Maand: maart 2007

Sinds kort heeft Nederland een nieuwe hogepriester voor het wiskundeonderwijs (deze positie is ook wel bekend onder de aanduiding hoogleraar-directeur van het Freudenthal Instituut). Jan van Maanen is de opvolger van Jan de Lange. Het nieuwe evangelie (ook wel oratie genoemd) werd door Van Maanen op 21 maart 2007 uitgesproken. De tekst is hier te vinden.

Onderstaand mijn bespreking van het evangelie.

De PABO
Van Maanen merkt op dat 30 tot 40% van de totale instroom van de PABO afkomstig is van het MBO en dat deze leerlingen op de basisschool al geen sterke rekenaars waren. Verder merkt hij op dat het merendeel van de PABO-studenten met een HAVO vooropleiding het profiel ‘cultuur en maatschappij’ heeft gedaan en dat het wiskundevak van dat profiel alleen een schoolexamen kent.

Er is veel discussie over wat er mis is met het onderwijs in het land. Docenten, politici, onderwijskundigen, het bedrijfsleven en anderen hebben de laatste jaren hun mening bekendgemaakt over het een en het ander. Men is het algemeen eens dat er iets moet veranderen.
Voorstanders van het nieuwe leren willen de vernieuwingen van de laatste jaren verder uitbreiden en verdiepen. Het kind moet centraal staan, kennis moet niet overgedragen maar opgebouwd worden door de leerling. Leerkrachten moeten begeleiders van het proces zijn. Het proces moet bewaakt en gevolgd worden. Kennis is van secundair belang.

Ik vond op youtube een aardig filmpje (15 minuten) waarin het Amerikaanse rekenonderwijs aan de schandpaal wordt genageld. De kritiek richt zich op de rekenmethodes. Zelfs als je Engels beroerd is, wordt hier prima in beeld gebracht wat er (ook voor mij, als bijna 40-er) veranderd is in het rekenonderwijs en hoe de afhankelijkheid van rekenmachines is toegenomen.

“M.J. McDermott explains the current state of math education in 4th and 5th grades.”
www.youtube.com/watch?v=Tr1qee-bTZI

” De onderwijskwaliteit in het HBO zou snel verstrekt kunnen worden door minimum eisen te stellen, vanuit OC&W, ten aanzien van de vooropleiding van docenten. Bijvoorbeeld alle theoretische vakken moeten worden gegeven door iemand die ten minste een academische opleiding heeft. Er onstaat ook kwaliteitsversterking door het minimum aantal te geven lesuren vast te leggen en te controleren of ze daadwerkelijk gegeven worden. Hier zou de onderwijsmeter een rol kunnen spelen. Daarnaast zou er vanuit OC&W minimum eisen aan de vakinhoudelijke vooropleiding van managers gesteld moeten worden. De rest van de verbeteringen moet komen van het vervangen van het perverse financieringssysteem door een ordentelijk systeem en het inzetten van de route naar schaalverkleining”.”

Zoals elders in dit forum beloofd: zeer leesbaar artikel over de bureaucratisering van het onderwijs

In De Groene Amsterdammer van deze week haalt Bas jacobs een aantal cijfers aan uit een rapport van de onderwijsraad (Bureaucratisering en schaalvergroting) dat verscheen in 2004. Deze gegevens liegen er niet om. Daar is geen parlementair onderzoek voor nodig. “De conclusies zijn nog steeds alarmerend” schrijft Jacobs. En vervolgens: “Als minister Plasterk zich onsterfelijk wil maken, dan verwijdert hij het kwaadaardige gezwel van de bureaucratie. Dan vermindert hij de bureaucratie meer dan in alle kabinetsplannen samen”. Dat vraagt nogal wat, te meer omdat in het regeeraccoord hierover maar weinig is afgesproken. Nou ja: “Het kleinschalig organiseren van scholen, eventueel binnen bestaande grootschalige verbanden, zal worden bevorderd. Tegen die achtergrond zal de fusieprikkel voor het voortgezet onderwijs worden afgeschaft”, staat er. Plasterk wil schaalvergroting en dominantie van managers terugdringen zei hij in Buitenhof. Maar gaat hij dat ook echt doen of loopt hij, zoals door sommigen op deze site gezegd is aan de leiband van PvdA en AOB ? En dan met name de vertegenwoordigers van de gevestigde belangen in die organisaties en daarbuiten. En is het, wat het onderwijs aangaat, wachten op het eerste kabinet Marijnissen.

16 maart 2007
HET VAK FILOSOFIE
Filosofie op de middelbare school en l’Histoire de la Pensée, is iets waar de Fransen aan verknocht zijn. Het is een structurerend vak, het noopt tot….filosoferen over waar we mee bezig zijn, kortom na te denken. Tekstuitleg en methode horen er ook bij en je (goed) schriftelijk weten uit te drukken. Het is een essentieel bestanddeel van de algemene kennis die in de ‘classes préparatoires’ verder wordt ontwikkeld en uitgediept. De bètaleerlingen krijgen het 3 uur alleen in de hoogste klas (‘terminale’) et de letterkundigen 8 uur.

In deze periode doen de leerlingen een proefeindexamen, ook in de filosofie. Om goed uit de verf te komen heeft Mary een weekendcursus in de Hoofdstad gevolgd om alles nog eens goed op een rijtje te zetten. Het begon met een chronologie van Thales tot Hannah Arendt via Plato, Aristoteles, Rousseau, Hegel, Heidegger enz.. Aanknopingspunten, definities, basiskennis, noties en citaten kwamen er aan te pas. Onderscheiden en precies formuleren daar gaat het om. En dat is alleen mogelijk met een goede methode.

14 maart 2007
EEN CONCREET VOORBEELD
Onze dochter, sweet seventeen, bereid haar eindexamen voor. Daarvoor zit op een kostschool van maandagmorgen tot vrijdagmiddag in een provincie stad op 220km afstand van de Hoofdstad (www.smb41.fr/). Het is een meisjesschool voor intern- (190 leerlingen) en extern onderwijs. Haar 2 oudere broers zaten op de jongenskostschool vlak in de buurt. Als het een beetje wil, dan doe je daar in de Franse context de vrienden voor het leven op.

Het weekrooster van haar laatste jaar ziet er zo uit:

– Wiskunde 5,5 uur
– Natuur- en scheikunde 5 uur (inclusief 2 praktijkuren)

13 maart 2007
ACHTERGROND
Il y a de la fébrilité dans l’air… Niet alleen is het nationale eindexamen in zicht gekomen, maar de leerlingen moeten ook een studiekeuze maken wat hier een strategie impliceert van wikken en wegen tussen de a) 2-jarige voorbereidingscursus voor een grande école, b) de universiteit of 3) een kortere, op praktijk gerichte, studie, waarbij men moet oppassen niet tussen de wal en het schip terecht te komen. En dan zijn er ook nog tussenvormen en passerelles…Eindexamen en studiekeus vormen een twee-eenheid, onderworpen aan één leidend adagium: ‘het binnen komen is veel moeilijker dan het binnen zijn’. Afgezien van de Universiteit zijn er vrijwel altijd toelatingsexamens. Men heeft hier de mond vol met gelijke kansen, selectie waar de sociale afkomst, kleur en religie niet mee mogen wegen (égalité), gelijke behandeling van jongens en meisjes (fraternité), vrije keuze en toegang (liberté), maar als het om je eigen kind gaat dan wegen de principes niet zwaar en probeer je je kind zo goed mogelijk te ‘plaatsen’ op z’n XIXe eeuws, al gaat dat met behulp van een handigheid die niet zou mogen, maar wel kan. Vooral de leraren zijn daar goed in voor hun eigen kroost.

Waarde mede BONners,

Er komt een aankondiging in Het Onderwijsblad van de AOB van de oproep van de Protestgroep Ondergewaardeerde Eerstegraders (POE) tot verbetering van de positie van eerstegraders in termen van salaris en bejegening.

Ik heb de redactie gevraagd een verwijzing naar de BON-site te plaatsen onder de uitdrukkelijke toevoeging dat het geen BON-initiatief betreft maar een los van BON staand initiatief van eerstegraders die zich ondergewaardeerd weten.

Ik spreek de hoop uit dat deze aankondiging een begin moge zijn van een betere positie van eerstegraders, en tevens het begin van het eind van het POE-initiatief.