Als een ballon, een ballon, een ballonnetje….

 

Politiek en ballonnetjes, het is met elkaar verbonden zoals boter kaas en eieren. Op geregelde tijden is er wel een tweede kamer lid dat zoveel lucht te veel heeft dat hij of zij zich genoodzaakt ziet een ballonnetje te vullen met zijn of haar onvolprezen gedachtespinsel, het doet geen pijn, kan geen kwaad en wie weet zijn er ten lande een aantal niet al te gewiekste personen die maar al te graag het ballonnetje neer willen halen. En zo geschiedde.

Het kan haast niet anders of de voorzitter van de raad van Bestuur van de VO raad stond bij de het begin der dagen op de eerste rij bij de uitreiking van de hersens. Naar alle waarschijnlijkheid heeft zijn ongebreidelde ongeduldigheid hem doen besluiten maar snel een grabbel in de grote doos te doen in plaats van netjes te wachten tot hij zijn hersens kreeg aangereikt. Tot zijn eigen grote teleurstelling moet hij het allerkleinste pakketje hebben uitgevist. Teruggeven of ruilen was uitgesloten. Zodoende bestond er maar één oplossing voor hem en zijn werkbare leven in dit aardse tranendal, in de politiek en daarna een beetje besturen.

Zijn reactie op het Paul van Meenen ballonnetje kwam snel, ongenuanceerd en een beetje kwaadaardig. Volgens de voorzitter doen de grote schoolbesturen hier in het land heel goed werk, besturen ze op een excellente manier de scholen en waken als een goede huisvader over al die miljarden die jaarlijks door de overheid ter beschikking worden gesteld onder het motto ´wie geeft wat hij heeft, is blij dat hij leeft´, ofwel ´asjeblief, doe wel en zie niet om´.

Paul van Meenen is van mening dat het ook anders kan met de bekostiging. Niet de grote schoolbesturen krijgen het geld maar volgens Paul moet het naar de scholen zelf, lief hé.

De voorzitter ziet de bui al hangen, als de onderliggende scholen het geld in handen krijgen hoe moet het dan met de schoolbesturen, en met de administratie, en met de raad van toezicht, en met de raad van het voortgezet onderwijs waar hij voorzitter van is? De reactie van de voorzitter is er eentje die te verwachten was, uiteindelijk komt ook zijn lucratief baantje in het geding.

Maar ik denk dat er meer aan de hand is, véél meer. Stel, stel dat Paul van Meenen zijn zin krijgt, wat gebeurt er dan? Om te beginnen moet elke school die nu onder één bestuur huist, zoals bij de gigant Ons Middelbaar Onderwijs, OMO, of de scholen bij het falende Limburgse bestuur opnieuw een brin nummer krijgen kwestie van de administratie bij onze vrienden op het ministerie op orde te krijgen. Natuurlijk zullen de overkoepelende bestuurders onmiddellijk hun deel van de centen opeisen bij de scholen die nu onder hun excellente bestuur verblijven, kwestie van zichzelf in stand te houden. Drogredenen genoeg voorhanden, ‘samen staan we sterk’, ‘met elkaar hebben we onze leerlingen veel meer te bieden’, ‘bestuurders zijn professionals’, ‘kostenbesparing op administratieve taken’, de ouderen onder ons nemen het rijtje loze beloften en drogredenen van de eerste fusiegolf er maar weer eens bij en kunnen de overeenkomsten ontdekken. Bestuurders zijn nu eenmaal niet zo creatief in zichzelf aanprijzen en halen liefst bewezen goed werkende prietpraat van stal.

Als Paul zijn zin krijgt wordt de bijl niet gelegd aan het vermaledijde bekostigingssysteem maar aan de nog grotere omissie van vorige eeuw, de scholenfusies. Geloof me vrij, er komt een moment waarop een individuele schoolmanager met zijn telraam in de hand naar dat overkoepelende schoolbestuur stapt en klip en klaar aantoont dat hij (vooral hij) en zijn school beter af is zonder hun financieel zwaarwegend bestuursmandaat en olijk oppert uit de fusie te stappen en de daad bij het woord voegt.

Zoals we allen weten, wanneer één schaap over de dam is, volgen er anderen. Bekijk het maar een beetje zoals de grote droom van een verenigd avondland. Ook hier begint het financieel zwaarwegend bestuursmandaat en de gevraagde of ongevraagde bemoeienis met van alles en nog wat, een aantal leden van het genootschap duidelijk de keel uit te hangen. Eentje is er al vertrokken en een paar van de andere zijn aan het twijfelen geslagen. Ook hier is de reactie van de avondlandbestuurders eentje van oude wijn en nieuwe zakken, gebracht met dezelfde arrogantie waarmee de voorzitter van de VO raad zijn boodschap over excellente bestuurders tracht handen en voeten te geven.

Natuurlijk heeft Paul van Meenen dat ook voorzien en natuurlijk weet hij dat de tegenstand tegen het plannetje veel en veel te groot is, waar moeten al die gesjeesde tweede kamerleden naar toe straks, zo zonder al die bestuurdersfuncties in het onderwijs? Nee hoor, het plannetje gaat niet door en dat weet Paul ook.

 

Jesse Jeronimoon