Maand: april 2007

Onderstaand artikel stond in Het Financieele Dagblad van 11 maart 2007.

Een VMBO school laat zijn leerlingen 10 weken per jaar stage lopen en voert verder ‘contextrijk onderwijs’ in. De begeleiding van de stages wordt gedaan door HBO-studenten voor wie dat weer de stage is. Over enkele jaren zijn er in Nederland als het zo doorgaat alleen nog maar stagaires en managers.
===========================================================
Bedrijfsleven opent deur voor vmbo’ers

Ten minste tien Haagse bedrijven zullen in mei een convenant tekenen met een Haagse scholengemeenschap om in totaal vijf keer per jaar ruim 200 leerlingen op te nemen als stagiairs. Zo veel vmbo-leerlingen zo vaak op stage bij bedrijven in de omgeving is niet eerder vertoond.

Ik ben van nature geen activist. Ik houd er niet van in protestdemonstraties mee te lopen of met vlaggen te zwaaien. Maar op de school waar ik werk, verzet ik me desondanks al vele jaren tegen de domheid die daar regeert. Dat maakt je wel eens eenzaam. Je krijgt de reputatie een rebel, of zelfs een querulant te zijn. Wat moet je bovendien met iemand die altijd hetzelfde zegt? Collega’s vinden je soms een dwarsligger, want je verstoort de rust en de harmonie. Anderen zijn het wel met je eens, maar vinden je verzet zinloos. Als ik protest aanteken tegen de voortdurende en sluipende niveauverlaging die keer op keer het gevolg is van de doorgevoerde veranderingen in het onderwijs, is de reactie altijd dezelfde: leerlingen van nu zijn niet langer dezelfde als die van vroeger. Maar wat te voorzien viel, is nu bezig te gebeuren. De wind waait uit een andere hoek, en BON is daar een bewijs van, en niet het enige.

Ingediend in maart 2006, komt op 24 april, om 10.05 uur, op de Pernassusweg te Amsterdam, mijn zaak voor tegen de 4 salariskortingen. (vraag: mag publiek?)
Nog even kort: Gesprek bij de werkgever(2005). Zij maken notulen. Die kloppen m.i. niet. Eigen notulist (collega natuurlijk!)gevraagd en toegestaan. Na een half jaar mocht dat niet meer: Deze regel zou toegevoegd zijn aan IPB. Opgevraagd, niet gekregen. Vervolg: cassetterecorder meegenomen en aangezet. Daarin heeft men een “afwijzend beleid”. Dit opgevraagd, niet gekregen. Gesprek op woensdagmiddag. Dat moest op dat tijdstip, omdat: “volgens de Normjaartaak-regels(uitgegeven door AOB……die doen hier niets mee!) een fulltime leerkracht geacht wordt op woensdagmiddag aanwezig te zijn”. Mijn reactie op dit alles: u liegt. Hun reactie: werkweigering (het geen gesprek willen zonder opname-apparatuur). Strafkorting op salaris: eerst 2 keer 5, daarna 2 keer 10 %.

Was ik in een eerdere brief volgens het UWV “mogelijk verwijtbaar werkloos”, nu kreeg ik een brief waarin ik ineens recht heb op een uitkering. Hoera, maar ik begrijp alleen niet waarom men nu omkeert als een blad aan een boom. Ik vraag het ze verder ook maar niet. Anders komt misschien mijn uitkering in gevaar.

Holland über alles.

Hoe men in Duitsland naar het Nederlandse onderwijs kijkt kan alleen verklaard worden vanuit de staat van opperste verwarring waarin dat land verkeert sinds de tegenvallende PISA-scores van 2001. De consternatie was en is niet te beschrijven. De schermutselingen tussen links (schandalig, we verwachtten niets anders), rechts (het is niet waar), politiek correct (mits en maar, enerzijds, anderzijds), experts, bestuurders, schoolleiders enzovoorts bereikten 8 op de schaal van Richter en de kranten en nieuwsrubrieken maakten overuren.
PISA selecteerde meer dan 700 pagina’s nieuwsartikelen over die uitkomsten en bracht deze uit. Lezing hiervan is een onthutsende ervaring en dan sla ik de Duitse pers nog een stuk hoger aan dan de Nederlandse.
Wat we hiervan kunnen leren is dat BON het niet moet hebben van de media zelf, we zullen ze moeten manipuleren anders wordt daarlangs niets bereikt.
Er bestaan vergelijkbare rapporten van de UK, VS, Nederland en nog een paar landen. Dat is wel even zoeken. Het beste is te googlen op “PISA in the news in germany” etc. Ik heb een paar van die rapporten die ik de echte liefhebber graag mail als het niet lukt.
Destijds mengde ik me in die Duitse discussie door, overigens tevergeefs, een brief naar Die Zeit en de Frankfurter Allgemeine Zeitung te zenden. Een bevriende leraar Duits vertaalde het epistel zo goed dat het aan kwaliteit won.

Eine neue Unterrichtskultur? Eine holländische Parabel aus jüngster Zeit.

9 April 2007
HOOFDVAK WISKUNDE
Wie zijn ‘Bac Scientifique’ doet krijgt op het Lycée van onze dochter 5,5 uur wiskunde + 2 extra uren voor haar ‘spécialité’, 5 uur natuur en scheikunde (waarvan 2 uur praktijk) en 3,5 uur biologie (waarvan 1,5 uur praktijk). Landelijk gezien representeren zij 16% van hun leeftijdsgroep. In 1994 was dat nog bijna 20%. Door de democratisering neemt hun aantal weliswaar toe, maar de kwalitatieve top zit numeriek in de verdrukking. De pedagogische vernieuwingen gaan ook hier de kant op van minder inspanning. Bij een constant aantal lesuren verschuift het accent van abstract redeneren (= wiskunde) naar natuur- en scheikunde en vooral naar de biologie die hier ‘Sciences de la Vie et de la Terre’ heet. Zo heeft de wiskunde in 20 jaar tijds 17% aan lesuren verloren. Van de oorspronkelijke 400 uur zijn er nog maar 334 over. Tot groot verdriet van de autoriteiten is ook de universitaire instroom van bètawetenschappen in de laatste 10 jaar fors gedaald van 150.000/jaar tot minder dan 120.000.

Eerste Paasdag 2007
TRADITIE
Na de dorpsmis is er een Paaslunch bij een familielid in de buurt met lamsbout als een soort praktische invulling van het Lam Gods ‘qui enlève le péché du Monde…’, met z’n 19-en om de ovale tafel, de jongeren aan beide uiteinden. ‘On ne vieillit pas à table’ zegt men hier. Er is een neef (17) die ook eindexamen doet. Zijn vader en grootvader zijn ‘polytechniciens’. Hij heeft zich inschreven voor de ‘mathematiques supérieures’, het eerste deel van de 2-jarige voorbereiding voor de technische richting, waar de Ecole Polytechnique de kroon spant. Niet dat die jongen onder druk staat, het heeft meer te maken met een subtiele positionering en een soort eergevoel dat al heel jong wordt bijgebracht. Als het er niet in zit, heeft het opdringen van ambitie weinig zin. Twee jaar geleden is hij van lycée veranderd voor een beter intellectueel klimaat. De uiteindelijke rangschikking na de afvalexamens vindt plaats op basis van uiterst kleine marginale verschillen. De juiste schoolkeus is daarom zo belangrijk. En binnen de school zijn bepaalde keuzen niet onschuldig. Wie bijvoorbeeld Duits als hoofdtaal kiest (met de reputatie moeilijk te zijn) komt in een klas terecht met net iets beter gemotiveerde leerlingen en navenante stimulerende intelligentie. Zoals eerder gezegd zijn leraarsgezinnen goed in het opsporen en uitbuiting van zulke ‘market imperfections’.

7 april 2007
UNIVERSITEIT
Het hoger onderwijs houdt 1,5 miljoen jonge mensen bezig. De 82 universiteiten nemen daarvan een groot deel voor hun rekening, maar die hebben een slechte reputatie. The Economist)* van 26 October 2006 (In higher education, a free-for-all does not work) schrijft, veel beter dan ik het zelf zou kunnen: ‘Lecture halls are overcrowded. In one vast 800-seat amphitheatre, steeply banked rows of impassive students listen to a lecturer mumbling on a distant platform. Each year, 46% of all new students enrolled drop out. Daniel Filâtre, Toulouse II-Le Mirail’s president, does not consider this to be his problem: “This is a left-wing university which has a social project,” he explains. “It is not an institution designed for professional training’. Yet it is clearly a worry for the students. Fears about job insecurity prompted the countrywide university revolt earlier this year against Mr de Villepin’s flexible contract for the under-26s. Two months of sit-ins, blockades and often violent skirmishes with riot police forced the prime minister to shelve his plan. But the malaise on French campuses such as Toulouse II-Le Mirail remains. A generation ago most university graduates could have gone on to secure jobs in the public sector, often teaching the subjects they studied. Even today one startling poll suggested that three-quarters of French students would like to become civil servants’.

commentaar n.a.v. fritzi | 09.-4.2007 | 08:48 | titel ‘onderdompeling’
(in) ‘oud-Grieks nieuw leren’ ingediend door seger weehuizen | 08/04/2007 | 19:14 |

ik kan me voorstellen dat het ‘onderdompelen’ het kern^probleem is bij talen in de middelbare scholen ;
‘eerst de kapstok en dan de praktijjk’, is een andere manier van hetzelfde probleem verwoorden ;

de keuze is dan : kapstok of onderdompelen ;
maar is daarmee de fundamentele aard van het probleem bloot gelegd ? ik dacht van niet ;

stelling :
hoewel omstreden, is het buiten kijf dat kinderen in hun groei van kleuter tot adolescent door perioden van meer en mindere gevoeligheid heen gaan, en dat dgl. gevoeligheden van invloed zijn op hun ‘uptake’ van buiten hen staande verschijnselen, zowel wezenlijk materialistische (de ‘natuurkunde’ van de omgevingswereld) als sociale (‘omgang’ tussen mensen, daarin begrepen taal) ;

Elders op het forum in een discussie betreffende het IVA Driebergen wordt gesteld dat een kleine school binnen een grote onderwijskoepel theoretisch wel kan, maar dat in de praktijk toch altijd weer blijkt dat het niet werkt; het “schaalvoordeel” dat een grote organisatie met zich mee zou horen te brengen wordt kennelijk niet verzilverd, maar leidt tot een geweldige inflatie in de overhead ten koste van het onderwijs.

Ik zou van het begrip “Primair Proces” de definitie dan ook alsvolgt aangepast willen zien:
“Het Primair Proces is datgene waar in een organisatie het meeste geld aan op gaat.”

Voorstellen tot verfijning zijn hartelijk welkom.

Het begrip “Inflatie” heb ik ooit horen definiëren als:
“Inflatie is het opblazen van getallen, zodat je er grotere delen van kunt stelen zonder dat dit opvalt.”

In die laatste vier woorden zit denk ik het probleem voor de koepels………..