In het jaar onzes Heeren 2005 verscheen het boek “Steeds minder leren, de tragedie van de onderwijshervormingen”, uitgegeven door de Vereniging Vrienden van het Gymnasium. Dat was naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van die vereniging maar het gekozen thema en de inhoud van dat boek maken van het boek geen feestalmanack maar een in memoriam. Het gedenkboek brengt een eruptio van hoogopgeleide bezorgde ouders aan het licht die zich bezorgd maakten over de vervlakking van het onderwijs en de verdwijning van Bildung als deel van het onderwijs. Technisch gezien is het boek een bundeling van essays samengesteld door mevrouw Maria Rietdijk-Helmer. Dat in het boek haast uitsluitend beschouwingen van tegenstanders van de onderwijshervormingen aan het woord kwamen lag niet aan haar maar aan die tegenstanders die of te zeer van hun eigen gelijk overtuigd waren om in dat boek een debat met tegenstanders aan te willen gaan of gekweld werden door hun geweten. Maar misschien waren ze ook bang dat de net als de keizer uit het sprookje van Andersen met minder aan dan in hun hemd zouden staan. Dat hun weten en geweten dat van geharde misdadigers gelijk stond was een vermoeden dat toen nog niet bij de tegenstanders van de onderwijsvervlakking opkwam. De materiële voordelen die het voorstaan van onderwijshervormingen veel voorstanders bracht lagen toen nog in een duistere toekomst verborgen.
Ik kan nog steeds niet verklaren dat deze Amsterdamse eruptie de laatste poging van gedreven ouders in Nederland was om het goede Nederlandse onderwijs voor hun kinderen te behouden of terug te brengen. En nu is het zo ver gekomen dat ouders hun kinderen naar een intellectuele slachtbank moeten brengen. Elk kind in een klas van dertig in aanleg, intelligentie, werkhouding en gedrag extreem verschillend kinderen passend onderwijs te geven lijkt een waanzinnig idee waarvoor ook geen wetenschappelijk bewijs voorhanden is. Bevestigd is dat in een inhomogene klas de weinig getalenteerde leerlingen van de getalenteerde leerlingen leren. Maar dat geldt juist voor het oude frontale onderwijs. Bovendien is vastgesteld dat intelligente en gemotiveerde leerlingen in zo’n klas minder leren. Die krijgen dan dus al helemaal geen “passend” onderwijs. Bij zelfwerkzaamheid en werken in groepjes, zoals dat bij “passend onderwijs” de bedoeling is zijn alle leerlingen benadeeld. Misschien dat linkse mensen die beter weten zwijgen omdat passend onderwijs een logische sequel van inkomenspolitiek is. Je kunt intelligente mensen hun hersens niet afpakken zoals je dat bij rijken met hun geld doet. Je kunt wel proberen te bereiken dat die hersens leeg blijven en de ontwikkeling van het denken afgeremd wordt.
Na de gymnasiumouders zijn geen georganiseerde opstandige ouders meer aan het woord gekomen. Hun kinderen moeten overdag naar verdommingshuizen waar procrustussen klaar staan met een snoeimes om het brein van de kinderen zo te snoeien dat er geen kwabknoppen meer inzitten die flink kunnen uitgroeien.
De ouders zien het bovenbeschrevene of zouden het kunnen zien. Maar ze doen niets! Als ouder voel ik me nog net zoveel alleen staan als 15 jaar geleden. Hoe komt het toch dat mijn medeouders (ik moet bij mijzelf nu spreken van grootouders ) zo apathisch zijn?
Omdat het inspanning, tijd en
Omdat het inspanning, tijd en soms geld kost. Men gaat liever op ski-vakantie en geeft het grut naast school een huiswerkinstituut.