Zojuist op éénvandaag een item over het gebrek aan jongens op de pabo.
De directeur, een vrouw, van Pabo Groenewoud werd geinterviewd. Ze begreep de kritiek op dat vele praten over en reflecteren helemaal niet. Dat kon toch ook de reden niet zijn dat jongens wegliepen. Eerst werd er te veel geknipt en geplakt en nu gaan we juist meer praten, want dat leert het sociaal constructivisme ons, dat we daardoor onze gedachten scherpen ….bla bla…
Wat een wereldvreemde mensen zijn er toch.
Een aardig item de lieve meisjessfeer druipt er van af.