Berichten door Wilmont

14 juni 2007
EINDEXAMEN WISKUNDE
In het Franse systeem weegt de wiskunde zeer zwaar en a fortiori bij de bèta’s. Ieder vak heeft een wegingsfactor die van 2 tot 9 gaat. Bij het ‘S’ eindexamen (bèta’s) is het totale aantal punten 760, hetgeen correspondeert met een theoretisch cijfer van 20 in alle verplichte vakken (tienen in Nederland), waarbij de opties die buiten het verplichte programma vallen zoals de oude talen, sport, hippologie (sic) niet zijn meegeteld. Met de hoogste wegingsfactor van 9 bepaalt de wiskunde zowat een kwart van het uiteindelijke resultaat. In dit land beschouwt men wiskunde als een neutrale intelligentietest, dat wil zeggen minimaal milieu gebonden.

6 juni 2007
NOG ÉÉN WEEK
Het begint spannend te worden voor de 621.532)* eindexamen candidaten…
Deze week vinden de eindexamens plaats van de keuzevakken die slechts marginaal wegen in het eindresultaat. In ons geval was dat het Latijn, dat onze dochter 6 jaar lang heeft volgehouden, eerst 4 jaar met 3 uur per week en de laatste jaren met 2 uur en tenslotte als een soort beloning een culturele reis naar Griekenland. Het Latijn zit alle jaren in het verdomhoekje, al leest men soms jubelende berichten over de belangstelling New! Class! Intégration! voor die taal in de gekleurde buitenwijken, waar het opnieuw is ingevoerd. Zelfs bij de littererairen die met 8 uur filosofie per week worden volgestopt, is het niet verplicht. Voor de jongens- en meisjeskostschool (niet openbaar) ter plekke zijn er een 25-tal candidaten, waarvan misschien 2/3 het au sérieux neemt, niet zoals onze zoon van wie de leraar zei: ‘il se repose, mais pas sur ses lauriers…’ Dat is nauwelijks 10% van het totaal en paradoxaal komen ze voor een groot deel uit de ‘S’-klassen.

19 mei 2007
HET LYCEE HENRI IV
Toen na maanden de verrekijk het hier weer deed, stuitte ik toevallig op een lange documentaire van een 30-tal kansarme banlieusards die – na hun eindexamen – in het schooljaar 2005/06 door het lyceum Henri IV aan de borst werden gedrukt om ze bij te spijkeren voor het top-circuit. Deze openbare school in het 5e arrondissement van Paris is de beste, de meest veeleisende, de felst begeerde instelling van de Republiek. En ook nog gratis zoals alle openbare scholen. De middelbare school (7 jaar) heeft 1.500 leerlingen en de ‘classes préparatoires’ in totaal 1.090 (2 jaargangen). Het is ook de normale school voor de bewoners van het arrondissement. Altruïsme is niet iets wat men a priori met zo’n school in verband brengt, hun sociaal denken uit zich weliswaar in oeverloze mensenliefde, maar dan wel met andermans inzet en vooral op andermans kosten.

Hemelvaartsdag 2007
TERZIJDE 3
Gelukkig zijn we niet allemaal plat gewalst en gebakerd met het idee dat de Amerikaanse weiden zoveel groener zijn dan in de Peel of Schiermonnikoog of Normandië. Er bestaan in onze rijke Europese verscheidenheid zoveel andere werelden…

Toen Paul de B. eergisteren na het déjeuner opstond is hij gevallen en is nooit meer opgestaan. Hij was niet zo maar een Markies zoals er nog zo veel zijn, maar iemand met een bijzondere persoonlijke uitstraling, een aristocraat die wist te luisteren, een beminnelijk mens met karakter en gezegend met dat soort rigueur en intelligentie, belezenheid, respect, die zo typisch bij zijn klasse behoren, hij was zo on-Frans ‘disponible et dérangeable’, lange tijd burgemeester van zijn dorp, zelfs de uiterst rode burgemeester van de stad sprak lovend over hem. Zijn vader was gedood door de Duitsers toen zij nog vijanden waren en hij een kind.

9 mei 2007
VREEMDE TALEN
Het is een groot mysterie waarom de Fransen zo slecht zijn in vreemde talen. Onvoldoende inspanning is niet de enige oorzaak. Men moet er ook begrip voor hebben dat het Engels en het Duits met hun zo verschillende syntax, klemtonen en uitspraak moeilijke talen zijn. Op de 7-jarige middelbare school moet de leerling in de laagste klas bepalen wat zijn hoofdtaal wordt. Twee jaar later kiest hij er een tweede taal bij. De algemene regel is : Hoofdtaal 7 jaar 3 uur per week, bijtaal 5 jaar 3 uur per week, behalve voor de knapsten van het wetenschappelijke eindexamen (Bac Scientifique) die moeten het de laatste 2 jaren met 2 uur per taal doen. De hoofdtaal is meestal Engels, maar het kan ook Duits, Italiaans of Spaans zijn. In de betere scholen kunnen de leerlingen 2 hoofdtalen kiezen. In de ‘classes préparatoires’ wordt die inspanning voortgezet. Het studiemateriaal is van hoog niveau, zij het opgeleukt met allerlei poespas en best ingewikkeld, maar vertaaloefeningen vanuit het Frans worden nauwelijks gegeven. Men zou zeggen dat een 18-jarige in staat moet zijn voor zijn pleizier een Duits of Engels boek te lezen, maar dat zit er echt niet in.

14 april 2007
WORDT DE EX-MINISTER VAN ONDERWIJS PRESIDENT?
Mijnheer François Bayrou zou onze man moeten zijn. Doctor in de Franse Letteren. Liberaal. Geen philoturk. Redelijk. Geen vrouwen perkara’s. Een Christen. Ideologische erfgenaam van Guizot (1787-1874): ‘Verrijkt U zich door arbeid, door spaarzin en rechtschapenheid’. Daar stamt Thorbecke toch ook van af? ‘Couilles molles’ zegt mijn bisnis partner, het is waar dat hij tijdens zijn ministerschap (1993-97) alle aanvaringen zorgvuldig vermeden heeft. Het is geen goed teken voor de toekomst, maar het volk schijnt die houding op prijs te stellen. Mevrouw Segolène Royal is eigenlijk véél, véél leuker, zij representeert l’élégance à la française, ze heeft iets waar mannen van dromen, ver van de vormeloze broekpakkencultuur)* van het Vaderland. Als ze zou worden verkozen is er toch geen geld voor ‘leuke linkse dingetjes’. Meer belasting, meer ambtenaren zitten er nauwelijks in, en ze zal er iets aan moeten doen dat niet één rijke familie per dag dit prachtland uit fiscale wanhoop verlaat. Om me heen breekt hoongelach uit om zulke domme naïviteit.

9 April 2007
HOOFDVAK WISKUNDE
Wie zijn ‘Bac Scientifique’ doet krijgt op het Lycée van onze dochter 5,5 uur wiskunde + 2 extra uren voor haar ‘spécialité’, 5 uur natuur en scheikunde (waarvan 2 uur praktijk) en 3,5 uur biologie (waarvan 1,5 uur praktijk). Landelijk gezien representeren zij 16% van hun leeftijdsgroep. In 1994 was dat nog bijna 20%. Door de democratisering neemt hun aantal weliswaar toe, maar de kwalitatieve top zit numeriek in de verdrukking. De pedagogische vernieuwingen gaan ook hier de kant op van minder inspanning. Bij een constant aantal lesuren verschuift het accent van abstract redeneren (= wiskunde) naar natuur- en scheikunde en vooral naar de biologie die hier ‘Sciences de la Vie et de la Terre’ heet. Zo heeft de wiskunde in 20 jaar tijds 17% aan lesuren verloren. Van de oorspronkelijke 400 uur zijn er nog maar 334 over. Tot groot verdriet van de autoriteiten is ook de universitaire instroom van bètawetenschappen in de laatste 10 jaar fors gedaald van 150.000/jaar tot minder dan 120.000.