Ik mijn actie om van het Zelfstandig Gymnasium een school voor de zowel intelligente als gemotiveerde VWO-leerlingen te maken met Latijn en Grieks in de onderbouw en een zwaar keuzeprogramma voor Latijn en Grieks in de bovenbouw wegens gebrek aan bijval op de BONsite opgegeven. Maar ik probeer nog steeds om er van op de hoogte te blijven wat met het Gymnasiale Onderwijs gebeurt.
Met grote bezorgdheid volg ik de discussie over de permanente selectie in het secundair onderwijs aan de hand van het voorbeeld HBS-B. Ik vind het wenselijk dat die bestreden wordt maar ik vrees dat daarbij het niveau van het onderwijs verder zal dalen en ook de positie van de intelligente leerlingen daardoor verder zal verslechteren.
De Gemeente Amsterdam heeft de brutaliteit gehad om, nadat de politiek zo’n 30 jaar bezig geweest is om van het onderwijs een puinhoop te maken en de vrijheid van schoolkeuze in Amsterdam de laatste jaren snel afgenomen is, druk op laag opgeleide Islamitische ouders uit te oefenen om hun kinderen toch te laten deelnemen aan het Nederlandse onderwijs. Het lijkt erop dat haar wethouder van onderwijs, Lodewijk Asscher, negeert dat een leerplichtwet principieel anders van karakter is dan een schoolbezoekplicht. In een gemeente waarin de schoolbesturen het onderwijsaanbod bepalen zou het College van B&W zich niet van dat principiële verschil moeten distanciëren en geen partij moeten kiezenin het belangenconflict van schoolbesturen en ouders.
Op dit forum komt met enige regelmaat het probleem van het zittenblijven aan de orde. Ook in vroeger tijden zijn er velen geweest die het probleem publiekelijk, politiek, of wetenschappelijk aan de orde hebben gesteld. Bekend is vooral de publicatie van Posthumus in De Gids van 1940. Maar er zijn meer publicaties geweest, waarvan een bijzonder interessante die van Brouwer, in 1951 (Pedagogische Studiën). Moeilijk toegankelijk materiaal. Van het laatste tijdschrift bestaat geen gedigitaliseerd materiaal. Ooit komen op dbnl.nl alle jaargangen van De Gids beschikbaar.
‘Kind krijgt veel te snel een etiket’
Peter Giesen interviewt vandaag, 22 maart, hoogleraar pedagogiek Micha de winter. De Volkskrant, Binnenland p. 10. Onder de zorgelijke onderwerpen die De Winter aan de orde stelt, spring voor mij deze eruit:
Automatiseren van de basisvaardigheden in het rekenonderwijs
Op Zaterdag 12 maart j.l. citeerde Frederiek Weeda in de NRC: “We leven in de duurste stad van het land [Amsterdam], met hoge belastingen en huizenprijzen. Die stad is niet in staat om alle kinderen het beste onderwijs te bieden. En dat terwijl we een kennisstad willen zijn”. “De gemeente Amsterdam legt de verantwoordelijkheid voor de mismatch tussen vraag en aanbod bij de scholen zelf. Die zijn autonoom, liet de gemeente begin dit jaar in een brief aan de gemeenteraad weten”. “Volgend schooljaar komt Amsterdam als geheel honderden havo-plaatsen tekort, aldus de Stichting Vrije Schoolkeuze Amsterdam. Leerlingen die worden uitgeloot, kunnen mogelijk helemaal niet naar de havo”.
Graag kritische aandacht voor het rapport van de Commissie Veerman.
Bijna een jaar geleden bracht de Commissie-Veerman haar rapport uit over de houdbaarheid van ons stelsel van (hoger) onderwijs. Het rapport heeft weinig kritiek gehad, voorzover ik mijn literatuur goed heb bijgehouden. Instemming des te meer: het is zo ongeveer tot hoeksteen van het kabinetsbeleid voor hoger onderwijs verklaard. Dat levert ruïneuze spanning op tussen de noodzaak van extra investeringen zoals de commissie die signaleert, en de bezuinigingsdoelstellingen van het huidige kabinet: criminalisering van de langstudeerder, kortingen op het HO, degraderen van promovendi van verdieners tot handophouders.
Het is natuurlijk fantastisch dat de machtigste speler op het onderwijsveld, een speler die 40 jaar geleden nog niet bestond maar nu het hoogste woord voert en elke regeringscoalitie om zijn vinger weet te winden, nl. de verzameling van raden waarin de schoolbesturen eendrachtig kunnen samenzweren om de macht te houden en de politici voor hun karretje te spannen, zich mogelijk eindelijk in een conflict met een ander nieuwkomer, de Onderwijscoöperatie, over goed onderwijs zal moeten begeven. Maar daarbij wordt nog steeds een belangengroep buiten het speelveld gehouden, namelijk de ouders. Eigenlijk zouden er maar 3 spelers mogen zijn:
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes