In het FD van 5 december 2011 is een ARTIKEL te vinden met de kop “ROC besturen lijkt soms doel op zich”. De auteurs zijn lid van de onderwijsadviesgroep van KPMG. Geen idee of zij wellicht in het verleden over onderwijsfusies hebben geadviseerd maar nu schrijven zijn m.i. verstandige woorden.
Citaat: “In grote instellingen is er ook ‘sturing op kwaliteit’. Maar dat is doorgaans niet meer dan periodiek kijken naar rendement- en uitvalpercentages. Wat er in onderwijsteams gebeurt om de kwaliteit echt te verhogen blijft veelal buiten beeld. Te veel instellingen bieden nog steeds te veel opleidingen aan en zitten met te kleine groepen. Investeren in kwaliteit betekent kiezen voor netwerken van roc’s die opleidingen samenballen. Dat levert op de middellange termijn besparingen op die je kunt investeren in de kwaliteit van het onderwijs en van de docenten.”
Verstandig?
Dit citaat lijkt mij problematisch. ROC’s zijn al te groot, nu moeten we dus “netwerken van roc’s” hebben….
Hier in Engeland gaat ‘sturing op kwaliteit’ nog wat verder dan in Nederland. Iedereen op de werkvloer weet dat er 2 soorten kwaliteit zijn: papieren kwaliteit en echte kwaliteit. Echte kwaliteit doet er totaal niet toe, je moet zorgen dat de papieren kwaliteit in orde is.