7 april 2007
UNIVERSITEIT
Het hoger onderwijs houdt 1,5 miljoen jonge mensen bezig. De 82 universiteiten nemen daarvan een groot deel voor hun rekening, maar die hebben een slechte reputatie. The Economist)* van 26 October 2006 (In higher education, a free-for-all does not work) schrijft, veel beter dan ik het zelf zou kunnen: ‘Lecture halls are overcrowded. In one vast 800-seat amphitheatre, steeply banked rows of impassive students listen to a lecturer mumbling on a distant platform. Each year, 46% of all new students enrolled drop out. Daniel Filâtre, Toulouse II-Le Mirail’s president, does not consider this to be his problem: “This is a left-wing university which has a social project,” he explains. “It is not an institution designed for professional training’. Yet it is clearly a worry for the students. Fears about job insecurity prompted the countrywide university revolt earlier this year against Mr de Villepin’s flexible contract for the under-26s. Two months of sit-ins, blockades and often violent skirmishes with riot police forced the prime minister to shelve his plan. But the malaise on French campuses such as Toulouse II-Le Mirail remains. A generation ago most university graduates could have gone on to secure jobs in the public sector, often teaching the subjects they studied. Even today one startling poll suggested that three-quarters of French students would like to become civil servants’.
Even terzijde: De veel gelezen The Economist, is een venster waardoor intellectueel angehaucht Nederland, en naar het schijnt, het Parlement en de pers, de Grote Wereld inkijkt. Men voelt zich betrokken bij de zeer goed opgediste, maar voorgekauwde mening/ideologie. Feels so good to hear Your Master’s Voice. Wie zou zich niet gaarne laten beïnvloeden door hun ‘moral high ground’? Mee te doen met hun ‘severe contest between intelligence, which presses forward, and an unworthy, timid ignorance obstructing our progress’ en zich te verbeelden meer te betekenen dan een blinde darm te zijn van de Angelsaksische wereld? U, die dit leest, kunt wel raden wat hun zeer verheven mening is over de immigratie, over Europa en Turkije, over de globalisering, over de ABN-Amro… De Franse nationalistische versie heet hier ‘Gauche caviar’. Het lange artikel is ‘unobtrusively unobjective’, zoals zo vaak. Goed gedocumenteerd en geschreven, maar zondigend door omissies en met zo’n leuke anti-Franse zweem. But they have a point.
Vooroordelen zijn er te over. Moeten wij onze kinderen in zo’n leeuwenkuil werpen? Er is daar te weinig discipline voor de jongens en van de meisjes kan men alleen maar vrezen met wie zij thuis komen cq weg blijven. Het zijn vaak Marxistische burchten met levenslange benoemingen, ongegeneerd corporatistisch, waar men ‘nee’ zegt tegen iedere vernieuwing (geen selectie aan de poort, geen collegegeldverhoging, geen afstemming op de carrièremogelijkheden, geen universitaire autonomie). Een fabriek van uitval (40%) en werkelozen, want jaarlijks verlaten 80.000 jonge mensen het systeem zonder enige kwalificatie en vele van hun diploma’s zijn niets waard op de arbeidsmarkt. ‘Potemkin dorpen’ zoals de Heer Th. von der Dunk uit eigen ervaring in Utrecht dat zo plastisch omschreef (NRC 21.12.06). Men raad af zich in te schrijven op een universiteit die ‘gratuite, laïque et républicaine’ is, behalve als er geen alternatieven zijn (medicijnen, rechten, talen, geschiedenis enz.). Cynici zeggen dat de universiteit belangrijk is om de jeugdwerkeloosheid in toom te houden en voor illegalen is het soms een laatste schuilplaats.
De werkelijkheid is genuanceerd. De Universiteit moet de creatieve vernieuwing met het behoud van het oude verbinden, ‘geen enkele nieuw aangekomene mag van ons verleden worden uitgesloten’ (Finkelkraut). Als men eenmaal de mêlée heeft overleefd dan voldoen de meeste universiteiten daar goed aan. Er zijn informele benchmarks in omloop. De universitaire vernieuwing komt hier en daar langzaam op gang. We hebben al gezien dat de medische opleiding technisch bijzonder goed is. Er zijn talloze passerelles die het mogelijk maken van de universiteit over te stappen naar een ‘grande école’ voor een mastercyclus, dat gebeurd dan ook op grote schaal, ook omgekeerd.
De universiteiten hebben het grote voordeel van vrije toegang per regio. Bovendien zijn ze vrijwel gratis.
)* zonder toegangscode hier te vinden alterlib31.over-blog.com/