Berichten door Wilmont

5 october 2008
Bande-annonce :
www.allocine.fr/video/player_gen_cmedia=18814148&cfilm=58151.html
www.allocine.fr/video/player_gen_cmedia=18815980&cfilm=58151.html

‘Tussen de Muren’ is de film waar Laurent Cantet dit jaar de Palme d’Or voor kreeg. De hoofdpersoon, de leraar François Marin (François Bégaudeau) is de zeer gewiekste ‘prof de Français’ die begonnen is met het schrijven van het boek en die nu met een zeer groot talent zichzelf speelt. Het is een onopgesmukte uitbeelding van een klas in een probleem ’collège’ in het noorden van Parijs. Een ‘collège’ is de 4-jarige gemeenschappelijke onderbouw die aan het 3-jarige ‘Lycée’ voorafgaat. De 25 leerlingen)* zijn pubers van 14 jaar van allerlei kleur. Het is een factuele film, waar geen moraal aan verbonden is, men zoeke er ook geen romantiek. Iedereen kan in de film wel iets van zijn smaak vinden. Franse HNLers omdat Bégaudeau zich altruïstisch instelt op het niveau van zijn leerlingen (il place l’élève au centre du système éducatif) en een genereuze postuur inneemt en daarbij zijn eigen taal relativiseert (elidering van de ‘u’ en debielste grammaticale vraagvorm, zoals ‘t’as pas fait ton devoir?’ in plaats van het betere ‘n’as-tu pas fait ton devoir?’). Er zijn idealisten die zich verheugen op het ‘gemetiseerde taalgebruik die in iedere zin met een fantastische vrijheid opbloeit, dank zij de lexicale creativiteit van de leerlingen’.

26 september 2008
Bijgewerkt, ingedikt op 2 october 2008.De Zomervacantie zit er op. De oudere jeugd is terug van hun rugzakreizen en semesters op buitenlandse universiteiten: het is verbazingwekkend hoe reislustig ze hier zijn, het Baikalmeer, Oelan Bator, Mali, heel China, Amerika, Kazakstan, Atacama, Laos en Vietnam, de binnenlanden van Thailand, de woestijn van Dubai en Oman, Lima, Valparaiso, universitaire uitwisselingen met China en India, om maar wat te noemen, steeds weer dezelfden, Israëliërs die hun afzwaaipremie nuttig besteden, Australiërs, Fransen, wat Scandinaviërs en Engelsen. Ze zeggen dat ze nauwelijks Nederlanders hebben ontmoet. Hoe kan dat? Men wil daar toch zo graag ‘international’ zijn? Of beoefenen ze dat binnen de dijken, want zelfs Prinsjesdag moet daar volgens De Telegraaf een ‘eye catcher’ zijn waar een ‘try out’ aan vooraf gaat en waar een minister stemmen werft door denigrerend te spreken over z’n ‘apenpak’? Dat zal zijn polderversie zijn van een ‘hockey mom’ met lipstick. ‘Materiële behoeftebevrediging voor de grijze massa, verder basta’ is zijn devies.

16 juni 2008
Bijgewerkt op 17 juni 2008. Op deze maandag zijn de eindexamens begonnen voor 615.625 candidaten, waar 149.423 examinatoren en correcteurs bij betrokken zijn. Zoals gewoonlijk begon dat met ‘filosofie’ voor de algemene richting (53% van het totaal). Iedereen moest, per categorie, een filosofische verhandeling schrijven in 4 uur tijds en moest daarvoor een keuze maken uit 3 mogelijkheden:

Serie S (wetenschappelijke richting) coëfficiënt 3:
– L’art transforme-t-il notre conscience du réel ?
(Verandert de kunst de manier waarop wij de werkelijkheid ondergaan?)
– Y a-t-il d’autres moyens que la démonstration pour établir une vérité ?
(Zijn er afgezien van de demonstratie nog andere middelen om een waarheid vast te stellen?)

7 mei 2008
NB De recente hervormingen beschouwen de Franse HNLers als de ‘Bartholomeusnacht der Pedagogen’ een ‘sic’ die de toon aangeeft. De woedende discussie kunnen de fijnproevers o.a. hier volgen: contrejournal.blogs.liberation.fr/mon_weblog/2008/08/ecole-en-avant.html (23 augustus 2008)

Gezien vanuit Frankrijk heeft het rapport van de Heer Dijsselbloem een ‘déjà vu’ geur, er wordt hier al zolang zeer veel, vaak goed en ook heftig over die problematiek gesproken, waar de universiteiten bij worden betrokken (die blijven in Nederland merkwaardigerwijs vooralsnog buiten schot). J.P. Brighelli schrijft: ‘Men heeft de opbloei gezien van de circulaires en van de ministeriële mooipraterij: dat het de taak van de leerling is zijn eigen kennis samen te stellen en dat hem niets moest worden opgedrongen. Dus geen vernederende dictees meer of uit het hoofd leren of ‘s avonds huiswerk doen. Geen Latijn, Grieks, Geschiedenis en Leescultuur meer. Kortom, men heeft de eisendrempel verlaagd, zonder er zich rekenschap van te geven dat naarmate men minder van de leerlingen eist, zij ook minder geven en naarmate zij minder geven, zij minder ontvangen en uiteindelijk minder aanknopingspunten hebben met de wereld der volwassenen’.

21 maart 2008
Een minimale annonce in het littéraire supplement van Le Monde kondigde een ééndaagse conferentie aan over Vladimir Nabokov in de provinciale universiteitsstad T**** hier in de buurt. Het was gepland op 3 maart 2008, bij nader onderzoek 7 maart, een typisch hoofdstedelijke drukfout, slordigheden als het om de provincie gaat. Wie ‘Ada’ ooit tot zich heeft laten doordringen is voor de eeuwigheid aan Nabokov verslingerd. Ik kan me een halve dag vrijmaken. Het wordt een avontuur. De séances vinden plaats in een groot en modern en totaal sfeerloos amfitheater. Vlak voor het podium heeft een cluster van een 20-tal afstuderende juffrouwen plaatsgenomen, want litteratuur is ook hier vooral een dameszaak, al is de professor op het podium gelukkig nog een echte man. Die littéraire nieuwsgierigheid maakt hen in mijn ogen al sympathiek, ze nemen nog de moeite om echt te lezen, ze laten de tekst tot haar doordringen)*. Om die cluster zitten her en der een dozijn personen zoals ikzelf. Er wordt niets gedaan om die buitenstaanders op te vangen, zich te laten voorstellen of zelfs zich in te schrijven. Het is vakantietijd. Ik stel me voor dat normaliter het amfitheater vol zit met in meerderheid balende recidiverende eerste jaars medici die schunnigheden te berde brengen, de meisjes lastig vallen en andersoortig kattenkwaad uithalen (althans zo heb ik dat ergens gelezen, wil het graag geloven, maar weet niet of het waar is), maar nu is alles kalm, héééél kalm. De juffrouwen houden mummelend thematische voordrachten, en U begrijpt dat wel, het gaat vaak over Lolita. Dat boek heb ik nooit gelezen, maar heb wel flarden van de gelijknamige film en van de Zweedse opera gezien. Ik zou graag willen meevibreren, zoals ik dat ook probeer als onze kinderen tirades van Le Cid of Bérénice uit het hoofd op dreunen, maar om mee te voelen moet de dictie goed zijn en de toon passend. Zo is het helaas nu ook niet.

2 februari 2008
Uitslag Kerstexamen in de bijlage)*. NIEUW! 05.02.08. Deze mooie zaterdagmorgen was er voorlichtingsdag voor de ouders van de 81 leerlingen van de eerste jaars ‘classes préparatoires’, economische richting van het Collège Stanislas. Zo’n 70% zijn gekomen. De 150 eerste jaars leerlingen van technische richting hebben een eigen dag. Stan’ heeft een prachtig terrein van 2,6HA dat tegen de Boulevard de Montparnasse aanligt. De lokalen zijn helder, kruisbeelden zijn dominant in het gezichtsveld, het rumoer van het verkeer dringt er niet door, de plafonds zijn hoog, de inrichting is uiterst summier, het sanitair is net schoon te noemen… Voortbouwend op een lange onderwijs traditie, met een zware intellectuele dimensie, typisch Frans, legt de 2-jarige opleiding het accent op algemene kennis (in ruime zin), wiskunde en taalbeheersing. De leerlingen moeten de 30 lesuren per week aanvullen met minimaal 30 uur zelfstudie. Het zijn jaren van 38 weken. Een meerderheid van de jongens is intern en de meerderheid van de meisjes is ondergebracht in de Katholieke ‘foyers’ in de buurt, want Stan’ recruteert uit het hele land, thuis wonen is lang niet altijd mogelijk en het programma laat niet voldoende tijd over voor huishoudelijke zelfverzorging. Ook op zaterdagen wordt les gegeven.