Berichten door corgi

Bij het artikel over Straaijer versus Fontys en op andere plaatsen valt de term beroepsstatuut en op andere plaatsen wordt gesproken over certificering van docenten. Veelal verdwalen de schrijvers in negatieve gedachten over de haalbaarheid en wenselijkheid van deze certificeringgedachte. Ik wil hier het volgende over zeggen.
Waar een wil is is ook een weg. De wil is er maar de weg kennen we nog niet. Laten we dit Forum gebruiken om die weg met elkaar te ontdekken.
Mijn stelling:
Het beroepsstatuut is een instrument voor studenten en verzorgers van deze studenten om hun keuze tussen instellingen beter te kunnen maken. Later kan eventueel, bij erkenning van het statuut, ook de subsidieverstrekker er rekening mee gaan houden.

S Goedemorgen mevrouw

M Goedemorgen jan
Ik hoop dat je ons zonder problemen hebt kunnen vinden?

S Nou dat viel eigenlijk tegen omdat mij uit de advertentie niet bleek wat
U zocht.

M Ik zie dat je een academische opleiding medicijnen hebt gedaan en daarna
door bent gegaan voor internist maar dat heb je niet afgemaakt.
Je bent als vertegenwoordiger in medicijnen gaan werken, kun jij dat uitleggen?

S Om te weten hoe ik dat het beste kan uitleggen wil ik U vragen of
U bekend bent met de opleiding tot internist?

M Ik ben nu 26 jaar en heb vorig jaar HBO-V na zes jaar studie afgerond.

De kwaliteit daalt zegt het SCP.
Als het SCP het zegt dan krijgt het gewicht. Het is echter alleen een bevestiging van wat iedereen binnen het onderwijs al wist.
De vraag is echter of iedereen dit hetzelfde leest of uitlegt.
Wij zullen reageren door te stellen dat we dat al wisten en dat ingrijpen dus noodzakelijk is om de kwaliteit te handhaven. Wij willen maatregelen om de kwaliteit te handhaven binnen de school en door de school.
Het management zal eveneens zeggen dat ze dat al wisten en dat ze daarom o.a. met HNL zijn begonnen. Zij achten dat wat wij willen volstrekt onhaalbaar en achterhaald is. Daar zijn geen mensen(vergrijzing) en geen geld voor(Politiek).

Dit is o.a. een reactie op “Willoos” van Simon
Voor we met zijn allen aan de Prozac schieten zou ik willen wijzen op het Fortuyneffect. De bestuurders van voor Fortuyn sloegen elke tegenstand neer met onderzoeksrapporten, procedures en bureaucratie. Denk eens terug aan al die rapporten die het onveilige gevoel, dat leefde bij veel mensen, keurig statistisch ontkende. De mens in de straat werd op deze manier monddood gemaakt. De mens in de straat beschikt niet over dat soort rapporten, of de tijd en vaak ook de capaciteit, om zelf rapporten te(laten) maken. Anders gezegd, er was een compromis over spelregels tot stand gekomen waarbij de winnaar van tevoren vast stond. Een voorbeeld van zo’n spelregel is dat je niet mag klagen als je geen oplossing weet. Dus wat zeur je nu, zeg dan hoe het moet. Dus de vakmens annex bestuurder vraagt aan de leek hoe het moet en als die leek het niet weet moet deze zwijgen. Daarmee is echter het gevoel van de klager niet weg en het probleem niet opgelost. Fortuyn had wel de capaciteit en de wil om de klacht van de leek naar een hoger niveau te brengen en het spel mee te spelen met de zittende bestuurders. Het effect hiervan is bij een ieder bekend.

Hieronder staat een droombeeld van hoe een school gemanaged zou moeten worden.
*
Managers zijn hoofdzakelijk meewerkende teamleiders. Dit bij het OP en dit per studierichting. Daarnaast kan een OOP manager opereren. Samen zitten zij in een MT. Hieronder functioneren vakgroep- of sectievoorzitters.
De voorzitter van het MT treedt op naar buiten.
*
Een manager krijgt alleen nog een tijdelijke aanstelling.
*
Bij de benoeming en vooral de herbenoeming mag het personeel minimaal meestemmen
*
Managers kunnen maximaal 2 termijnen van 3 jaar blijven zitten. Daarna worden ze elders manager of gewoon weer docent.(OP)

Volgens de heer Elbers is de omzet van Inholland circa 270 miljoen(BNR nieuwsradio 8 september jongstleden). 20% Komt uit commerciële dienstverlening en 20 % uit collegegeld de rest komt uit Rijksbijdrage.
Ik heb hier heel veel problemen mee of op zijn minst, vragen bij. Hieronder staan er een aantal van.
Ik kan nergens vinden dat de investeringen in middelen, mensen en gebouwen etc. ergens met 25%{van 80 naar 100} zijn uitgebreid. Als dat niet is gebeurd waar komt nu dan die ruimte vandaan om de markt te betreden? Zijn die gewoon wegbezuinigd bij het onderwijs en is HNL hier een uitkomst biedende oplossing gebleken of ligt de causaliteit precies omgekeerd en is het juist een gevolg van HNL dat je middels deze activiteiten mensen binnenboord wil houden? De laatste lijkt mij met de vergrijzing op komst niet zo waarschijnlijk.

Van intimidatie tussen een leidinggevende en een docent a.g.v. een verschil in inzicht over hoe de kwaliteit van het onderwijs het beste gediend is kun je veel zeggen en denken. Feitelijk probeert de leidinggevende de docent in het gareel te krijgen. Door gebrek aan tijd of vooral argumenten grijpt deze leidinggevende dan naar oneigenlijke middelen zoals intimidatie i.p.v. de overtuiging. Dit is volgens ons onacceptabel.
Mijn stelling als leidinggevende zou zijn dat ik van de docent verwacht dat hij zijn opdrachten loyaal uitvoert ongeacht wat hij ervan vindt.
Als je dus niet deconstructief bent en misschien zelfs wel constructief zou daar het probleem moeten stoppen. Het probleem wordt echter vaak steeds nieuw leven ingeblazen als blijkt dat HNL niet aan de verwachtingen voldoet. De docent zal klaar zitten om te zeggen “zie je nu wel weg met HNL” en de leidinggevende verwacht juist een creatieve oplossing voor dit probleem waardoor HNL wel voldoet, het is immers de ware weg.

In een kleine gemeente Lij aan de ene zijde van het water leefde de behoefte om veel vaker en sneller naar de andere gemeente Loef te kunnen. In Loef was dat niet anders. Nu moesten mensen een uur om fietsen en met een brug zou je in 10 minuten van Loef naar Lij kunnen. Er werd een commissie gevormd welke tot de conclusie kwam dat de brug in het algemeen belang van een ieder was. Het was een publieke zaak. Na stemming in beide gemeentes werd een tolbrug gerealiseerd. De gemeentes namen afzonderlijk brugwachters in dienst en de brug werd operationeel. Al snel ontstonden in de uitvoering problemen zo van wie doet wat wanneer en wie is waarvoor aansprakelijk. Tevens ontstond er discussie over de tol, moest die kostendekkend zijn of mocht je er ook aan verdienen. Men kwam tot de conclusie dat deze zaken vroegen om een manager.

Zomaar een verhaal over intimidatie verteld door een ouder uit het zuiden van het land.
Er was eens een docent wiens leven ruw verstoord werd door een zeer serieuze beschuldiging. Zoals dat hoort is die beschuldiging goed en grondig onderzocht. De docent werd gerehabiliteerd. Eind goed al goed, zou je denken. Deze docent had echter de toorn van zijn baas op zijn hals gehaald simpelweg door deze tegen te spreken.
Pesten was het antwoord o.a. door te stellen, mijn beste docent, waar rook is, is ook vuur, ook al ziet zo’n tweederangs onderzoeker dat niet. In mijn ogen blijf je schuldig en ik zal je hier weg krijgen zoals ik er al zo vele heb weggekregen. Mij kan het niets schelen wat het jou en de belasting betaler kost, eruit met jou.

Het gebrek aan tolerantie noodzaakt ons, de kwaliteitsbewakers van het onderwijs, tot bijscholing. We moeten leren op een correcte manier te antwoorden. Een correct antwoord is een antwoord waarmee je jezelf niet in de problemen brengt. Daar ben jij en het onderwijs niet mee geholpen. Veel te vaak laten wij ons verleiden tot een spontaan en eerlijk antwoord gebaseerd op passie voor het vak. Het management ervaart dit echter te vaak als niet constructieve kritiek op beleid en of persoon. {kun je nagaan hoeveel argumenten ze hebben}
Uit de vele meldingen van intimidatie blijkt dat ze het er ook niet bij laten zitten.