Maand: januari 2007

In het kader van de jaren ’90. Carpolen! Peijs zou tevreden zijn.
Wie gaat zaterdag naar de ALV in Eindhoven en komt langs Zwolle of Apeldoorn?
Ikzelf woon in Heerde. Met wie kan ik eventueel meerijden. Kosten worden natuurlijk gedeeld.
Stuur mij dan even een bericht.

Lees het artikel van Trouw, 16-1’07.

Het onderstaande artikel stond in De Volkskrant van 15 januari 2007. Het artikel van Blokker waar naar verwezen wordt is hier te lezen.
__________________________________________________________
Bekijk technasia eerst, en oordeel dan

Is het technasium alleen maar bedoeld om leerlingen te lokken op de drukke markt van concurrerende scholen, en stelt het inhoudelijk weinig voor? Judith Lechner roemt de eerste en hoopgevende resultaten van dit nieuwe, technologische type onderwijs.

Jan Blokker jr. sabelt diverse onderwijsvernieuwingen neer en neemt daarbij als voorbeeld het technasium, waarbij hij termen gebruikt als’ leeghoofdigheid’, ‘zeepbel’ en’ lege dop’ (Forum, 11 januari).

Onderstaand het hoofdartikel van de NRC van 15 januari 2007. Erg hoog BON-gehalte.
_______________________________________________________
Diploma zegt weinig

Het vwo-diploma biedt geen garantie meer dat iemand hoger onderwijs kan volgen. Universiteiten en hogescholen moeten steeds vaker bijspijkercursussen geven in taal en wiskunde. Het kennispeil van een gediplomeerde is vaak onvoldoende. Studenten kunnen soms niet behoorlijk spellen of de vereiste berekeningen uitvoeren. Het is goed dat universiteiten en hogescholen de lacunes in het middelbaar onderwijs willen opvullen, maar ze zijn niet voor middelbaar onderwijs bedoeld. De tijd die een universiteit of hogeschool aan spelling besteedt, gaat ten koste van hoger onderwijs.

Op 13 Januari 2007 stonden er twee artikelen in de kranten over spelling. Het bovenste is uit Trouw, het onderste uit de NRC.
________________________________________________________
Resultaat taaltoets verrast niet

Hoe komt het dat eerstejaars rechtenstudenten slecht spellen en verkeerde zinsconstructies maken? Oud-hoogleraar Wim Meijnen: “De verpakking van een verhaal vinden we in het middelbaar onderwijs al jaren minder belangrijk.”

Een goede gedachtengang achter een betoog krijgt tijdens de lessen Nederlands veel aandacht. Of de zinnen grammaticaal kloppen en komma’s op de goede plaats staan, wordt als minder belangrijk gezien. Logisch, redeneert Wim Meijnen, oud-hoogleraar onderwijskunde aan de Universiteit van Amsterdam, dat bijna de helft van de eerstejaars rechtenstudenten zakken voor een toets die juist die verpakking meet.

Het stuk in de Volkskrant van 11 januari van Lizzy Tabbers is in ieder geval een poging om de noodzaak van “het nieuwe leren”te onderbouwen buiten de kring van diegenen, die daar toch al van overtuigd zijn. Dat is zonder meer te prijzen. Het artikel bevat een aantal overwegingen die zeker de moeite waard zijn. Maar tegelijkertijd heeft het een hoog ideologisch gehalte. De tegenstanders worden niet serieus genomen. De passage: “wie het tegendeel
beweert (van wat de schrijfster zegt, BV). zou zich moeten bezinnen op zijn werkelijke motieven voor het doen van deze uitspraken” , is zonder
meer kwalijk in mijn ogen. De vergelijking van B.O.N. met de SGP vond ik wel weer komisch. Als voor- en tegenstanders werkelijk de discussie met

Op het forum (www.beteronderwijsnederland.nl/?q=node/1099&PHPSESSID=30af5c0cbd8971f2fd588e7e9cdd5a47)wordt de vraag gesteld of leren leren mogelijk is zonder dat te koppelen aan specifieke inhoud. Ik probeer de rare bokkesprongen van HNL tussen kinderachtig concreet en absurd abstract te beschrijven.

Voor mij gaat het bij leren vaak om de route tussen abstract en concreet. Hoe leg je die route af? Dat gaat dan ongeveer als volgt: je begint met een concrete situatie (hoe teken je de grafiek van y=x+1), Dat verbreed je naar andere voorbeelden. Dan kom je tot het inzicht (in meer of mindere mate aangegeven door een docent) dat er een algemene systematiek in zit en je komt tot een abstractere vorm: y=ax+b. Dan stelt een goeie docent je de vraag: zou dit altijd kloppen, en je gaat terug naar concrete voorbeelden. Zo gaan de gedachten steeds van concreet naar abstract en terug. De aanwijzingen van de goeie docent in dat proces heb ik altijd als typische leerervaringen opgevat. Naarmate de leerling die ervaringen vaker heeft leert hij zelf die spronget te maken en zoekt zelf naar extreme situaties waar iets wellicht anders loopt. Dat noem ik leren leren.

Het is weekend, dus het mag wat minder serieus. Over een aantal dagen dus de ledenvergadering! Ik verheug me daar bijzonder op; hoe zal het daar zijn? Veel pers? Camera’s? De buitenstaander – en misschien ook de binnenstaander – verwacht daar mogelijk een grote verzameling totaal verzuurde schoolfrikken, met van die kleurloze ruitjesjasjes met stukken op de mouwen. Pijprokers met gele tanden. Sigarettenrokers met gele vingers en een vergeelde snor. Mensen die onder de krijtvlekken zitten. Mannen met een pak frommelige proefwerken in een uitgezakte bruine schooltas, waarvan het hengsel op half zeven hangt. Van die figuren die tijdens de inleidende toespraak nog even snel aan het corrigeren slaan.

Vroeger waren er genoeg leerlingen/studenten die interesse hadden in beta en techniek.
Die belangstelling was er van LTS tot aan het niveau van de (technische) universiteit,
Maar wat is er gebeurd?

Wiskunde werd versuikerd. Geen echte wiskunde meer maar een quasi geintergreerd prakje. Vanaf dat moment daalde de belangstelling voor het vak sterk.
Dat moet mensen opgevallen zijn en wat gebeurt er? In een poging het tij te keren komt er nog meer suiker op de wiskunde.

Techniek moest ook voor meisjes. Dus schone handen techniek, techniek geintegreerd in van alles en nog wat. De interesse voor techniek zakt in als een plumppudding. De reactie: meer suiker door de techniek.

In de Volkskrant stond deze morgen een artikel wat bijzonder humoristisch zou kunnen zijn, ware het niet dat de auteur, ene Lizzy Tabbers , senior adviseur bij de KPC-groep en schrijfster van het boekje met de intrigerende titel “Dit is zó leuk, mág dat wel? Over de start van een nieuwe school met een nieuw concept“, haar taak uiterst serieus blijkt op te vatten.
De schellen zijn mij als eenvoudige Untermensch, als simpele docent, helemaal van de ogen gevallen, want ik weet nu dat het Nieuwe Leren een heuse Paradigma Shift is, een collectieve visie op een deel van de werkelijkheid die wordt vervangen door een veel meer genuanceerde visie. Het Nieuwe Leren is een historisch proces! Dat ik dat niet eerder heb gezien! Maar ja, dat komt natuurlijk doordat ik geen Senior Adviseur ben, en dus totááál geen verstand van zaken heb. Ik sta alleen maar dertig jaar voor de klas, en ja, dan ben je wel een enorme autoritaire sukkel in een ivoren toren.