Contactverbod.

Contactverbod

Ik ben op het matje geroepen door de hoogste baas.
Een aantal weken geleden kreeg ik een aangetekende brief van de voorzitter van het bestuur van mijn school. Héééél belangrijk dus. Bleek het te gaan over “een voornemen tot berisping”. Het eerste wat in mij opkwam was, “hebben die lui niets beters te doen, onderhandelen over een CAO of iets van die strekking?” Nee, dat hebben ze overgelaten aan een mevrouw die vroeger politiek actief was en zich nu opwerpt als de beschermvrouwe van de schoolbestuurderen.
Waarom was het hoofd der hoofden voornemens om mij met een berisping om de oren te slaan? Ik was mij van geen kwaad bewust. Had ik zonder het te weten een leerling in elkaar geslagen? Was ik niet vriendelijk gebleven tegenover een agressieve leerling zoals ik had geleerd op de verplichtte Omgaan Met Agressie-training? Had ik mijn auto geparkeerd op de plek die voorbehouden is voor de heilige drievuldigheid, waaruit mijn directeurenkorps bestaat? Niets van dit alles bleek na lezing van het aangetekende stuk.

Ons opperhoofd vond dat ik zijn contactverbod met een zieke collega had overtreden en wel in dusdanige mate dat hiervoor een strenge straf zoals een berisping nodig was. Een berisping komt in het personeelsdossier waardoor in de toekomst enige vorm van promotie aan jouw neus voorbijgaat. Hieruit kan ik afleiden dat elke “gewone” docent op onze school al een berisping heeft mogen ontvangen want niemand is in de afgelopen drie jaar gepromoveerd.
Ik mocht wel nog bezwaar aantekenen tegen het voornemen tot berispen. Daar heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.

Dat mij het een en ander boven het hoofd hing, had ik al kunnen bedenken op het moment dat ik met mijn vinger op de deurbel, voor de deur van mijn zieke collega stond. Juist op dat ogenblik verliet het vorige bezoek het pand en keek ik recht in de ogen van onze teamcoördinator, bij ons op school beter bekend als “de bedrijfsspion”. Wegduiken was er niet meer bij. Haar ogen spraken boekdelen, van vragend “wat doe jij hier?” tot het dodelijke “ik krijg je wel”. Zonder een woord tot mij te richten beende ze weg. Bezem vergeten?
Het werd een gezellige avond en de aap kwam uit de mouw.
Er was tussen mijn collega en de opleidingsmanager een dispuut ontstaan over zijn uurrooster. Een kleinigheidje over avondlessen en te weinig rusttijd tussen de laatste avondles en de eerste dagles de volgende dag. De manager van dienst, we hebben heel regelmatig interim managers, vatte dit onmiddellijk op als een arbeidsconflict waardoor de vlam in de pan sloeg en mijn collega zich op een kwade dag ziek meldde. Prompt werd dag erna middels een ambtelijke e-mail door het hogere gilde der directeuren een contactverbod opgelegd aan alle collega’s. Mijn ziekenbezoek, want dat was het, was dus opgevat als een schending van het contactverbod.
In het bezwaar tegen het voornemen tot berispen vroeg ik om verduidelijking van het contactverbod. Viel ziekenbezoek, een werkje van barmhartigheid, ook onder het verbod? Was telefonisch contact of e-mail contact dan wel toegestaan? Hoe te handelen bij SMS? Was bezoek alleen mogelijk met bosje bloemen of/en doos pralines of was ook dit uit den boze? Welke houding aan te nemen bij een toevallige ontmoeting in de supermarkt?

Ik werd naar het kantoor van de allerhoogste geleid. Je kon merken dat onzer allen binnenhuisarchitect Jan alles uit de advieskas(t) had gehaald. Alles smetteloos wit, maakt een grote ruimte nog groter, veel glas, het enige doorzichtige in de hele school en een pracht van een bureaustoel, erg ergonomisch verantwoord. Alleen mijn bezwaarschrift lag op de glazen bureautafel voor de rest was de tafel leeg.
Ik bespaar u de reprimande die ik een half uur lang mocht aanhoren. Eerst ging het op een heel neerbuigende toon over mij en mijn vragen in het bezwaarschrift. Dat het wel al bekend was dat ik mij als een querulant gedroeg en dat de vragen die ik had gesteld niets ter zake deden en dat het contactverbod er was om “iedereen tot rust te laten komen” en dat ik geacht werd om dat verbod op te volgen. Het éénrichtingsgesprek eindigde met de mededeling dat het voornemen werd ingetrokken, maar dat ik moest beseffen dat mijn collega heel ziek was. De dikke deur sloot af met een sneer naar de collega, “rommelig bureau, rommelig hoofd.”

Hé die ken ik, is van Einstein. Alleen voegt Einstein er nog aan toe “en een leeg bureau?”

Sjeekspier

38 Reacties

  1. Ongelooflijk
    Niemand heeft toch het recht om een ander buiten de school om te bezoeken. Dit gaat wel érg ver. Ik hoop dat dit fantasie is. Hier wordt getornd aan elementaire burgerrechten.

  2. Het lijkt wel, of we midden
    Het lijkt wel, of we midden in de film “Das Leben der Anderen” zijn terechtgekomen. En dan vonden we de voormalige DDR toch wel een erg vreemd en eng land! Maar ik heb gehoord, dat de ROC-vorming gebaseerd is op het schoolsysteem in de DDR, dus het komt akelig dichterbij.

  3. Reactie namens het bestuur
    Even een reactie op de vraag van twee reageerders hierboven: Gebeurt dit echt?

    Antwoord: ja, dit gebeurt echt, en ons zijn veel meer gevallen bekend. Via het Meld- en Steunpunt Intimidatie hebben we rond de tweehonderd meldingen binnengekregen van intimidatie. Dat neemt allerlei vormen aan, maar een vaak terugkerend element is dat geïntimideerden geen contact mogen hebben met de rest van de staf, of omgekeerd, dat de rest van de staf geen contact mag zoeken met de docent in kwestie.

    Ik ben het helemaal eens dat een dergelijke vorm van manipulatie niet door de beugel kan. Het geeft ook gelijk aan hoe het management de verhoudingen ziet: een contactverbod gebruik je niet wanneer iedereen prettig samenwerkt, maar juist wanneer je bang bent dat de vlam in de pan slaat. Daarnaast verdenk ik de opleggers van een dergelijk contactverbod ervan dat ze het ook gebruiken als een vorm van psychologische oorlogvoering: door de persoon in kwestie sociaal te isoleren verzwak je hem of haar. Hier heb ik uiteraard geen bewijzen voor.

    Op de pagina’s van het Meldpunt is hier meer informatie over te lezen; ik heb hier eerder bijvoorbeeld dit artikel in de Volkskrant over geschreven.

    • Ongehoord!
      Dank voor je verwijzing Mark. Mijn kreet “Power to the teacher” wordt hierdoor onderstreept.
      Het wordt tijd dat er een openbare beroepsmogelijklheid komt tegen dergelijke staaltjes van “management”. En waarom reageert de inspectie eigenlijk niet op dergelijke informatie?

      • De inspectie reageert niet
        De inspectie reageert niet omdat het om individuën gaat, die ook nog eens zwijgplicht krijgen opgelegd.
        Uit angst om hun eigen wankele positie te beschermen, zegt het individu ook inderdaad niets. Totdat het te laat is, de invidu voldoende is geïsoleerd en ontslag moet volgen.

    • Hoe beschermt de wet ons?
      Ik ga ervan uit dat elke Nederlander vrij is om contact op te nemen met wie hij of zij maar wil. Als je dit ten onrechte wordt verboden op straffe van het risico van je baan, hoe beschermt de wet ons hier dan tegen?

      • niet
        De wet beschermt ons daar niet tegen. Sinds de scholen zichzelf beschouwen, met de steun van de wet, als onafhankelijke organisaties, kan een leidinggevende van een ondergeschikte (in dat soort termen moeten we praten – het is vreselijk maar waar) eisen dat hij/zij geen acties onderneemt die schade toebrengen aan de organisatie. Dit laatste is in te schatten door de leidinggevende, niet door de ondergeschikte 🙂

          • ja
            Voorbeeld: neem een extreem geval, waarin jij op zondagmiddag in een tv-programma je werkgever (het bedrijf) geheel belachelijk maakt. Dan kan je werkgever je ontslaan wegens schade aan het bedrijf.

            Als puntje bij paaltje zou komen, en een rechter zou zich moeten uitspreken over de vraag of een bezoek aan je thuiszittende collega wel als ‘schade aan de school’ kan worden opgevat, dan denk ik dat de werkgever veel moeite zal hebben de rechter daarvan te overtuigen. Maar ja, zover komt het meestal niet, en het blijkt dat een aantal werkgevers in de tussentijd wel besluiten dat zulk contact slecht is voor de school.

          • Schade aan de school
            Ook als de rechter vindt dat ziekenbezoek geen schade aan de school toe heeft gebracht zal hij instemmen met ontslag. Het simpele feit dat de werkgever en werknemer voor de rechter staan geeft aan dat er sprake is van een verstoring van de arbeidsrelatie…en dat is grond voor ontslag.

        • Laten we onszelf toch geen onzin aanpraten
          Ik ben geen jurist Mark maar ik ben er toch vrij zeker van dat dit niet klopt. Wat iemand buiten zijn werktijd doet gaat de werkgever niets aan. Tenzij hij/zij in zijn vrije tijd de instelling waar hij werkt nadeel berokkent. Dat nadeel kan dan onderwerp worden van een civiele procedure aangespannen tegen de werknemer. Het kan nooit mee tellen in de interne procedures.
          Laten we onszelf toch geen onzin aanpraten.
          Er is aanleiding genoeg voor cynisme maar cynisme is buiten de theater omgeving nooit zinvol.

          • zie eerdere post
            Je zegt het zelf: als je activiteiten buiten werktijd schade berokkenen dan kan de werkgever dat wel (en in gevallen waarin dat redelijk is vinden jij en dat ook normaal).

            Je maakt onderscheid tussen civiel en niet-civiel, maar dat is een beetje raar: het hele arbeidsrecht is civiel recht. Er is geen andere relatie tussen de werknemer en de werkgever dan het arbeidscontract. En daarin staat meestal wel iets over ‘goed werknemerschap’, waar voor de hand liggende dingen in staan. Maar de interpretatie daarvan is heel lastig: is het bezoeken van een thuiszittende mededocent schadelijk? Blijkbaar vinden allerlei bazen van wel, want zulke verboden komen vaker voor.

          • De kern van de zaak
            is dat je verwijst naar het arbeidscontract tussen de werkgever en werknemer. In dat contract staat (misschien) een vage term over “goed werknemerschap”. Het is absurd om te doen alsof het interpreteren van een vaag begrip uit een contract tussen twee partijen puur een zaak zou kunnen zijn van één van de twee partijen.

          • Goed werknemer
            Een gedrag wat als deconstructief uitgelegd kan worden doet je positie geen goed. Echter een zieke collega bezoeken is geen deconstructief feit. Als de collega in afwachting is van een procedure en niet echt ziek is ligt het gevoeliger maar je kunt er zijn om de mens bij te staan omdat het een fijne collega was. Je geeft er wel een signaal mee af maar ook niet meer dan dat. Ik zou nu proberen om minstens nog iemand bij deze zieke collega langs te sturen.
            Een contactverbod is gewoon onzin. Een spreekverbod voor de zieke m.b.t. een specifiek onderwerp kan maar niet meer dan dat.
            Corgi

          • Contactverbod is onzin
            Een contactverbod is weliswaar onzin maar dat neemt niet weg dat een intimiderende manager het toch als middel inzet. De werknemer staat dan weer voor het dilemma of hij zich er wel of niet aan moet houden en voor de moeite om het allemaal maar weer uit te zoeken.
            De manager kan het dan ook weer gebruiken om “zijn vrienden” te herkennen.
            Het grote probleem hierbij is dat een zich zo misdragende manager eigenlijk straffeloos zijn gang kan gaan. Pas bij een rechtzaak zal blijken dat hij dit allemaal niet mocht maar dat wist hij al en meestal zal hij zover ook niet gaan. Ondertussen is er echter toch weer veel negatieve energie verspeeld.
            Corgi

          • Pas bij een rechtzaak zal blijken dat hij dit allemaal niet moch
            Ha, ha corgi, denk je echt dat dat de rechter interesseert?
            Deze concludeert alleen maar dat de arbeidsrelatie is verstoord en that’s it. Door wie die arbeidsrelatie verstoord is geraakt, is niet aan de orde.
            Maar zeker is dat de docent ontslagen wordt en niet de manager!

          • Ha, ha corgi, denk je echt dat dat de rechter interesseert?
            Het ontslag is een heel proces. Het begint met eenheid binnen de leiding. Daar zal zeker de vraag op tafel komen of het wegwerken van een docent de moeite waard is. Het Commanderij College geeft aan dat de bal ook erg hard terug kan kaatsen in je eigen gezicht. Giebels is geschorst maar de betreffende bestuurder heeft niet alleen zijn eigen positie ondermijnd met deze schorsing maar tevens van alle collegae bestuurders. Vandaag staat in het Eindhovens Dagblad dat ook de vakbond zich met dit feodale gedrag gaat bemoeien.
            Ook bij de rechtzaak van Fontys tegen Lex Straaijer waren het de besturen van andere hogescholen die Fontys aanspraken op de grond en aanpak van dit ontslag binnen de HBO-Raad.
            De vraag is dus of dat de leiding, vanuit haar eigenbelang, het wel naar de rechter zal willen brengen. Wees altijd heel duidelijk in het feit dat het geen vertrek wordt in stilte door de achterdeur mocht het zover komen.
            Corgi

          • verwarring
            FransGroenendijk, misschien is er wat verwarring ontstaan over mijn eigen standpunt hierover. Ik vind het net zo belachelijk als jij en als ieder ander die er even over nadenkt dat een aantal schoolleidingen dit soort grappen uithalen. Maar dat het gebeurt is een feit – dankzij het Meld- en Steunpunt Intimidatie hebben we daar nu een beetje zicht op.

    • Enige troost is dat het niet
      Enige troost is dat het niet lukt leerlingen een contactverbod op te leggen. Bovendien kun je hen geen ambtelijke straffen opleggen. Wel andere straffen, maar dat wordt toch lastig aangezien ze zich, naar de aard van het beestje in groepen bewegen.
      Van mijn ex-collega’s nooit wat gehoord en ze negeren mij als ze zo ongeveer over mij struikelen. Met ex-leerlingen en hun ouders nog (na 1,5 jaar) prettig contact.
      De ex-leidinggevende geeft fijne referenties terwijl hij de rechter ontbinding van de arbeidsovereenkomst vroeg, omdat ik vergaand ongeschikt zou zijn. Rechter concludeert dan onverenigbaarheid.
      Nu ben ik volgens de manager dus buitengewoon geschikt voor andere scholen. Scheelt dat er dan minder uitkering op hem wordt verhaalt. Maar ik ben mijn vaste aanstelling kwijt en een deel van mijn gezondheid. Trein mij desondanks kapot tussen 2 scholen. Daar kom je mee weg in dit land.
      Tja, als schaarse leraar wordt je gekoesterd in dit land. Het salaris is niet veel maar het respect waarmee je wordt behandeld…..

  4. Laffe hypotheekbetalers?
    Het idee om werknemers te verbieden buiten werktijd contact te hebben met een collega die uit de gratie is geraakt bij het bestuur overschrijdt werkelijk alle grenzen van wet, fatsoen en gevoel voor wat democratie is.
    Het lijkt me volstrekt helder wat er moet gebeuren: het onderwijzend personeel gaat in staking totdat de persoon die dit krankzinnige gedrag ten toon heeft gespreid weg is uit het bestuur.
    Misschien dat hij of zij nog omgeschoold kan worden tot hondentrainer?

      • Negentiende-eeuws ondernemerschap
        is wat je krijgt als je het onderwijs dereguleert. Slechtste beleidsmaatregel sinds de invoering van de leerplicht. HIER zou de Aob zich nu eens druk over moeten maken in hun contact met de VO-raad.

        • onze overheid
          Nee, onze overheid zou zich hier mee bezig moeten houden als ze tenmiste nog docente voor de klas willen krijgen en houden.

          Schoolbesturen zouden boetes moeten krijgen voor elke docent die ze willen ontslaan zonder dat ze voldoende hun best hebben gedaan deze docent weer (goed naar hun zin en inzicht) te laten functioneren in het onderwijs.

          Ik werd ontslagen op basis van onjuiste verslagen. De rechter ging hier vreemd genoeg in mee. “Verstoorde arbeidsrelatie” noemde hij dit. De rector van mijn school en al zijn slaafse volgelingen hadden inderdaad niet anders gedaan om de realtie te verstoren.
          Mij werd zwijgplicht opgelgd en zo konden ze hun gang gaan en beweren dat ik was geïsoleerd en daarom niet meer kon terugkeren op school.

  5. De Wet en de Leraar
    Dus feitelijk is de leraar vogelvrij. Dat is een echte opsteker voor mensen die van plan zijn om in het onderwijs te gaan werken!
    Is er dan niemand die aan deze middeleeuwse praktijk een einde kan maken?
    Beter salaris, meer autonomie voor de leraar en een professioneler schoolorganisatie zijn de drie pijlers van het advies van de Commissie Leraren onder leiding van Rinnooy Kan.
    Er moet dus nog een vierde pijler bij: verbetering van de rechtszekerheid van leraren.

    • Vogelvrij
      Ja, de leraar is vogelvrij. Zoals eigenlijk alle werknemers in Nederland (behalve de topmanagers die een gouden handdruk in hun contract hebben).

        • De Amerikaanse situatie
          is niet te vergelijken met de Nederlandse. In de VS mag je zonder tussenkomst van de rechter ontslagen worden. Vakbonden van ambtenaren bestaan er niet.

          • Daar ging het mij niet om…
            …maar wel om Bad bosses are a big, big problem. Organizations suffer because productivity nosedives and good people leave. Individuals suffer because bad bosses inflict tremendous stress — ranging from petty harassment or mild emotional abuse to sexual harassment or outright physical assault.

            Vraag: hoe stellen we dit in het onderwijs (echt) aan de orde/kaak ?

          • hoe stellen we dit in het onderwijs (echt) aan de orde/kaak
            Doordat iedereen z’n mond open doet en zich niet laat intimideren.
            Het opleggen van zwijgplicht moet verboden worden.
            Rechters moeten zich goed laten informeren.
            Managers die docenten ontslaan of willen ontslaan moeten een boete opgelegd krijgen als ze onvoldoende inspanningen hebben gepleegd om de docent binnen de school te houden.
            Als een school een leerling van school wil verwijderen moet ze eerst een andere school voor de leerling in kwestie hebben gevonden. Zo zou het ook voor docenten moeten gelden: een docent mag niet eerder ontslagen worden dan dat er een nieuwe baan voor hem/haar elders is.

          • Ideetje voor BON-bestuur?
            Goed pakket happy day,
            – zwijgplicht en contactverbod moet verboden worden
            – boetes als je niet genoeg gedaan hebt om een docent binnen de school te houden
            – docenten alleen ontslaan als bewezen is dat de fout bij de docent ligt
            – bij (de klassieke) ‘verstoorde arbeidsrelaties’ kan een docent alleen ontslagen worden als er binnen een straal van 25 kilometer een vergelijkbare baan is

            Zou het handig zijn als het bestuur van de BON aan de vakbonden vraagt hoe ze over dit idee (van ohappy day) denken?

            Wellicht kunnen de politieke partijen (Jasper van Dijk??) of andere BON-relaties dit ook aan de minister vragen.

    • vogelvrij
      Als we voldoende mensen voor de klas willen houden zal de overheid er voor moeten zorgen dat deze mensen niet langer vogelvrij zijn.
      Laat dit dan ook een verschil zijn met het bedrijfsleven.

  6. Jij moet weten dat je onze ring moet kussen
    Gisteren bij Pauw & Witteman gaf Moskowicz een andere lezing van het scholierendrama van twee weken terug. De Turkse messentrekker van veertien jaar was niet gewenst op zijn nieuwe school en drie weken lang gepest tot dat tot het bloedige incident leidde. Of wellicht was er gewoonweg sprake van bepaling van de sociale rangorde, zoiets als in de film West Side Story of beschreven in het boek van de Nijmeegse onderwijskundige Gerda Geerdink. Ook het verhaal ‘Contactverbod’ van Jeronimoon, fictie of werkelijkheid, is een gelijksoortig voorbeeld van machtsspel en pikorde. Jij moet weten dat je onze ring moet kussen.

  7. Zieke Collega
    Wat wel een beetje typisch is, is dat schijnbaar een groot deel van het lerarenkorps deze zieke collega -inderdaad?- links laat liggen.

    Dat maakt mij toch wel een beetje boos: die onderlinge onverschilligheid. Wat zal die collega zich lekker voelen- heeft het idee redelijk te hebben gehandeld, voelt zich niet begrepen en wordt vervolgens op effectieve wijze tot paria uitgeroepen en overeenkomstig behandeld.

    Jeronimoon, ik hoop dat je hart net zo mooi is als je weergaloze schrijfstijl, en dat je deze collega een hart onder de riem blijft steken. En, je zegt het maar, als er kaartjes gestuurd moeten worden, ik heb zelfs (drie stuks, zie ik) nog een paar postzegels over.

    Waarom zijn leraren niet solidair? Wat zou het prachtig zijn als alle werknemers de zieke collega bezochten en vervolgens naar de baas gingen om een officiele berisping te eisen. Wat dat betreft is het jammer dat een humanistisch-christelijke visie uit de mode is.

    • krijg ik ook een kaartje?
      Ik werd geschorst, omdat afdelingsleiders verslagen schreven zonder dat ik daarvan de inhoud kende.
      Ik kreeg zwijgplicht
      Ik werd ziek (geopereerd en al)
      IK kreeg één kaartje met de namen van niet eens alle collega’s
      Ik betaalde voor het lief en leed potje, maar het bleef bij één kaartje, een jaar lang
      Ondanks m’n ziekte werd ik ontslagen
      De collega’s zeggen nu, dat het maar beter is zo
      Ze weten niet eens waarover het ging (ik had immers zwijgplicht)
      Het ging ook over niks, de schoolleiding wilde me alleen maar kwijt, omdat ze me als een bedreiging zagen, als iemand die van wanten wist (en weet), maar ook omdat ik m’n mond niet hield (en houd).
      En omdat ik teveel verdiende, want een LB-schaal is veel lager dan de schaal die ik had.
      M’n collega’s (op een enkeling na) zijn angsthazen en m’n leidinggevenden vonden dat zij de enigen mochten zijn met een mening.
      Als het aan mij ligt, keer ik nooit meer terug naar het onderwijs.
      Ik vind dat ik wel een kaartje heb verdiend.

Reacties zijn gesloten.