WET

Het laatste jaar bekroop me meer dan eens het gevoel: de narigheid heeft de bovenste regionen bereikt.

Ik heb het even alleen over "ons "soort narigheid, dat vind ik meer dan genoeg om me mee te bemoeien.

 

Wat bedoel ik ermee. Wie de blogs van de afgelopen weken leest, volgt de route die is ingeslagen: er wordt gestaag gerommeld met definities en cijfers. Misschien in een grijs verleden bedoeld om het rendement op te voeren, inmiddels sturen we aan op een heel korps van doorgedraaide docenten. Niemand zegt "HO". De bestuurders kunnen zichzelf blijkbaar niet bedwingen. Het zijn net mensen.

Zolang niemand "HO"zegt, wordt er heel geleidelijk door geduwd.

Wat lezen we nu: Iemand oppert een wet in het leven te roepen die het mogelijk maakt een nullijn op te leggen.

Ik vind een paar dingen heel bijzonder:

als er een wet wordt gevraagd om bestuurders en gelijkgestemden op hun verzaakte plichten te kunnen wijzen, dan eist men , jaren en jaren, grote zorgvuldigheid, onafhankelijkheid, … vul maar in…

Zodra de politiek zich over schoolbestuurders buigt, schrijft de voorzitter van de VO Raad persoonlijk een brief, waarin hij benadrukt dat de sector echt wel over zelfreinigend vermogen beschikt. Men moet alleen de tijd krijgen om het te laten zien. De politiek, schrijft hij, heeft zich er niet mee te bemoeien.

Verder. De afgelopen vier volle jaren is er door elke docent in Nederland ingestemd met de nullijn ( Ja, dat betekenen al die kreten waar je achteraan loopt). Blijkbaar is dat niet goed genoeg: hoewel men vrijwillig meewerkt, dient het in een wet gegoten.

Het kan aan mij liggen, maar het riekt naar iets wat mij niet aanstaat.

Waarom is die vrijwillige medewerking niet genoeg?

Wie bepaalt de definitie van crisis?

Hoewel heel wat mensen mij nu misschien vinden overdrijven waarschuw ik maar weer een keer:

Deze uitspraak is een bevestiging van het feit dat het nalaten van HO zeggen desastreuze gevolgen begint te krijgen; als er zaken in de wet vaststaan, heb je pas ECHT nergens meer om naartoe te gaan met je klachten.

Zoals je je laat behandelen word je behandeld.

Een waarheid als een koe, om bij de terminologie van malmaison aan te sluiten. Fijne reis naar het slachthuis.

 

5 Reacties

  1. Dat roep ik ook al heel lang:

    Dat roep ik ook al heel lang: "Niets zeggen, niets doen, vertrouwen op, vul verder zelf maar in = instemmen met….onzinnige "vernieuwingen", slechtere arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden, minder pensioen, minder vakantie, vul verder zelf maar in.

    Dat roepen helpt niet veel, tenzij je dat met velen doet. Teveel collegae vertrouwen erop dat het zo'n vaart niet zal lopen, teveel mn. jongere collegae weten niet eens wat er in de loop der jaren al is verslechterd en verminderd, teveel directeuren staan niet pal voor het personeel, integendeel……een paar klassenbezoekjes, een aantekeningetje in het dossier hier of daar en je bent ineens niet meer geschikt voor het vak, vooral als je niet meer "piep" bent en wat duurder. En zeg nou zelf; een jonge juf is een stuk goedkoper (en minder mondig) dan een "ouwe zeur". Voeg daar nog aan toe dat veel mensen het zich financieel niet kunnen permitteren hun baan kwijt te raken met het risico geen andere te vinden en daar ligt, naar mijn mening, een groot deel van het antwoord. Het is aan de bonden dit op te pakken en het personeel rijp te maken voor protest, de politiek (een uitzondering daargelaten) zal het niet doen en de besturen zéker niet.   

  2. Ik ben bang dat de zgn.

    Ik ben bang dat de zgn. onderwijsbonden dit al heel lang niet meer als hun kerntaak zien……

  3. Het stukje over niet meer

    Het stukje over niet meer geschikt zijn voor het vak snap ik niet.

    Bij mij werd een extern bureau ingezet om dat aan te tonen. Aangewezen door de tegenpartij. Had ik allemaal geen moeite mee.

    Uitkomst: in bezit van de competenties, vaardigheden en intelligentie.

    Het klopt wel dat degene die de test afnam even moest wennen: ik zei precies wat ik dacht. Tegen hem, tegen degene die ik namens school sprak etc.

    Dat zorgde nog voor een verrassend moment: het feit alleen dat ik ontzettend hard moest lachen om de mededeling dat ik blij moest zijn dat ik ( zoals voorgeschreven) de kans kreeg eerst mijn rapport in te zien voordat mijn werkgever het kreeg, zorgde voor beroering.

    Ik zei en zeg nog steeds: en wat als ik het ergens niet mee eens ben, dan bepaal ik dat toch echt zelf. wat wilde je doen, me neerschieten?

    Men vond het geen humor.

    Uiteindelijk is het bureau zeer correct geweest, dat wil ik nadrukkelijk melden.

  4. De onderwijsbonden pakken al

    De onderwijsbonden pakken al heel lang weinig meer op, veel werknemers aldaar hebben op termijn andere aspiraties dan het opkomen voor hun leden. Het is niet voor niets dat steeds minder onderwijskrachten lid zijn van de bond, je betaalt een behoorlijk bedrag voor…..weinig.

    Dat niet meer geschikt zijn voor het vak?  Ik heb meermaals meegemaakt dat een zg. externe kwam kijken, al dan niet via directie of bestuur. Kun je weinig tegen doen. Als men een stok zoekt om te slaan, is er altijd wel één voor handen, kwestie van goed zoeken en vooral vooraf goede afspraken maken. Als je eerlijk bent dan heet het negatief, als je een fout in het systeem ontdekt, heb je ongelijk. Als je daar met anderen over spreekt, ondermijn je de werksfeer en de "pr". Ben je goed voor de klas, dan mist er wel iets in de samenwerking met collegae, een positieve bijdrage bij het invoeren van een onzinnige verandering, zijn je communicatieve vaardigheden ondermaats, kun je minder goed met ouders overweg en zijn er vanuit het niets ineens klachten waar je overigens niet over ingelicht bent. Ik kan nog wel even zo doorgaan. Mensen die dit overkomen is, zitten stuk voor stuk werkloos thuis na een jaar zg. begeleiding naar ander werk, velen na een loopbaan van tientallen jaren waar weinig op aan te merken was.

    En…mocht dit allemaal niet lukken, dan is er nog een zeer beproefd middel: PESTEN! Precies datgene wat geen enkele leerling zou mogen overkomen, mag wel tegen de leerkracht worden gebruikt. En wérken doet het!

  5. Natuurlijk, Denise, mogen

    Natuurlijk, Denise, mogen leerlingen niet gepest worden. De leerlingen staan nu toch in het middelpunt van de school en de ouders vormen de clientèle. Personeel in een winkel weet dat een klant altijd gelijk heeft want je moet klanten tevreden houden. Leraren staan tegenwoordig gelijk aan winkelpersoneel en winkelpersoneel moet doen wat de chef zegt!

Reacties zijn gesloten.