Niemand op school? Laat die onderwijsmanager eens een half jaar voor de klas staan.

 

Niemand op school? Laat die onderwijsmanager eens een half jaar voor de klas staan.

 

Onze onderwijsmanager heet niet van Diemen maar hij heeft wel dezelfde arrogante trekjes die het gros van de Nederlandse onderwijsmanager die hun verhaaltje naar de volkskrant stuurt kenmerkt. Onze manager komt ook uit het bedrijfsleven, hij deed iets onduidelijks bij TNT en is daar wegens reorganisatie ontslagen. Het onderwijs leek hem wel een veilige haven tot aan zijn pensioen en we weten dat hij zijn plekje in schaal 13 vooral heeft gekregen door zijn passie voor zeilen, een passie die hij deelt met de sectordirecteur die hem heeft benoemd.

Net zoals van Diemen heeft hij geen flauw benul van wat onderwijs inhoudt, wat de werkzaamheden van een docent zijn, hoe een gemiddelde lesdag verloopt. Dat komt doordat hij op maandag en donderdag niet voor 14.00 uur in zijn kantoor te vinden is. Niet dat hij dan zijn licht opsteekt in klaslokalen of elektronische leeromgevingen maar dan schijnt hij aanwezig te moeten zijn op managersoverleg. Op woensdag van 9.00 uur tot 12.00 uur is hij ook voor niemand te bereiken want dan is er locatiemanagementsoverleg met de teamleiders van de locatie. Daarna heeft onze onderwijsmanager zijn halve vrije dag. Dat komt doordat hij in het begin van zijn carrière bij ons op school had gelezen dat de roostermaker voor elke docent probeerde een vrije middag per week in te roosteren. Dat het niet lukte bij drie op de vier docenten was voor hem van geen enkele betekenis, de docenten, zijn ondergeschikten hadden recht op een halve vrije dag, dus de manager ook, punt, uit.

Op de halve dagen dat onze manager op school is heeft hij het dan ook druk, druk, druk, zegt zijn secretaresse. Die moet er namelijk voor zorgen dat niemand hem stoort bij zijn hoogst belangrijke werkzaamheden die hij uitvoert met heel veel koffie. Gezeten achter zijn bureau met vergadereiland, achter de gesloten deur van zijn kantoor blijkt hij dan moeilijke budgettechnische berekeningen te maken, zegt zijn secretaresse. Hij heeft het zo druk dat het voor hem onmogelijk is om elke docent één keer per jaar in te roosteren voor een functioneringsgesprek. We hebben in de wandelgangen gehoord dat de sectordirecteur himself voor onze onderwijsmanager een lans heeft gebroken bij de voorzitter van de raad van bestuur en dat het daardoor komt dat wij nu om de twee jaar ingeroosterd worden voor een functioneringsgesprek.

Maar het moet gezegd, de plenaire vergaderingen worden zes keer per jaar geopend door onze manager, waarna hij verdwijnt voor een of andere dringender bijeenkomst of vergadering. Ook is hij aanwezig op elke koffiepauze met verjaardagstaart, zonder verjaardagstaart vindt hij er waarschijnlijk geen moer aan want dan zien we hem niet. Gezellig samenzijn en welkomstborrel voor de nieuwe docenten, nieuwjaarsborrel, gezellige evaluatie met borrel na de open dagen, kerstviering met door onze bakkersafdeling verzorgde kersstol, jaarafsluiting met borrel, zijn de uitgelezen momenten om een praatje te slaan met onze onderwijsmanager. Dan heeft hij wel even de tijd om ‘te communiceren met zijn personeel’.

Maar waar onze onderwijsmanager vooral goed in is, is in het terugdringen van het ziekteverzuim. Collega overspannen? Dan laat onze manager binnen de drie dagen zijn secretaresse met de collega bellen om te vragen of de collega na drie dagen slapen ‘nog een beetje moe is?’ En of de collega wel weet dat het hele rooster moet worden omgegooid om hem te kunnen vervangen en dat ouders beginnen te klagen over uitvallende lessen en dat de bedrijfsarts gevraagd is om de collega zo snel als mogelijk is op te roepen voor een indringend gesprekje. Raar maar waar, het werkt. De meeste overspannen collega’s zijn al binnen de vier werkdagen terug op school, om binnen de maand alweer te verzuimen, maar dan voor altijd.

Onze onderwijsmanager is vorig jaar acht weken ‘ziek’ geweest. Niemand vroeg naar hem of zijn gezondheidstoestand, er was geen vervanging en alles liep op rolletjes want we regelden alles zelf, en vooral, we hebben die acht weken de minste werkdruk gehad en het minste ziekteverzuim in jaren.

 

Jesse Jeronimoon    

8 Reacties

  1. Managers…
    ….Ze lopen in de weg, blijken volledig overbodig, kosten bakken vol met geld en frustreren het onderwijsproces. Maar het staat in de krant (NRC van vandaag), de politiek is er zelf debet aan:
    Incompetentie (ze weten in Den Haag niet waarover ze het hebben), op afstand besturen. (CDA, was het niet Maria van der Hoeven, die ermee begonnen is?), lumpsum ( hier een bak met geld, je kijkt maar wat je ermee doet), vastgoedfraude, te veel vierkante meters, dus zoeken we er nog wat leerlingen bij ( die er dus niet waren), vriendjes als toezichthouder en ga zo maar door. Kortom: AMARANTIS, maar ook onze school en de uwe en die van uw buurman….

  2. Wat heerlijk beschreven en zo

    Wat heerlijk beschreven en zo herkenbaar! Maar, waarom doet niemand er iets aan? Ik verkeerde in de veronderstelling dat zij voor ons, de vakdocenten, aan het werk zijn.Ze zouden alles voor ons op rolletjes moeten laten lopen zodat wij bezig kunnen zijn met wat er echt toe doet,kwalitatief goed onderwijs.

    De realiteit is inmiddels dat het management zich ver verheven voelt boven het werkvolk en dat ze inmiddels al bepalen wat er in een vakgebied gegeven moet worden!! Zij zijn verantwoordelijk en aansprakelijk voor ons vak! Ook wordt er door managers bepaald of, en onder welke omstandigheden, een docent zijn of haar werk mag/kan doen.Geen wonder dat er zoveel goede krachten uit het onderwijs gefrustreerd en gedemotiveerd thuis zitten, in de ziektewet of erger.

    Een incompetente manager kost de maatschappij heel veel geld, en dan heb ik het nog niet eens over de graaiers.

  3. Geldt niet voor ons

    Toch maar eens een goed woordje voor de managers. Onze afdelingsmanager voelt zich allerminst verheven boven de rest en werkt zich finaal het schompes om aan alle bureaucratische eisen van ministerie, inspectie, lokatiedirecteuren en College van Bestuur te kunnen voldoen. Dat is niet het soort manager waarover jullie het hebben, maar het is niet handig om dat allemaal op één hoop te gooien.

    Ook de directeur van een basisschool geeft wellicht geen lessen meer, maar heeft de handen vol aan de bureaucratische eisen (bv behandelplannen, godbetert), begeleiding van personeel, het opvangen van overkritische ouders en fungeren als achterwacht voor kinderen die uit de bocht vliegen.

  4. Het gaat om het systeem…
    Overal zijn wel goede mensen te vinden, en op iedere regel,is wel een uitzondering.
    Het gaat erom dat het systeem niet deugt, dat managers volledig overbodig zijn, bakken vol met geld kosten, de taak van de leraar alleen maar moeilijker maakt, ……..enz.

  5. toch niet

    in het MBO klopt dat niet! De managers die heel hard moeten werken zodat de overigen hun lessen kunnen geven en hun examens laten afleggen zijn echt nodig zolang er zoveel bureaucratische eisen gesteld worden.

    Het heeft niets met goede mensen of uitzonderingen te maken. Er zijn een hele hoop soorten managers.

  6. Organisatiestructuur…
    De organisatiestructuur van het MBO deugt niet. Ook die kan veel eenvoudiger en efficiënter, waardoor de leraar weer aan het roer staat. Denk maar aan het oude beroepsonderwijs.

  7. Klopt

    Al heeft dat minder te maken met de organisatiestructuur, dan met de ingewikkelde eisen die van de overheid komen. Als je eens indenkt hoeveel arbeidsuren het kost om OER's te schrijven, examenplannen op papier te zetten, examens vast te stellen (in de hoop dat de inspectie ze OK vindt) en examens af te nemen. Daarnaast moeten we contact met 'het bedrijfsleven' houden, bewijzen dat we bij onderwijs en examinering 'het bedrijfsleven' betrekken en nog hééééél veel meer dingen doen die maar weinig met goed onderwijs te maken hebben. Denk maar eens aan alle verplichtingen rondom de bestrijding van Voortijdig School Verlaten. Daarvoor moet een enorm administratief apparaat ingezet worden, ziekte en verzuim registreren, bewijzen dat en welke acties we daarop hebben ondernomen, contact met Leerplicht onderhouden enz. enz. Daar kun je echter de teammanagers niet de schuld van geven. Die proberen gewoon de afdeling overeind te houden, de kwaliteit te bewaken, het personeel aan de gang te houden, functionerings- en beoordelingsgesprekken te voeren, te overleggen over verbouwingen, de administratie aan te sturen, bedelen om geld voor bijzondere projecten. etc. 

  8. Te veel gevraagd…

    Alle lof voor de inspanningen, zoals Hinke het beschrijft.

    Het bewijst des te meer wat er van het onderwijs geworden is: een papieren werkelijkheid, waarin geen tijd meer is voor de leerlingen.

Reacties zijn gesloten.