” De onderwijskwaliteit in het HBO zou snel verstrekt kunnen worden door minimum eisen te stellen, vanuit OC&W, ten aanzien van de vooropleiding van docenten. Bijvoorbeeld alle theoretische vakken moeten worden gegeven door iemand die ten minste een academische opleiding heeft. Er onstaat ook kwaliteitsversterking door het minimum aantal te geven lesuren vast te leggen en te controleren of ze daadwerkelijk gegeven worden. Hier zou de onderwijsmeter een rol kunnen spelen. Daarnaast zou er vanuit OC&W minimum eisen aan de vakinhoudelijke vooropleiding van managers gesteld moeten worden. De rest van de verbeteringen moet komen van het vervangen van het perverse financieringssysteem door een ordentelijk systeem en het inzetten van de route naar schaalverkleining”.”

Zoals elders in dit forum beloofd: zeer leesbaar artikel over de bureaucratisering van het onderwijs

In De Groene Amsterdammer van deze week haalt Bas jacobs een aantal cijfers aan uit een rapport van de onderwijsraad (Bureaucratisering en schaalvergroting) dat verscheen in 2004. Deze gegevens liegen er niet om. Daar is geen parlementair onderzoek voor nodig. “De conclusies zijn nog steeds alarmerend” schrijft Jacobs. En vervolgens: “Als minister Plasterk zich onsterfelijk wil maken, dan verwijdert hij het kwaadaardige gezwel van de bureaucratie. Dan vermindert hij de bureaucratie meer dan in alle kabinetsplannen samen”. Dat vraagt nogal wat, te meer omdat in het regeeraccoord hierover maar weinig is afgesproken. Nou ja: “Het kleinschalig organiseren van scholen, eventueel binnen bestaande grootschalige verbanden, zal worden bevorderd. Tegen die achtergrond zal de fusieprikkel voor het voortgezet onderwijs worden afgeschaft”, staat er. Plasterk wil schaalvergroting en dominantie van managers terugdringen zei hij in Buitenhof. Maar gaat hij dat ook echt doen of loopt hij, zoals door sommigen op deze site gezegd is aan de leiband van PvdA en AOB ? En dan met name de vertegenwoordigers van de gevestigde belangen in die organisaties en daarbuiten. En is het, wat het onderwijs aangaat, wachten op het eerste kabinet Marijnissen.

16 maart 2007
HET VAK FILOSOFIE
Filosofie op de middelbare school en l’Histoire de la Pensée, is iets waar de Fransen aan verknocht zijn. Het is een structurerend vak, het noopt tot….filosoferen over waar we mee bezig zijn, kortom na te denken. Tekstuitleg en methode horen er ook bij en je (goed) schriftelijk weten uit te drukken. Het is een essentieel bestanddeel van de algemene kennis die in de ‘classes préparatoires’ verder wordt ontwikkeld en uitgediept. De bètaleerlingen krijgen het 3 uur alleen in de hoogste klas (‘terminale’) et de letterkundigen 8 uur.

In deze periode doen de leerlingen een proefeindexamen, ook in de filosofie. Om goed uit de verf te komen heeft Mary een weekendcursus in de Hoofdstad gevolgd om alles nog eens goed op een rijtje te zetten. Het begon met een chronologie van Thales tot Hannah Arendt via Plato, Aristoteles, Rousseau, Hegel, Heidegger enz.. Aanknopingspunten, definities, basiskennis, noties en citaten kwamen er aan te pas. Onderscheiden en precies formuleren daar gaat het om. En dat is alleen mogelijk met een goede methode.

14 maart 2007
EEN CONCREET VOORBEELD
Onze dochter, sweet seventeen, bereid haar eindexamen voor. Daarvoor zit op een kostschool van maandagmorgen tot vrijdagmiddag in een provincie stad op 220km afstand van de Hoofdstad (www.smb41.fr/). Het is een meisjesschool voor intern- (190 leerlingen) en extern onderwijs. Haar 2 oudere broers zaten op de jongenskostschool vlak in de buurt. Als het een beetje wil, dan doe je daar in de Franse context de vrienden voor het leven op.

Het weekrooster van haar laatste jaar ziet er zo uit:

– Wiskunde 5,5 uur
– Natuur- en scheikunde 5 uur (inclusief 2 praktijkuren)

13 maart 2007
ACHTERGROND
Il y a de la fébrilité dans l’air… Niet alleen is het nationale eindexamen in zicht gekomen, maar de leerlingen moeten ook een studiekeuze maken wat hier een strategie impliceert van wikken en wegen tussen de a) 2-jarige voorbereidingscursus voor een grande école, b) de universiteit of 3) een kortere, op praktijk gerichte, studie, waarbij men moet oppassen niet tussen de wal en het schip terecht te komen. En dan zijn er ook nog tussenvormen en passerelles…Eindexamen en studiekeus vormen een twee-eenheid, onderworpen aan één leidend adagium: ‘het binnen komen is veel moeilijker dan het binnen zijn’. Afgezien van de Universiteit zijn er vrijwel altijd toelatingsexamens. Men heeft hier de mond vol met gelijke kansen, selectie waar de sociale afkomst, kleur en religie niet mee mogen wegen (égalité), gelijke behandeling van jongens en meisjes (fraternité), vrije keuze en toegang (liberté), maar als het om je eigen kind gaat dan wegen de principes niet zwaar en probeer je je kind zo goed mogelijk te ‘plaatsen’ op z’n XIXe eeuws, al gaat dat met behulp van een handigheid die niet zou mogen, maar wel kan. Vooral de leraren zijn daar goed in voor hun eigen kroost.

Waarde mede BONners,

Er komt een aankondiging in Het Onderwijsblad van de AOB van de oproep van de Protestgroep Ondergewaardeerde Eerstegraders (POE) tot verbetering van de positie van eerstegraders in termen van salaris en bejegening.

Ik heb de redactie gevraagd een verwijzing naar de BON-site te plaatsen onder de uitdrukkelijke toevoeging dat het geen BON-initiatief betreft maar een los van BON staand initiatief van eerstegraders die zich ondergewaardeerd weten.

Ik spreek de hoop uit dat deze aankondiging een begin moge zijn van een betere positie van eerstegraders, en tevens het begin van het eind van het POE-initiatief.

Het aantreden van het nieuwe kabinet brengt vooral veel oud nieuws over onderwijs. Zo heeft men geconstateerd dat er steeds meer overwegend witte en overwegend zwarte scholen zijn. Ja, dat is een proces dat al meer dan 20 jaar aan de gang is en dat helemaal niet vertraagd wordt door ach en wee geroep over segregatie en achterstelling. De Nederlandse hokjesgeest, het standsbesef en het snobisme houden echt niet op bij de schooldeur. Integendeel, sinds de scholen meer autonomie hebben gekregen en meer met elkaar concurreren zijn de ouders helemaal wakker geworden. Ze horen dat er verschillen zijn en ze zoeken die verschillen ook. Toen in het verleden het onderwijs veel meer centralistisch bestuurd werd, waren de verschillen, zeker wat de zaakvakken betreft, geringer, daar zorgde het overheidstoezicht wel voor.

Het Nieuwe Leren (HNL) gaat uit van een waarneming die op zichzelf juist is. Als mensen werken aan een vraag die ze zelf stellen, zullen ze dat werk met meer plezier doen en er ook meer van leren. Deze waarneming is er echter een in ‘laboratorium-omstandigheden’: daarbij worden alle andere variabelen constant gehouden, zoals het soort onderwijs, de docent, de leerling, de school, het vak, en noem maar op. Kortom, het is een ceteris paribus waarneming.

Aanhangers van HNL trekken uit deze geïsoleerde ceteris paribus waarneming echter vérgaande conclusies, die erop neerkomen dat zeer vele variabelen die bij de waarneming nog constant gehouden werden, radicaal worden gewijzigd. Met name dient de manier van onderwijsgeven te veranderen van aanbod-gestuurd naar vraag-gestuurd. Vervolgens worden resultaten van ander onderzoek naar de effecten van dit soort wijzigingen in isolatie, volkomen genegeerd.

Uit de Stentor, opiniepagina 17 maart 2007. Een ingezonden brief. De inleiding paste niet meer op de scan (zie bijlage), daarom hier:

De discussie over het onderwijs is ongenuanceerd en polariserend. Niet alle leraren zijn ontevreden. Maar veel vinden dat de vernieuwingen nog veel te traag gaan.

(Lees verder: zie bijlage)