol van artikelen over het onderwijs. Het meest opmerkelijk is dat er alleen maar artikelen zijn die min of meer in lijn zijn met het BON standpunt. Ik heb geen enkel artikel gelezen dat juist PRO HNL/CGO is.
Toch een mooi resultaat van BON.
Ik beschrijf een paar opmerkelijke artikelen.

Martin Sommers heeft zijn observaties van de bijeenkomst van de Commissie Dijsselbloem enige weken geleden in Utrecht verwoord ter gelegenheid van de start van de hoorzittingen.
Een in sepia tonen geschilderd verhaal. We een opmerkelijke passage.