Berichten door Leo

Op de achtergrond wordt de leerkracht in mootjes gehakt. Rondom 10. De leerling serieus nemen. Samen naar de film gaan. Als de sfeer in de klas maar goed is. Vertrouwen geven. ’n Ouder ziet weinig goede leraren. ’n Collega maakt zich zorgen over de kwaliteit van de collega’s. Drie klassen tegelijk met een vak. Miranda kiest voor onderwijs. En kakelt verder, ze staat al 2 weken voor de klas. Ik zet de tv graag nu uit.

van cijfers, achtergronden en verhoudingen, lees ik dat Engeland de komende 3 jaar bijna 6 miljard uitgeeft voor onderwijs aan de jongste kinderen, kleuters en peuters. Zodat ze met meer bagage het basisonderwijs kunnen beginnen. Ik denk dat daar redenen voor zijn.
Net zoals in Nederland. Maar vraag me af, wat we in Nederland doen.

Een artikel in het Onderwijsblad van de Aob. Over ruzie tussen managers over geld. Niet over kinderen.
Mag ik even de essentie van dit artikel vertalen, zonder allerlei afkortingen.
VO docenten ervaren rugzakleerlingen als verzwaring. Begeleiders pruilen dat niet alle docenten goed meewerken. Docenten zeggen, dat ze niet in de zorg werken. De NVS-NVL (?), wijst de structuur van het VO aan als schuldige. De manier waarop rugzakgelden verdeeld worden, is kansloos. Ze vinden dat ’n gotspe.

Vandaag schrijven 3 bestuursleden van BON in het Eindhovens Dagblad, dat succesvolle bijscholing en hoger salaris, mits goed uitgewerkt, ’n goede bijdrage kunnen leveren aan het verbeteren/herstellen van het onderwijsdrama van de laatste decennia. Maar ook, dat onderwijservaring, groepsgrootte en sociale samenstelling van de groep, op afstand minder relevant zijn (Brits onderzoek. Smithers & Robinson, 2005). Als aanvulling op dit artikel, wil ik er graag op wijzen, dat m.i. e.e.a.

Je hoort ze zelden of nooit. Ze hebben geen woordvoerders, vakbond of belangenbehartigers. Ze ploeteren door ’t onderwijs van hun kinderen, op hoop van zegen. Die enkele, die in ’n MR of GMR zit, worstelt zich door stapels papier en wordt afgelost, nieuw schooljaar, nieuwe leden.
’n Groep ouders heeft nu van zich laten horen. ’n Enquete via ’n tijdschrift en hun geluid is duidelijk. Geen politiek ballonnetje, geen werkgroep met ’t voorstel tot inschakelen van ’n adviesbureau en geen nieuwe laag van managers.

zijn er steeds meer basisscholen, waar doorgeslagen mondigheid, groeiend aantal SO/rugzak en 2 talige kinderen, juffen en meesters hun werk steeds onmogelijker maken. Nu nog in de grotere steden, straks ongetwijfeld ook langs de IJssel en in ’t landelijke Betuwe gebied. En iedereen loopt weids om het probleem heen. (sorry, toch rijm). BON orakelt over het verhogen van het PABO niveau, maar gaat verder alleen over salarisschalen, HOS, FUWA en HNL. Anderhalve juf en meester, proberen te vertellen, dat ’t probleem bij de basis, van basisschool aangepakt moet worden.

hebben ooit met bon gebeld
vragen en problemen
hun woorden waren goed gespeld
ze werken graag, niet om ’t geld
lopen harder dan hun benen
maar gaan kapot en roeien op ’n zinkend vlot

bon heeft ze terug verteld
geen nood, rust zacht, leer rekenen
komt alles goed
dat is wat bon, voor juf en meester kan betekenen

met iedereen gebeld
’t loopt al naar de ochtend
ik heb geen wisselgeld
en de verbinding is verbroken

je doet wat en vertelt
de middag word je wakker
met beide ogen open
en ’s avonds tot de stilte van cocon verveld

alles is nu wel
de nacht

De problemen gaan we oplossen door concurrerende arbeidsvoorwaarden en meer differentiatie in functies en beloningen. Leraren mogen zich zelf ’n scholingstas omhangen.
En 25% van de basisschool verlaters, kan niet goed lezen en schrijven.

Komen er dan leraren die beter verdienen en dan beter lesgeven. Wordt het niveau van de kinderen en scholieren ook hoger. Verdwijnt die 25%?

Kom op, forumleden. leg eens uit aan ’n simpele onderwijzer. Wat zegt Plasterk hier tegen de AOb?

werd generaal Ho benoemd tot verdediger van ’t laatste stukje van de grote muur, ten noorden van Hounan. De aanvallende Mantsjioes echter, onder aanvoering van ’n achterneef van de keizerinmoeder, hadden in Nho Ho, adjudant van Ho, ’n medestander. Deze Nho Ho, slaagde erin, om ’t elite regiment van Ho uit te rusten met botte speren. In de beroemde strijd, “onder de kersenbloesem”, moest Ho daarom terugtrekken. Hij overleed, toen hij 92 was. Zijn fijn gepenseelde karakters, zijn nog te zien in het museum van Hounan. Nho Ho verging het minder goed. Hij werd benoemd tot opperkamerheer van de achterneef van de keizerinmoeder. Het voorproeven werd hem fataal.