Berichten door redactie

 
Een overzicht, na de eerste elf rekenblogs.

Het Erasmiaans Gymnasium experimenteert ermee, in een enkele brugklas, dat wel.

www.1op1onderwijs.nl/

Uitstekend dat een gymnasium hiermee experimenteert: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen, nietwaar? Toch jammer dat ze dan uitgerekend een brugklas nemen. Maar ik begrijp het wel: het gaat om die zware rugzak met boeken, daar ben je mooi van verlost, met alleen een iPad.

Zie ook de eerdere blog van Hals 7353

De rekentoetsen bij de eindexamens vo en mbo zijn volop in voorbereiding. Bij de beoordeling van de zin van deze operatie en van voorgestelde toetsen in het bijzonder is het goed om te weten dat de referentieniveaus en rekentoetsen sterk zijn gekleurd door één bepaalde opvatting over rekenonderwijs: het realistisch rekenen zoals door Hans Freudenthal en zijn groep voorgestaan. Dat die invloed er is mag niet verbazen: in 2006 is het realistisch rekenen in de kerndoelen van het rekenonderwijs geschreven, waarmee het realistisch rekenen tot staatsrekendidactiek is verheven (zie voorgaande blogs).

‘Handig rekenen’: geschiedenis, empirische ondersteuning, en receptie

conclusie

Hare excellentie Marja van Bijsterveldt heeft de onderwijswereld verrast met het handhaven van de proefvertaling voor de klassieke talen op het Centraal Eindexamen. Daarmee heeft zij haar verkondigd adagium (“mijn inzet”) “alles uit een kind halen” enige geloofwaardigheid verschaft. Ook haar uitspraak “uiteindelijk zijn jonge mensen gelukkiger als hun talent ten volle benut wordt” adstrueert dat. Ze rept echter niet over de uitgestelde behoeftebevrediging die nodig is om dat te bereiken: hard werken, soms dingen doen die je niet leuk vindt en teleurstellingen die je te boven moet komen.

“Het komt ongeveer vijf keer per jaar voor dat leerlingen worden geschorst. Een enkele keer worden ze verwijderd. “Alleen als de grenzen keer op keer worden overschreden,moet er een andere school gezocht worden. Maar dat gebeurt pas nadat de leerling alle herkansingen die hij heeft gekregen, heeft verpest” aldus volgens TROUW rector van Duivenvoorden van het Aloysius College in Den Haag. Volgens de bij BON weinig geliefde Sjoerd Slagter, nu voorzitter van de VO-raad, zijn scholen terughoudend in het schorsen van leerlingen, onder meer omdat ze bang zijn voor de negatieve publiciteit die ermee gepaard gaat.

[vandaag, maandag 18 april, wordt deze blog werkendeweg compleet gemaakt, er komen dus nog een reeks van aanvullingen op deze tekst. Excuus, dat gaat niet meer lukken: ik heb nu in het rekenrapport kunnen lezen dat Nederland gebukt gaat onder een staatsrekendidactiek. Dat was nieuws voor mij, ik ben flabbergasted. Zie hierbeneden.]

De “Autoschool” in Driebergen, waar BON zo vaak te gast heeft mogen zijn, is een ongesubsidieerde school en wil dat graag blijven. De reden is dat zij hun onderwijs zo willen kunnen inrichten als het henzelf het beste lijkt. Dat is helemaal begrijpelijk en behoeft geen toelichting. Onbegrijpelijk is echter dat de overheid de directie niet aanbiedt om de de school te subsidieren zonder dat zij zich moet aanpassen aan de eisen die aan andere HBO’s en MBO-instellingen gesteld worden. Dat zou fair zijn tegenover de scholieren, waarvan de ouders een hoog lesgeld moeten opbrengen of die zelf zich grote financiële offers moeten getroosten.

Eerst maar even de conclusie van deze blog. Die is dat de werkgroep-Van Streun ondanks het duidelijke materiaal uit de PPON 2004 heeft weggekeken van de diepere problematiek in de rekendidactische praktijk in het basisonderwijs begin deze eeuw. Ik gebruik deze formulering bewust, omdat juist de uitwerking van de referentieniveaus rekenen de sterke suggestie wekt dat dit nu een instrument is waarmeee de rekenproblematiek beter beheersbaar is, maar dat kan dus niet waar zijn. Toch is dit het uitgangspunt waarop de wetgeving berust.
Een tegenwerping kan zijn: het gaat toch om doorlopende leerlijnen? Zeker, maar waar niet is, kan niets doorlopen.