In de buidel tasten
De vwo-resultaten van het Bonaventura College in Leiden behoorden volgens een artikel in het Leidsch Dagblad van 18 maart twee jaar geleden nog bij de slechtste tien procent van het land, zodat de inspectie de school ‘onder toezicht’ plaatste. Maar een jaar later was het beeld omgekeerd en behoorde de school bij de beste tien procent. De school dankt de vooruitgang denkt men, aan een nieuwe aanpak: de leerlingen krijgen intensieve bijles en examentrainingen. Om betere resultaten te behalen maakte men gebruik van een extern instituut voor bijspijkercursussen, studenten werden ingeschakeld, men liet de leerlingen extra oefenen in het maken van multiple choice toetsen enz.
En dan is er een interessante opmerking in het verslag: ‘De school moest voor alle begeleiding flink in de buidel tasten’.
Ja, dat zal wel, maar waar komt het geld in die buidel vandaan? Ik kan me herinneren dat de vroegere Rijksscholen, die tot aan de invoering van het lumpsum systeem model stonden voor de bekostiging van het middelbaar onderwijs, helemaal niet beschikten over extra middelen om dergelijke maatregelen te betalen. De overheid streefde naar gelijke behandeling van àlle scholen. Het feit dat bijzondere scholen een ‘vrijwillige’ bijdrage aan de ouders mochten vragen werd vaak aangevochten en de toenmalige staatssecretaris Netelenbos – ja die – heeft nog geprobeerd om een eind te maken aan die bevoorrechting, maar dat is niet gelukt. Dus de vraag blijft, hoe heeft de school in Leiden dat geregeld? Immers, er zijn nog heel veel scholen die ook wel graag wat extra lessen zouden willen geven!
Nog even terug naar het onderwijskundige aspect. Volgens de voorzitter van de ouderraad hadden de leerlingen moeite met ‘oude’ systeem van zelfstandig werken. Het rendement was te laag en het leren gaat veel beter nu er meer ‘contacturen’ zijn.
Ja, dat zal niemand die iets van onderwijs afweet verbazen en evenmin dat de examenresultaten hierdoor verbeterd zijn.
Niet dat hiermee alle vragen beantwoord zijn. Bijvoorbeeld, is het niet een beetje schraal dat men nu, althans volgens het artikel, vrijwel alleen ‘resultaatgericht’ bezig is? Gaat het alleen om het diploma en om de concurrentiepositie van de school of is er ook nog aandacht voor de waarde van een brede intellectuele vorming?
Cornelis Verhage