9 April 2007
HOOFDVAK WISKUNDE
Wie zijn ‘Bac Scientifique’ doet krijgt op het Lycée van onze dochter 5,5 uur wiskunde + 2 extra uren voor haar ‘spécialité’, 5 uur natuur en scheikunde (waarvan 2 uur praktijk) en 3,5 uur biologie (waarvan 1,5 uur praktijk). Landelijk gezien representeren zij 16% van hun leeftijdsgroep. In 1994 was dat nog bijna 20%. Door de democratisering neemt hun aantal weliswaar toe, maar de kwalitatieve top zit numeriek in de verdrukking. De pedagogische vernieuwingen gaan ook hier de kant op van minder inspanning. Bij een constant aantal lesuren verschuift het accent van abstract redeneren (= wiskunde) naar natuur- en scheikunde en vooral naar de biologie die hier ‘Sciences de la Vie et de la Terre’ heet. Zo heeft de wiskunde in 20 jaar tijds 17% aan lesuren verloren. Van de oorspronkelijke 400 uur zijn er nog maar 334 over. Tot groot verdriet van de autoriteiten is ook de universitaire instroom van bètawetenschappen in de laatste 10 jaar fors gedaald van 150.000/jaar tot minder dan 120.000.
Degenen die nieuwsgierig zijn naar het niveau kunnen hier met oefeningen terecht: mathematiques.ac-bordeaux.fr/txtoff/bac/batterie/s_2004.pdf. Deze oefeningen hebben we met onze dochter bekeken en ze komen inderdaad overeen met de verplichte kennis voor het eindexamen, met dien verstande dat ‘obligatoire’ de gemeenschappelijk stam is en de ‘spécialité’ het extraatje is die is voorbehouden aan de leerlingen die zich in wiskunde specialiseren (de andere specialisaties zijn natuur- en scheikunde en de SVT). Mijn eigen HBS- en econometriejaren liggen te ver achter mij om hier een zinnig oordeel over te vellen over de kwaliteit en de moeilijkheidsgraad. ZOU EEN WISKUNDELERAAR EEN COMMENTAAR KUNNEN SCHRIJVEN?
In Frankrijk krijgt de wiskunde een zeer zware weging bij het eindexamen (kom daar nog op terug). Het is het selectiecriterium bij uitstek, althans bij de bèta’s. Goed abstract redeneren als uiting van pure intelligentie vinden ze hier niet alleen mooi, maar ze gaan er ook van uit dat het minder gebonden is aan het sociale milieu waar men uit voort komt, zo denkt men de ‘égalité’ van de gelijke kansen te waarborgen. Dat werkt slechts ten dele en als gevolg worden er allerlei programma’s bedacht om veelbelovende banlieusards door te laten stromen naar de betere instellingen.
De massaficatie, de concurrentie, ja, de stress bieden kansen voor nieuwe ondernemers in de ondersteuning van zwakke, maar ook goede leerlingen, vaak heel professioneel met behulp van bijsnabbelende leraren (tot grote ergernis van Mme Royal…). Kijkt U hier www.acadomia.fr/ Eén uur bijstand kost € 28/uur, belastingbetalers krijgen een fiscale subsidie van 50%, maar in dit land betaalt nog niet eens de helft van de gezinnen inkomensbelasting… Het neusje van de zalm zijn in Parijs de bijlessen van een eerste- of tweedejaars Polytechnicien. Dat kost € 30/uur.
Das war einmal?
Heerlijk; ‘echte’ wiskunde; niet opgeleukt met toepassingen en leerling-interesse’s maar gericht op vakeisen. Dit is in Nederland grotendeels propaedeuse stof.